بررسی بازی Ghostrunner

بازی Ghostrunner، یک بازی لذت بخش و با سیستم مبارزاتی به شدت دقیق، مکانیک حرکتی جذاب، و دنیایی بسیار زیبا است

کمتر بازی ای به پای سرعت و عملکرد بالایی می‌رسد که هنگام انجام بازی Ghostrunner حسش می‌کنید. تیم های One More Level، 3D Realms، و Slipgate Ironworks تجربه ای زیبا و تمیز خلق کرده اند که سرعت واکنش های شما را تا سرحد جنون پیش می‌برد، البته داستان به همینجا ختم نشده و باور کنید که از این حد هم عبور خواهد کرد. برای افرادی که دنبال بازی ای در سبک Mirror’s Edge و Titanfall 2 هستند ولی می‌خواهند سیستم مبارزاتی ای حتی بهتر و دقیقتر را تجربه کنند، این بازی بهترین عنوانی است که بتوان به شما پیشنهاد داد، اگر شما هم علاقمند به تجربه ی چنین بازی ای هستید می‌توانید برای خرید بازی Ghostrunner از فروشگاه سایت آرسان گیم اقدام نمایید. در ادامه ی بررسی این عنوان جذاب با ما همراه باشید.

بررسی بازی Ghostrunner توسط آرسان گیم

اولین نکته ی جالب توجه در بررسی بازی Ghostrunner دنیایش است، چون این بازی در دنیایی شبیه دنیای بازی Cyberpunk اتفاق می‌افتد. زمینی که ما می‌شناسیم از تقریبا از بین رفته و تنها نقطه ی امن برای زندگی Dharma Tower است. ولی زندگی در این Dharma Tower به دلیل حکومت فردی خونخوار به اسم Keymaster اصلا جالب نیست.
ناگهان به عنوان شخصیتی به نام Ghostrunner از خواب بیدار می‌شوید – که دیگران او را به اسم Jack ‌می‌شناسند – و فقط از دو چیز مطمئن هستید: 1- کسی در گوشتان زمزمه می‌کند و 2- باید همین الان شروع به کشتن کنید. و به این شکل یکی از بهترین، چالش برانگیزترین، و راضی کننده ترین بازی های اول شخصی که تا به حال تجربه کرده ام شروع می‌شود.
داستان رویکردی آشنا به مسائل دنیای Cyberpunk دارد، مسائلی مثل هویت، حکومت، و معنای انسانیت. همچنین داستان های جانبی ای هم در بازی وجود دارند که در مناطقی خاص روایت می‌شوند. محیط های بازی از مناطق صنعتی تاریک تا خیابان های منور و رنگی، و سقف خانه های مناطق ثروتمند را شامل می‌شود، این گوشه ای از مناطقی است که حین بالا رفتن از برج به آنها برمی‌خورید. بازی در تمام این مناطق به شدت زیباست و هیچوقت به مشکلی نمی‌خورد، حتی وقتی مبارزات خیلی سنگین و شلوغ می‌شوند.
با اینکه در طول بررسی بازی Ghostrunner متوجه شدم که داستانش هم ارزش شنیده و تجربه شدن را دارد، ولی هیچوقت تمام حواستان را به خودش پرت نمی‌کند و هیچوقت جلوی لذت بردن شما از اکشن مبارزات را نمی‌گیرد. حتی وقتی مبارزات کمی کند می‌شوند – که فرصتی به شما برای کشیدن نفسی عمیق قبل از شروع دوباره ی آنهاست – هم هیچوقت مجبور نیستید جایی توقف کرده و به چیزی گوش بدهید، شما همیشه یا در حال حل یک معما هستید یا در حال تلاش برای عبور از یک چالش پلتفرمی که به شکل بسیار زیبایی طراحی شده.

