نقد و بررسی بازی Call of Duty: Modern Warfare

در این مقاله با هم به نقد و بررسی بازی Call of Duty: Modern Warfare می پردازیم. با ما همراه باشید

این‌بار ندای‌ وظیفه (Call of Duty) فروش خود را با شعار (شروعی از نو) آغاز کرده است. ندای‌وظیفه جدید نوستالژی سال 2007  یعنی ندای‌وظیفه ۴ را برای هوادارانی که روحشان به این بازی گره خورده است به ارمغان می‌آورد. بازی یک بار دیگر وارد دنیای مدرن‌وارفر (Modern Warfare) می‌شود. و بله کاپتان پرایس دوست داشتنی پدر مهربان جوخه جنگی شما در بازی نیز حضور دارد. در این سری مدرن‌وارفر (Modern Warfare) با مواردی شگفتی‌ آور روبرو می‌شوید که قبلا در هیچ یک از نسخه‌های بازی شاهد آن نبوده‌اید. کنترل اسلحه‌ها دوباره بازسازی شده‌اند، مد‌های چند نفره جدید به بازی اضافه شده است و البته کاراکتر‌های بازی که دیگر به مانند بازی‌های گذشته این سری کلیشه‌ای نیستند.

مدرن وارفر (Modern Warfare) در واقع تکمیل کننده سری‌های قبلی این بازی است و شما را بسیار هیجان زده خواهد‌کرد. ولی متاسفانه این روند در قسمت چندنفره بازی نصفه و نیمه عمل کرده است. بازی خاطرات مدرن وارفر نسخه چهارم سال 2007 را با ایده‌هایی تازه در هم می‌آمیزد. مدرن‌وارفر (Modern Warfare) به تحقق تخیلات شما برای یک بازی تاکتیکی جنگی که کنترل کامل جنگ‌افزارهای سنگین خود را دارید کمک می‌کند و تلاش چشمگیری را برای بازگرداندن دنیای قدیمی بازی انجام می‌دهد.

این سری از ویژگی‌های منفی بازی با چند راند بازی کردن به سادگی فراموش می‌شود، زیرا مدرن وارفر (Modern Warfare) در این زمنیه استثنایی عمل کرده‌است. گرما و آتش دهانه اسلحه به همراه لگد و صدای اسلحه‌ در هنگام شلیک، انیمیشن جدید خشاب گذاری اسلحه یا استفاده از flare که با کشتن این توانایی آزاد می‌شود و بعد از اینکه می‌میرید در همان نقطه، بازی را شروع می‌کنید از ویژگی‌های جدید بازی هستند.

مد‌های شیرتوشیر بازی مدرن‌وارفر شما را هنوز به درگیر‌ها و بزن‌بزن‌های شلوغی که همراه این سری هستند تشویق می‌کنند.

مردن با اسلحه‌های مدرن وارفر غالبا شما را متحیر می‌کند. گلوله خوردن فقط باعث پرش صفحه بازی شما و قرمز و خونی شدن اطراف صفحه شما نمی‌شود، تاثیرات برخورد گلوله به شما پر سرو صدا و پشت‌سرهم است و این حس را القا می‌کند که سوراخی داخل قفسه سینه‌تان درست شده‌است. حتی گلوله‌های که از نزدیکی شما رد می‌شوند و به شما برخورد نمی‌کنند باعث عمیق‌تر نفس کشیدن کاراکتر شما می‌شود. صدای‌‌های خاص بازی نیز جذاب هستند،مانند صدایی که هنگام برخورد گلوله به دشمن می‌شنوید یا صدای دینگ سکه مانندی که با یک هدشات موفق شنیده می‌شود و یا صدای شبیه به مینی‌گان هیلیکوپتر را زمانی که یک افتخار دریافت می‌کنید شنیده می‌شود. در مجموع سیستم صدا گذاری بازی مانند شنیدن صدای گلوله، ریختن پوکه‌های روی زمین، دویدن همراه با نفس زدن و افکت‌های جذاب سیستم صدا‌گذاری جذابی را ایجاد کرده است.

من می‌توانم پول‌هایی را که اکتیویژن خرج مدرن وارفر (Modern Warfare) در زمینه‌های تصویر، صداگذاری و انیمیشن برای بهتر شدن این سری کرده را حس کنم. و واقعا ارزشش را داشت، زیرا تا بحال سبک بازی‌های شوتر هیچ‌وقت این قدر قدرتمند در این عرصه حضور پیدا نکرده‌بود.

