بررسی بازی Rocket League

همین اول بررسی بازی Rocket League بیاین توافق کنیم، بذارین وقتمون رو سر این بحث که چرا باید کاغذ بازی های میلیاردرهای فوتبال رو با ماشین ها عوض کنیم، تلف نکنیم و به عنوان یک حقیقت قبولش کنیم. حقیقتی که این بازی به راحتی همون اول اثباتش میکنه.
هیچوقت تا به حال بازی کامپیوتری ای به این سادگی ندیده بودم. شبه فوتبال، فوتبال، توپ و باد… هرچی که میخواین اسمش رو بذارین، این همون ورزشه فقط با ماشین. ماشین رو به سمت توپ برونین، توپ رو به تور برسونین، امتیاز بگیرین. احساس رقابتی که توی بازی Rocket League هست، از صدها سال پیش وجود داشته، و این باعث میشه که ایده ی این بازی خیلی طبیعی به نظر برسه. گرچه این طرز توضیح دادن من هم برای بازی ای که اگر واقعاً وجود داشت احتمالاً اسمش کاربال (ترکیب Car و Ball) بود، کاری خنده داره.
مثل کتاب های دوران بچگی که بهشون نمیرسیدیم و پر بودن از نقاشی های  ساده ی کودکانه (حداقل کتاب های من که اینطور بودن)، بازی Rocket League هم پر از سادگیه. رانندگی توی این بازی خیلی جذابه، ماشین ها مثل کره ای که توی ماهیتابه ی داغ افتاده باشن به نرمی حرکت میکنن، ولی کنترلشون هیچوقت از دستتون خارج نمیشه. قابلیت Boost رو هم میتونین با رد شدن از روی علامت های داخل زمین پر کنین، استفاده ازش هم مثل انفجاری پرهیجانه که میتونه شما رو از یک سمت محوطه به سمت دیگه پرت کنه. چون مسابقات تو محیط های بسته اجرا میشن، حتی میتونین از در و دیوار بالا برین و روی سقف هم رانندگی کنین! ماشین ها میتونن جاخالی و پرش انجام بدن که این حرکت ها هم میتونن دفاعی انجام بشن و هم تهاجمی. وزن ماشین ها و همینطور قابلیت استفاده از Boost موقع پرش ها، به بازی حس خطری اضافه کرده که اتفاقاً خیلی هم جذابه؛ مثل بازیکنان فوتبال که برای زدن ضربه ی سر به هوا میپرن، البته اینجا کسی پیرهنشون رو نمیکشه و خطر خراب شدن مدل موی گرون قیمتشون هم وجود نداره!
در بررسی بازی Rocket League متوجه تیزی و سبکی ماشین هاش شدم، چیزی بین ماشین های کنترلی که میتونین از بازار بخرین و ماشین های بازی کامپیوتری های قدیمی. این سبکی و تیزی تناقض جالبی با توپ چاق و سنگین بازی داره، انگار که این توپ همون پسرعموی چاقتونه که همیشه دوست داشتین به شکمش مشت بزنین! و خب من بلاخره کار خودم رو کردم و این نقد و بررسی رو تبدیل به نوشته ای خنده دار کردم که همش یا درباره ی توپ حرف میزنه یا درباره ی ماشین، ولی خب توی بازی Rocket League چیز دیگه ای هم تو زمین مسابقه وجود نداره، و در عین حال هر دوی این ها هم عالی ساخته شدن. ضمناً زاویه ی دید دوربین هم عالی طراحی شده، میتونین تمرکزش رو روی توپ بذارین و بدون زحمت هر جا که رفت تو دید خودتون داشته باشینش، یا میتونین به زاویه دید معمولی برگردین که برای وقتی که میخواین با عجله به دفاع برگردین عالیه…یا برای وقتی که بخواین به ماشین حریف بکوبین. اسلحه ای وجود نداره ولی همون علامت های داخل زمین که Boost شما رو فعال میکنن برای کوبیدن به حریفا و له کردنشون کافی هستن. و خوشبختانه بعد از له شدن هم بلافاصله به زمین برمیگردین و از این نظر بازی خیلی سخاوتمندانه کار میکنه. این نابودی ها تنها عناصر گمراه کننده از مسیر رانندگی درست و گل زدن هستن، گرچه تو بیشتر رقابت هایی که شرکت کردم خیلی کم بودن و در نتیجه کم به چشم میومدن، مطمئناً اونقدر نیستن که آزار دهنده باشن.
نابود کردن ماشین های دیگه یکی از راه های کسب امتیاز تو بازی Rocket League به حساب میاد، مثل بازی Burnout منتهی به جای اینکه به سرعتتون امتیاز داده بشه، به مهارتتون داده میشه.برای کارهایی مثل بیرون کشیدن توپ از دروازه توی یک شانس حتمی گل، حرکات دفاعی عالی و قیچی برگردان با دو چرخ ــ که خب البته به این دلیل اسمش دو چرخ گذاشته شده که اسمی مثل ضربه ی چهارچرخ محرک چرخشی خیلی بی معنی به نظر میرسه ــ هم امتیاز دریافت میکنین. اینجوری، با امتیاز دادن به هر چیزی، یعنی اینکه فقط گل زدن باعث برد نمیشه. مثلاً یکی از بهترین بازیکنایی که دیدم، با چسبیدن به کناره های زمین و سانتر کردن توپ، تیم حریف رو مجبور به پخش شدن میکرد و باعث به گل رسیدن ما میشد. گرچه با این فداکاری خودش به گل نمیرسید ولی هم امتیاز میگرفت و هم به ما نشون می داد که Rocket League فقط به گل زدن ختم نمیشه و بازی تیمی هم مهمه.