بالا رفتن از سطوح جامعه

نگران نباشید، دز طول بررسی بازی Ghostrunner به سیستم مبارزاتی فوق العاده دقیق و قدرتمندش هم می‌پردازم، ولی سیستم های مکانیکی و حرکتی این بازی آنقدر خوب هستند که باید برای آنها هم به صورت جداگانه وقت گذاشت. راحت بگویم، هیچوقت قبل از این قابلیت هایی مثل Wallrunning، پرش، و Grappling انقدر زیبا و طبیعی طراحی نشده بودند، حرکات و سیستم های اینچنینی بازی Ghostrunner در یک کلام فوق العاده هستند.
بازی از همان اول با یکسری وسایل ابتدایی شروع می‌شود. در همان شروع بازی، Ghostrunner می‌تواند از لبه های دیوار بالا برود، به مدت نامحدود روی دیوارها بدود – یا همان Wallrun – بوسیله ی Grapple مسافت هایی طولانی را طی کند، و حتی در وسط هوا زمان را هم آهسته کند.
ولی نکته ی جالب توجه در همان ابتدای بررسی بازی Ghostrunner این بود که متوجه شدم تمامی این لوازم و مکانیک ها بدون محیط های این بازی غیرقابل استفاده خواهند بود، محیط هایی که با مهارت تمام طراحی شده اند. نورها مسیری را که باید در آن حرکت کنید را به رنگ دیگری برایتان روشن می‌کنند، کابل های برق و سیم های مختلف مانند مار در هر گوشه و کناری دیده می‌شوند، و اگر بخواهید از دکمه ای که قسمت مهمی از سطح را جا به جا می‌کند استفاده کنید، بازی به صورت خودکار شما را به سمت حرکت آن قسمت از پلتفرم خواهد چرخاند. وجود تمام این عناصر و کارکرد دقیق آنها باهم باعث می‌شود بازیکن، حتی وسط یک مبارزه ی شلوغ هم مسیرش را گم نکند. ساخت چنین چیزی به یک تیم با استعداد نیاز دارد.
علاوه بر این، سبک قسمت های پلتفرمی بازی هیچوقت خسته کننده نمی‌شود. پریدن از روی یک جعبه روی یک دیوار و بعد دویدن بر روی دیوار و عبور از پیچ، و بعد هم پرواز با Grapple به نقطه ی بعدی آنقدر خوب با هم ترکیب شده که بعد از مدت کوتاهی برایتان مثل آب خوردن می‌شود.
و وقتی مثل آب خوردن شد – که همانطور که گفتم خیلی زود این اتفاق می‌افتد – می‌توانید تمرکز خودتان را روی مبارزات بگذارید، یعنی قسمتی از بازی Ghostrunner که باعث می‌شود حس کنید یک نینجای Cyberpunk واقعی هستید.

رقص شمشیر

مبارزات بازی Ghostrunner خشن هستند، و می‌توانید قدرت را در آنها حس کنید. در سیستم مبارزات این بازی دقتی وجود دارد که می‌تواند موفقیت و شکست شما را، وقتی در حال پرواز و فرار از بین آتش دشمن هستید، تعیین کند.
تنها اسلحه ای که نیاز دارید از همان اول با شماست: یک شمشیر Katana که هر دشمنی را با یک ضربه از پا در می‌آورد. فکر می‌کنید حالا که برای کشتن دشمن فقط به یک ضربه نیاز دارید کارتان راحت است، مگر نه؟ فقط این را هم بگویم که دشمنان هم با یک ضربه می‌توانند شما را بکشند…حالا چه حسی دارید؟

هر مبارزه در بازی Ghostrunner در چیزی مثل یک ورزشگاه مرگ اتفاق می‌افتد. شروع به دویدن می‌کنید، بدون اینکه اطلاعات دقیقی از شکل منطقه و چینش آن داشته باشید، ولی این اصلا مهم نیست چون مسیرها آنقدر خوب مشخص شده اند، و مکانیک حرکتی بازی به قدری خوب و طبیعی است که می‌توانید تمام تمرکزتان را روی دشمن و موقعیتش بگذارید. درست است که می‌توانید با یک ضربه دشمنتان را بکشید، ولی چالش اصلی نزدیک شدن به دشمن برای فرود آوردن این ضربه است، اینجاست که قابلیتی به اسم Sensory Boost به کارتان می‌آید. با زدن دکمه ی این قابلیت در وسط حرکاتتان بین زمین و هوا، زمان را آهسته خواهید کرد، که به شما اجازه می‌دهد از بین گلوله ها پرواز کرده و خودتان را به پشت زره دشمن برسانید. می‌توانید از این قابلیت برای انجام حرکات دیگر هم استفاده کنید، مثلا پرش وسط انجام Wallrun، فرار از یک شبکه ی در هم تنیده ی لیزر، و بعد دوباره پریدن روی دیوار.
هرچه در بازی پیشروی کنید، مهارت ها و قابلیت های جدیدی برای استفاده در مبارزات برایتان آزاد می‌شود. یکی از این مهارت ها هست که به شما اجازه می‌دهد سه نفر را در یک چشم بهم زدن بکشید، یکی دیگر قدرتی انفجاری دارد، و دیگری یک ضربه ی شمشیر با برد زیاد است که می‌تواند گروهی از دشمنان را از پا دربیاورد.