با وجود تلاش‌های بسیار زیاد بازی برای واقع‌گریانه کردن بیشتر مدرن وارفر (Modern Warfare)، مد‌های شیرتوشیر بازی مدرن‌وارفر (Modern Warfare) شما را هنوز به درگیر‌ها و بزن‌بزن‌های شلوغی که همراه این سری هستند تشویق می‌کنند. مد Team Deathmatch در بازی و دیگر مد‌های اصلی بازی هنوز هم حس ماشین کشتار و بکش-بمیر-دوبار زنده شو-بکش را در ما القا می‌کند حالتی که فقط کسی برنده است که اولین گلوله را سر بزند یعنی هد‌شات‌های موفق تری را داشته باشد. و امتیاز‌ها برای کسی است که بیشترین کشته و کیل‌استرایک را  داشته باشد.

مدی برای همه در مدرن وارفر

از هرچی کیل‌استرایک در بازی مدرن وارفر وجود دارد بدم می‌آید، در واقع من از بدترین و سنتی ترین ویژگی منسوخ شده سری ندای‌ وظیفه بدم می‌‌آید. حتی در این یک‌ سالی که از بازی دور بودم، هنوز از حملات بمباران متوالی آن جت‌های نود میلیون دلاری بازیکه زمانی که سرم در کار خودم بود بر سر و صورت من می‌بارید و هر بار هم باعث کشته شدن من می‌شد از یاد من نرفته‌است.  کیل‌استرایک تمام عدالت و توازن بازی را از بین می‌برد و قدرت بیشتری به بازیکنانی که در صدر جدول امتیاز‌ها قرار دارند می‌دهد. اصلا نمی‌توانم به  دید مثبت به این قضیه نگاه کنم، یک لحظه آن خلبان دشمن رو تصور کن که خوشحال و شاد خندان در حال ریختن بمب روی کسانی است که در آن صفحه‌ نمایش شیشیه‌اش مثله مورچه‌ در حال فرار از دید و شلیک او  هستند. زمانی هم جا‌ی ما عوض می‌شود غرور داشتن کیل‌استرایک چیزی جز یک قدرت مضحک نیست. در یک بازی سی نفر را کشتم، خیلی عالیه! ولی در واقع من بیست نفر را کشته بودم و آن ده نفر همان مورچه‌های بیچاره بودند که …‍‍‍!

برتری موشک‌های شکارچی و هلیکوپتر‌ها که در کارگاه ارتقا بازی Field Upgrades (محل انتخاب ابزار‌ها و توانایی‌ها) قابل انتخاب هستند کمی استراتژی بازی را به یک استاندارد معمولی متمایل می‌کند. درست است که من عاشق ابزار‌هایی مانند Trophy System هستم که نارنجک دشمن را وسط راه منفجر می‌کند و یا ابزار Recon Drone که باعث می‌شود دشمنان به صورت نقطه‌های قرمز برای شما و هم‌تیمی‌هایتان نمایش داده شود. این توانایی‌های Field Upgrades به شما اجازه یک همکاری خوب را با همرزمانتان می‌دهد که در مقابل سبک بازی خودخواهانه و تک‌روی بازی شاهکاری محسوب می‌شود. اما زمانی که موشک‌های شکارچی یا UAVها در بازی هر سی ثانیه بر سر بازیکن‌ها خراب می‌شوند یا پرواز بی‌خود پهباد‌‌‌های کوچک بازی یا بلاک شدن چند نارنجکی که به سمت دشمن پرتاب می‌کنید از جالب بودن کیل‌استرایک‌ها می‌کاهد.

 Gunfight مد جدید و ۴ نفره بازی بهترین راه فرار از هرج‌و‌مرج و شلوغی در مد‌های دیگر بازی است. در Gunfight خبری از کیل‌استرایک نیست و هر راند بازی نهایتا 40 ثانیه طول ‌می‌کشد و خبری هم از بازگشت دوباره سلامیت در طول بازی نیست. هر راند استراتژی و اسلحه خود را دارد که امکانات هر دو تیم دونفره در هر راند یکسان است. نقشه‌های این مد کوچک هستند و ولی برای سنگر‌گیری و موش‌و‌گربه بازی عالی طراحی شده‌اند. همچنین این مد شما را مجبور می‌کند که دید خود را نسبت به اسلحه‌های بازی بازتر کنید و فقط یک اسلحه مانند M4 را در بازی با خود حمل نکنید. در کنار این حالت بازی مدرن وارفر مدی مشابه با نام Gunfight OSP وجود دارد که بازیکن را مجبور می‌کند در نقشه بازی به دنبال پیدا کردن اسلحه خود باشد. مسابقه مانند بازی‌های سبک بتل‌رویال غیر قابل پیشبینی در قرار گیری تجهیزات و اسلحه‌ها شروع می‌شود و برای یافتن یک اسلحه خوب و مطمئن باید سریع عمل کنید. خیلی ساده و شگفت‌انگیز!!!

