بررسی بازی Ori and the Will of the Wisps

با وجود نشاط آوری و سرگرم کننده بودن 15 ساعتی که برای بررسی بازی Ori and the Will of the Wisps گذراندم، همیشه چیزی به نظرم غلط بود. اول متوجه نشدم که چه چیزی بوده ولی بعد از دقت و بررسی زیاد فهمیدم مجبورم دقیقاً از روی گوی های جان و انرژی رد بشوم تا بتوانم از زمین جمعشان کنم. این گوی ها در هر مکان عجیبی که فکرش را بکنید هم می افتند، روی تله ها و یا زیر شکم عنکبوت های غول آسا. برای همین این مکانیک به نظرم خیلی محدود کننده و عجیب آمد. آخر کدام کاراکتر بازی دو بعدی ای هست که نتواند گوی ها را از فاصله دور به خود جذب کند؟!!

بعداً فهمیدم قابلیت جذب گوی ها را میشود پشت یکی از دیوار های اول بازی پیدا کرد که اصلاً هم سخت نیست! البته در دفاع از خودم باید بگویم اصلاً انتظار نداشتم چنین مکانیک پایه ای پنهان باشد در حالی که همه چیزهای دیگر انقدر واضح توضیح داده شده اند. روی نقشه هم چیزی دال بر اینکه من چیزی را جا انداخته ام وجود نداشت، برای همین تمام بازی را بدون این قابلیت به شدت قابل استفاده بازی کردم…لااقل دفعه ی اول را!

بازی Ori and the Will of the Wisps بزرگتر و بهم ریخته تر

بعضی چیزهای دیگری هم بودند که در طول بررسی بازی Ori and the Will of the Wisps اذیتم کردند. این بازی خیلی بزرگتر و پیچیده تر از نسخه ی پنج سال پیش بازی به اسم Ori and the Blind Forest است و شاید همین باعث شده ترکیب بهم ریخته ای از مبارزات، اکتشافات و سبک پلتفرم های دو بعدی باشد ــ بعضی وقتها خیلی سرگرم کننده است، و همیشه خیلی خیلی زیباست. ولی در عین حال بازی ای پرداخت نشده به نظر میرسد.

برای مثال، سیستم ذخیره ی اتوماتیک بیشتر مواقع درست کار میکند…ولی وای به حال وقتی که درست کار نکند! آن وقت مجبورید به شکلی خسته کننده بازی را از جایی خیلی دورتر شروع کنید. من که بعد از رد کردن قسمتی از بازی خیره به گوشه ی مانیتور میمانم تا از دیدن علامت ذخیره شدن مطمئن شوم. البته چند جا هم مرا به جایی برد که فرار از آن غیر ممکن بود، برای همین، اینکه ذخیره ای جداگانه داشته باشید تا از آن بازی را دوباره شروع کنید همیشه فکر خوبیست.

سیستم مبارزات بازی Ori and the Blind Forest در بازی Ori and the Will of the Wisps وسیعتر شده، ولی لزوماً جذابتر نشده. دشمنان به راحتی از لا به لای ضربات Ori حمله میکنند ــ ضربات باعث بهم خوردن حرکاتشان نمیشود ــ برای همین من باید چشم بسته وسط حرکاتشان حمله میکردم، با اینکه میدانستم الان وقت فرار است، نه حمله!

وقتی میدانید Ori چقدر نسبت به دشمنانش کوچک است، و چقدر جلوه های بصری پس زمینه میتوانند باعث انحراف دید بازیکن شوند، میفهمید چقدر این اشکال میتواند اذیت کننده باشد.

هر وقت میتوانستم، با پرواز بالای سر دشمنان، از همان بالا با ضربات به سمت پایین، با آنها مبارزه میکردم، و ترجیح میدادم از آنها دوری کنم. ولی دشمنانی هستند که چنین کاری جلوی آنها را نمیگیرد. مثل حشراتی با پوسته ای غیر قابل نفوذ که باید با زیرکی باعث کوبیده شدنشان به دیوار شوید ــ یک مکانیک مبارزه ی خیلی قدیمی و خسته کننده ــ راهی هم برای فرار از پشه هایی که تا وقتی لانه شان را از بین نبرید میایند وجود ندارد. بعضی دشمنان، هم به سادگی، مین هایی هستند روی دیوار که وقتی نزدیکشان شوید منفجر میشوند، و فکر نکنید این انفجار باعث پرت شدن شما میشود یا هرچیز دیگری ــ این دشمنان فقط قصدشان اذیت کردن شماست!