البته بجز وقتهای خاص، مثل مبارزه ی یک به یک با حریف. در عین حال میتونین تیم های 4 در برابر 4 نفره بچینین که میتونن انقدر پر برخورد باشن که دیگه شباهت به مسابقه نداشته باشن و بیشتر شبیه یک والیبال ساحلی بی معنی اون هم با ماشین بشن.تمام مدهای دوئل، 2 به 2، 3 به 3 و مسابقه ی 4 به 4 در حالت آنلاین قابل دسترسی هستن و برای رقابت های رتبه بندی جهانی، مسابقات فقط شامل دوئل، 2 به 2 و 3 به 3 میشه. و باید بگم دلیلی برای اینکه حالت بازی آنلاین تو منوی بازی گزینه ی اوله هست: بازی Rocket League ساخته شده تا با همبازی های واقعی ازش لذت ببرین و در این حالت واقعاً میدرخشه. تجربه ی شخصی من از این بازی به طرز عجیبی عالی بود. به ندرت مجبور بودم برای شروع مسابقه صبر کنم، و اگر بازیکنی وسط مسابقه از بازی میرفت ــ به علت قطع اینترنت یا هر دلیل دیگه ــ به سرعت با یک بازیکن هوش مصنوعی جانشین میشد. و بهتر از همه اینکه بعد از یک مسابقه به سرعت میشد وارد مسابقه بعدی شد و مدت انتظار خیلی کم بود.
اگر بازی آنلاین براتون جذاب نیست، حالت تک مسابقه یا سری مسابقات آفلاین هم تو بازی Rocket League وجود دارن که میتونین ازشون لذت ببرین. مدت زمان و سختی این مسابقات قابل تنظیم هستن، و با اینکه بازی ای نیست که اونقدرها عمق و داستان داشته باشه ــ بازی فوتبال با ماشینه دیگه، یادتون که هست ــ ولی بازهم بعد از چند مسابقه خیلی با هم تیمی های مجازیم احساس همبستگی میکردم. چه آنلاین بازی کنین و چه آفلاین، انجام مسابقات به طور تصادفی براتون ماشین ها و ارتقاهای جدید باز میکنه، که این ارتقاها از چیزهای ساده ای مثل رنگ جدید و رینگ های نو و براق تا کلاه های نوک تیز برای راننده رو شامل میشن. تمام ارتقاها فقط و فقط ظاهری هستن، ولی انقدر زیاد و مختلف هستن که حتی فکر به اینکه بتونین موقع رانندگی با چنین سرعتی از اگزوز ماشینتون حباب بیرون بدین هم برای برگردوندنتون به بازی کافیه.
در آخر این بررسی بازی Rocket League باید بگم که تو حالت آفلاین میشه مشکلات کم تعداد بازی رو بهتر دید. بازیکنای هوش مصنوعی بعضی وقت ها پر اشتباه و با باگ هستن، مخصوصاً اگر در برابر رقیب سرسختی قرار بگیرن، و اون سادگی دلچسب بازی، وقتی تنهایی بازی رو انجام بدین، میتونه بعد از مدتی خسته کننده بشه. و این نقدیه که فقط وقتی درسته که بدونین این بازی چقدر اعتیاد آوره! این یک بازی ساده س که به معنای واقعی عالی ساخته شده و بوسیله ی هیجان رقابت مخاطب رو جذب خودش میکنه.

شما می توانید در صورت تمایل از فروشگاه آرسان گیم، سی دی کی بازی Rocket League را خریداری کنید. یادآور می‌شود که این بازی در ریجن های مختلف برای پلتفرم استیم در فروشگاه آرسان گیم موجود است.
منبع : آرسان گیم