مد‌های دیگر بازی مدرن وارفر مانند Search and Destroy نیز جالب هستند که البته Cyber Attack جایگزین این مد شده است. و مد واقع‌گرایانه Realism که تمام تجهیزات صفحه نمایش را حذف می‌کند و با اولین هدشات دار فانی را وداع می‌گویید. مد Cyber Attack با تقسیم دو الویت در بازی یعنی اهداف بازی و احیای هم‌تیمی‌ها به این حالت بازی عمق و معنای بیشتری داده است. به قولی بهترین لحظات مدرن‌وارفر (Modern Warfare) را حواشی و اتفاقات غیرقابل انتظار بازی ایجاد کرده‌اند. ولی خوب تمام مد‌های بازی را نمی‌توانید همیشه و همه وقت در دسترس داشته باشید، حالت‌ها و مد‌های غیر استاندارد بازی که بازیکنان کمتر به سراغ آن‌ها می‌روند از چرخه مد‌های اینفینتی‌وارد  Infinity Ward یا خارج شده‌اند و یا در حال خارج شدن هستند.

در محدود کردن مد‌های بازی در هر دفعه دلایل موجهی را از اینفیتی قابل قبول می‌دانم، ولی اصلا دوست ندارم که مد‌های محبوبم در این لیست سیاه قرار بگیرند. انگار اینفینتی‌وارد Infinity Ward مدی را به دیوار ندای‌ وظیفه می‌چسباند و منتظر است ببیند چقدر این مد بر روی دیوار بازی می‌ماند. دوست دارم این استادیو مد‌های جدیدی را برای بازی امتحان کند، مثلا مد  Team Deathmatch در بازی آنقدر کم‌عمق و بی‌محتوا است که به راحتی حوصله هر بازیکنی را سر می‌برد. اگر مد‌های که بیشترین جذابیت در بازی را دارند مدام در لیست سیاه این بازی قرار بگیرند ودر حال رفت‌و‌آمد باشند مسلما از علاقه‌ها نسبت به این بازی کاسته خواهد شد.

 آرام گرفتن

در قسمت داستانی بازی اینفینتی‌وارد Infinity Ward هیجان به مدرن وارفر (Modern Warfare) برگشته‌است. در ابتدای کار به نظر می‌رسد با داستان دیگری از داستان‌های کاپتان پرایس و جلوگیری از جنگ جهانی سوم روبرو هستیم اما این تصور کاملا غلط است. مدرن‌وارفر داستانی جالب درباره خواهر و برادری به نام فرح farah و هدیر hadir است که درگیر یک جنگ داخلی برای رهایی کشورشان یعنی ارزیکستان urzikestan هستند. کاراکترهای شما در بازی دو نفر از تیم کاپتان پرایس یعنی کایل گریک و الکس هستند ( الکس از سازمان سیا آمریکا است و به همین دلیل نام‌خانوادگی او گفته نمی‌شود.)‌

الکس و گریک داستانی کوتاه از  شخصیت خود دارند ، اما فرح بدون شک شخصیت اصلی بازی است. تصمیمات او گروه‌اش را رهبری می‌کند و باعث می‌شود که تیم تفنگ‌دار کاپتان پرایس برای ایجاد یک خانواده متحد جنگی به او ملحق شود. مد داستانی بازی خود را در نبر‌د‌های تن‌به‌تن به خوبی نشان می‌دهد. هنوز قبل از شروع هر مرحله از بازی اصطلاحات نظامی زیادی گفته می‌شود و نقشه‌های ماهواره‌ای مانند سری‌های قبلی نمایش داده می‌شود، اما بازی دیگر بیشتر به کاتسین‌ها و ویدویی‌های سینمایی و نمایش کاراکتر‌های بازی در این کات‌سین‌ها می‌پردازد. البته حرکت استراژیک ماهرانه‌ی بازی را می‌توان در موسیقی پس‌زمینه بازی دید که حس انتقام و جنگیدن را به خوبی در شما القا می‌کند.

مراحل داستانی بازی مدرن وارفر ماموریت‌های مختلفی دارد که شامل مراحلی شبیه به سری بازی ندای وظیفه ۴ نیز است. جابجا شدن از یک ماموریت پر از درگیری و تیر‌اندازی در محیط‌های بزرگ تا رسیدن به ماموریت‌ نفوذ محتاطانه به خانه‌های دشمن در شب و باید به آرامی و با سرعت خیلی کم انجام شود. مانند ماموریت Clean House که ماموریت مورد علاقه من است. در این مامورت جوخه شما به رهبری کاپتان پرایس باید به یک خانه تروریستی در لندن برای جستجوی اثری از اسلحه‌های شیمیایی مسروقه و پاکسازی آنها حمله کند. حمله‌ به خانه، شما را کاملا به یاد فیلم Zero Dark Thirty می‌اندازد به گونه‌ای که جوخه شما باید خیلی آرام و با دقت تمام اتاق‌خواب‌ها و راه‌پله‌‌های کوچک و کم عرض را یکی از پس دیگری جستجو و پاکسازی کند.