من بازی Ori and the Will of the Wisps را در سطح Normal تمام کردم، که به گفته ی بازی سطحی است که بازی برای آن ساخته شده. ولی بار دوم که بازی را شروع کردم، آن را در حالت Easy گذاشتم، و باید بگویم انجام بازی در سطحی که برای آن ساخته نشده را خیلی بیشتر ترجیح میدهم. مبارزه با چند نوع محدود از دشمن ها برای بیشتر از 10 ساعت، وجه سرگرم کننده ی بازی نیست، برای همین کمتر صدمه دیدن و از بین بردن همه دشمنان با چند حرکت میتواند همه چیز را جالب تر کند.

همیشه نمیتوانید از مبارزات اجتناب کنید، ولی وقتی که بتوانید مطمئنم که این کار را خواهید کرد، شاید به خاطر اینکه حرکات در هوای بازی Ori and the Will of the Wisps خیلی سرگرم کننده تر است. پرش معمولی، پرش دوتایی و تغییر جهت دادن های ناگهانی در هوای بازی، درست مثل بازی Ori and the Blind Forest، خیلی دقیق و راضی کننده هستند. این در مورد تمام قابلیت های حرکتی نسخه ی قبل که به این نسخه آمده اند هم صدق میکند. میتوانید طناب هایی از انرژی را به قلاب های سقف پرت کنید و با وصل کردن این حرکت بهم مثل اسپایدرمن در هوا حرکت کنید. وقتی در کنار یک پرتابه هستید میتوانید زمان را نگهدارید و بعد خودتان و آن پرتابه را در جهات مخالف پرت کنید، که وقتی بین چند پرتابه باشید به نظر میرسد دارید بین چند گلوله ی نقره ای رنگ حرکت میکنید و از یکی به دیگری میپرید. در طول بازی مناطق زیادی برای کم کردن سرعت و استراحت در نظر گرفته شده، ولی اگر نخواهید از آنها استفاده کنید، لازم نیست سرعت حرکتتان را کم کنید.

با 10 منطقه ی کاملاً متفاوت، میلیون ها حرکت مخصوص و معما در بازی Ori and the Will of the Wisps وجود دارد که برخی از آنها از برخی دیگر قابل استفاده تر هستند. شیرجه داخل یک گودال شنی و مثل یک توپ پر سرعت به این طرف و آن طرف خوردن در آن، قبل از پرتاب شدن به بیرون از آن عالی بود. با این حال، قسمت هایی که از روی بازی Portal برداشته شده اند چنگی به دل نمیزنند. در آنها سرعتی وجود ندارد و فقط شما را از سوراخی به سوراخی دیگر میبرند ــ بیشترین پیچیدگی آنها وقتیست که یک معما را که باید در آن یک شئ را از یک پرتال به پرتالی دیگر هدایت کنید بخواهید بررسی و حل کنید.

با این حال رد شدن حتی از مناطقی که رد شدن از آنها به شدت سخت است خیلی لذت بخش است. مثل بدون مشکل زدن یکی از آهنگ های سخت بازی Guitar Hero.

جدای از لذت بخش بودن رد کردن محیط های بازی Ori and the Will of the Wisps، جایزه ی اصلی پیشروی در بازی چیزی جز دیدن مناطق جدید که هرکدام به شکلی عجیب زیبا هستند نیست. ای کاش میتوانستم بعضی از مناظر بازی را از آن بیرون کشیده و در یک قاب نقاشی به دیوار بکوبم. انیمیشن های بازی را هم همین طور. از مرداب ها گرفته تا کوه ها و آب ها، تمامشان به شدت زیبا، زنده و مبهوت کننده اند.

کاراکترهای بازی Ori and the Will of the Wisps و داستانهایشان هم باعث تشویقم به پیشروی در بازی بودند. درست مثل Ori and the Blind Forest، این بازی هم باعث آب شدن هر قلب یخی ای میشود. حتی در این مورد از نسخه ی قبلی بهتر هم هست! در مدتی کوتاه،  Ori با Ku همراه میشود، همان جغد کوچکی که در پایان نسخه قبلی به دنیا آمد، و چشمان زیبا و متعجب این جغد به قدری زیباست که از ترس اینکه گولم بزنند از آنها فرار میکنم.

موجودات دیگری که در بررسی بازی Ori and the Will of the Wisps به آنها برخوردم، که گرچه زیبا اند ولی به زیبایی Ku نیستند، Moki ها میباشند. موجوداتی شبیه موش صحرایی که از گوشه کنار صفحه بیرون میایند و به شما راهنمایی میرسانند، یا کمک میخواهند. این موجودات به همراه موجوداتی دیگر در حالی که Ori برای بازگرداندن جنگل تلاش میکند، در دهکده ای زندگی میکنند و مأموریت هایی جانبی برای کمک به آنها وجود دارد. برای من که کمک به آنها انگیزه بخش و جالب بود. همینطور این مأموریت های ساده ــ برای یکی باید کلاه بیاورید و برای دیگری مقداری سوپ ــ باعث استراحت ذهنی شما بین مبارزات خسته کننده و حرکات پر سرعت بازی هم میشوند که نکته مثبتی است.

غول کُش

داستان کلی بازی Ori and the will of the Wisps همان داستان قدیمیِ ارواح و جنگل است ــ نور را برگردان تا تعادل برگردد ــ و شخصیت منفی ای به شکل یک جغد، با دلایلی قابل درک برای کارهایش هم وجود دارد. پایان بازی ممکن است باعث سرازیر شدن اشکهایتان شود، ولی اینکه میتواند این کار را انجام دهد یا نه بسته به این دارد که مبارزات با غول های بازی و آن همه فرار از مرگ های پی در پی باعث شده اعصابتان تا وقتی بازی را تمام میکنید خورد شده باشد یا نه.

صحنات فرار از مرگ حتمی، که در آنها باید از بین ساختار های در حال خراب شدن بپرید، تغییر جهت دهید، معلق شوید و یا مثل اسپایدرمن بدون حتی یک اشتباه حرکت کنید ــ ضمن اینکه محل ذخیره ای هم بین آنها وجود ندارد ــ بعضی وقت ها واقعاً آزار دهنده اند. مثلاً در قسمت های پایانی یکی از آنها که نور پس زمینه باعث گیج شدن من شده بود، مجبور شدم چندین بار با تکنیک آزمون و خطا پیش بروم. یعنی بعد از چند بار کشته شدن خودم بلآخره راه درست را پیدا کنم. رد کردن این مراحل راضی کننده است، ولی همانقدر که دست کشیدن از کوبیدن سرتان به دیوار میتواند راضی کننده باشد.

ضمناً در بررسی بازی Ori and the Will of the Wisps متوجه شدم که مبارزات با غول های آخر مراحل که هرکدام چند فاز دارند هم وجود دارند. همان نوع دشمنانی که ضمن فرار از ضربتشان باید ذره ذره جانشان را کم کنید. حداقل مراحلی که باید خودتان را از موقعیت مرگ و زندگی نجات دهید به حرکات بدون نقص شما در کنترل Ori بستگی دارند، اما اینجا بازی شما را به منطقه ای بسته و کوچک میبرد که باید در آن از بین ضربات دشمن فرار کنید تا بلآخره بتوانید به او ضربه ای بزنید و باز فرار کنید.

البته اگر برای بازی زمان بگذارید، میتوانید با جمع کردن مقدار زیادی Spirit که پول بازی Ori and the Will of the Wisps است قابلیت ها و قدرت های Ori را ارتقا دهید. صدمه ای که میبینید را کم کنید و صدمه ای که میزنید را بیشتر کنید. پیدا کردن سلول های جان و انرژی هم میتوانند کار را برایتان ساده تر کنند، پس اگر غولی برایتان خسته کننده است، حداقل میتوانید به عقب برگردید و محاسبات بازی را به نفع خودتان تغییر دهید. و باید گفت مناطق مبارزه با غول ها هم به زیبایی بقیه مناطق بازی هستند و همان حس تلخ و شیرین بقیه ی بازی را دارند.

سخن آخر

در انتهای بررسی بازی Ori and the Will of the Wisps باید بگویم که من بازی Ori and the Blind Forest را به این نسخه ی جدید ترجیح میدهم، آنهم بخاطر سادگی و جمع و جور بودنش. ولی بازهم این نسخه ی جدید ارزش بازی کردن تا آخر را دارد. بعضی وقتها در پیچیدگی خود گیر میکند و نیاز به بررسی شرایط دارد و سیستم مبارزاتش هم اصلاً جالب نیست، ولی بسیار زیبا و سرگرم کننده است، ضمن اینکه آن قابلیت پرش سه گانه را میشود تا ابد انجام داد بدون اینکه ذره ای خسته کننده باشد.

شما می‌توانید بازی Ori and the Will of the Wisps را از فروشگاه سی دی کی اورجینال آرسان گیم خرید فرمایید. یادآور می‌شود که این بازی در ریجن های مختلف برای پلتفرم استیم در فروشگاه آرسان گیم موجود است.

منبع: آرسان گیم