تمام جنبه‌های بازی مدرن وارفر (Modern Warfare) خیلی ظریف هم عمل ‌نمی‌کند. مد‌ داستانی بازی قوانین خیلی سخت‌گیرانه‌ای برای بازیکن‌هایی که یک غیر‌نظامی و همرزم را می‌کشند اجرا می‌کند. کشتن یک فرد بی‌گناه در بازی!‌ شما را به نقطه ذخیره بازی بازمی‌گرداند.البته اینفینیتی وارد Infinity Ward می‌گوید که سیستم تشخیص بازی سعی می‌کند متوجه شود که این کار شما از روی عمد رخ داده و یا یک تصادف و غیرعمدی بوده است و در این صورت به شما اجازه‌ای ادامه ماموریت را می‌دهد. برای بازی که محور اصلی داستان موضعی گیری در برابر حملات شیمیایی است، دیدگاه عجیبی را برای تلفات و کشته شدن غیرنظامیان دارد که فقط شامل سیستم گیم‌پلی و الگوریتم بازی می‌شود. شاید مدرن‌وارفر خیلی خواهان ریزبینی قهرمانان بازی خود نیست.

معمولا سری بازی‌های ندای‌ وظیفه در نمایش زجر کشیدن و کشته‌شدن مردم و غیر‌نظامیان بسیار وحشتناک عمل می‌کند. در این نسخه از بازی حتی شاهد صحنه‌های بدتری نسبت به ماموریت No Russian در سری ندای وظیفه هستیم. در یک فلش‌بک در بازی، جایی که مرگ کودکانی را مشاهده می‌کنیم که در اثر استنشاق گاز‌های سمی فسفر سفید که با بمباران‌های هوایی شکل گرفته است  صحنه‌ای بسیار خشن، ناراحت‌کننده و جنجال برانگیزی را خلق می‌کند. لذت بردن از بازیی‌های نظامی‌وار مستلزم پذیرش برخی ناهنجاری‌ها است که در این سری اطلاعات کمی از قبیل این صحنه‌های خشن قبل از خرید به شما اطلاع داده‌می‌شود.

 Infinity Ward در برنامه 6-8 ساعته خود چیزهای جدید زیادی را امتحان می کند ، و اکثر آنها واقعاً جالب هستند. در یکی از مراحل استرس‌زا ، گریکب باید با راهنمایی کردن  و جابجایی از طریق دوربین های امنیتی ، یک غیرنظامی را از دفتری که دشمن آن را محاصره کرده خارج کند. یا Going Dark یک ماموریت تک‌نفره مخفیانه به همراه اهداف چندتایی است. مکانیزم مخفی‌کاری در بازی مدرن وارفر خیلی عادی و سبک است ولی آنقدر عمق و معنا دارد که مرز‌های بیخود بودن را از بازی دور کند. شما می‌توانید با انتخاب‌های گوناگونی وارد ساختمانی شوید و آن را پاکسازی کنید، مثلا برق را قطع کنید و تاریکی را بر همه جا حکم‌فرما کنید تا از درگیر شدن مستقیم با دشمن جلوگیری کنید. حتی یک اندازه‌گیر شدت نور مانند بازی  Splinter Cell در بازی وجود دارد که نشان می‌دهد چه زمانی دشمنان شما قادر هستند شما را ببینند.

مسلما مورد علاقه ترین خط سیر داستانی برای من این سری از ندای وظیفه است، ولی خوب هنوز بعضی از المان‌های مشابه سری های قبلی، از تاثیر آن می‌کاهند. نیازی نیست که داستان بازی ندای وظیفه حتما سراسر از اتفاقات نظامی گسترده و سینماتیک باشد. بازی می‌توانست روی موارد کمتری تمرکز کند ولی به عمق آن‌ها واقعا بیفزاید. به شخصه خواهان هشت ساعت بازی ماموریت‌هایی مانند Going Dark هستم تا اینکه انواع مختلفی از حالت‌های مختلف را به صورت کوتاه تجربه کنم.

شما می توانید از فروشگاه سی دی کی اورجینال آرسان گیم انواع نسخه‌های Call of Duty: Modern Warfare را خریداری کنید.

Call of Duty: Modern Warfare

Call of Duty: Modern Warfare Operator Edition

Call of Duty: Modern Warfare Operator Enhanced Edition

منبع: آرسان گیم