در بازی Ghostrunner یک چرخه ی یادگیری به صورت مداوم وجود دارد، شما یک مهارت جدید بدست می‌آورید، یاد می‌گیرید که چطور از آن استفاده کنید، در استفاده از آن ماهر می‌شوید، و درست در این نقطه یک مهارت جدید در دسترستان قرار می‌گیرد. این چرخه فقط در مورد مهارت ها اتفاق نمی‌افتد، هروقت در یکی از جوانب بازی ماهر شدید، بازی برایتان چالش جدیدی رو می‌کند – مثل مهارتی جدید، یا دشمنی جدید که نیاز به استراتژی ای جدید دارد.
حرف از استراتژی شد، در مبارزات مختلفی که در محیط های مختلف انجام خواهید داد، استراتژی شما هم به نسبت چیزی که بازی برای شما رو می‌کند، باید متغیر باشد. مبارزات اول آسان شروع می‌شوند: یک سرباز که اسلحه ی تک تیر دارد و یکی که با مسلسل شلیک می‌کند. ولی چندان طول نمی‌کشد که متوجه می‌شوید باید سعی کنید از سپر یکی از دشمنان رد شوید، از دیواری از لیزرها که یک روبات شلیک کرده جاخالی دهید، ضربه ی یک نینجای دشمن را دفع کنید، یا روبات های دشمن را دزدیده و سوار بر آنها به دشمنان دیگر بکوبید – که باعث انفجاری بزرگ شده و فضا را از براده ی فلز پر خواهد کرد. نکته ی دیگری که در طول بررسی بازی Ghostrunner نظرم را جلب کرد این بود که این عنوان به شکل پلکانی سخت می‌شود، و کم کم باید یا به شدت تمرکز کنید تا بتوانید موفق شوید…یا تسلیم شده و بمیرید.

صد البته این مردن ها به دفعات و پشت سرهم اتفاق خواهند افتاد. ولی حتی وقتی می‌میرید هم، مرگ فقط یک سکته ی کوچک در روند هیجان بازی است. بازی Ghostrunner خیلی سریع شما را دوباره به وسط اکشن مبارزات پرت می‌کند، جوری که من را به یاد Super Meat Boy می‌افتادم. این نکته ی خیلی خوبی است، مخصوصا در مبارزه با باس های بازی، در این مبارزات جای هیچ اشتباهی نیست و حتی کوچکترین خطا به معنی شروع دوباره ی همه ی مبارزه است. گرچه خیلی خسته کننده است که تمام مبارزه را بدون نقص جلو بروید و بعد در انتهای آن با یک اشتباه همه چیز به شکل اولش برگردد، ولی این هم یکی از عناصر بازی است.

مغز ماشینی

جدای از مبارزات و سیستم مکانیک حرکات، تصمیمات و ساختارهای دیگری هم در بازی Ghostrunner هستند که یا هیچ جای دیگر مانندشان نیست، یا جالب هستند و یا حتی نسبت به بقیه ی بازی کمی عجیب به نظر می‌رسند.
مثالی برای یکی از این ساختارها، سیستم شخصی سازی مهارت های بازی است. بازیکنان می‌توانند مدت قابلیت Sensory Boost را زیادتر کنند، می‌توانند شعاع مهارت های مرتبط با حرکات انفجاری را بیشتر کنند، یا حتی کاری کنند که دشمنان به صورت اتوماتیک برایشان نمایش داده شوند تا تشخیص دادنشان راحت باشد، و البته خیلی چیزهای دیگر. اینجا چیزی به عنوان انتخاب کن و استفاده کن وجود ندارد، بازی از یک سیستم مکعبی پشتیبانی می‌کند. هر Upgrade توسط یک سری مربع متصل به هم که باید در یک کادر قرار بگیرند نشان داده می‌شود. اینکه تصمیم بگیرید کدام یک را می‌خواهید در کنار بقیه ی مهارت هایتان داشته باشید این حس را به شما می‌دهد که مستقیما در حال دستکاری مدارهای مغز Jack هستید! این سیستم با یک سیستم سنتی و جواب پس داده ی ساده قابل جایگزینی بود، ولی اینجا با توجه به دنیای Cyberpunk بازی، یه خوبی با بقیه ی عناصر جور درمی‌آید.
موسیقی متنی که توسط Daniel Deluxe ساخته شده روی تمام دویدن های روی دیوار، و تمام مجموعه حرکاتتان تاثیر می‌گذارد، حتی روی ضربات شمشیر. این موسیقی لذت تجربه ی بازی Ghostrunner را دوچندان کرده و با هیجانش باعث بالا رفتن سرعت ضربان نبضتان خواهد شد، آنقدر که به زودی حس می‌کنید بر اساس ضربات آهنگ حرکت می‌کنید تا هر چیز دیگر.

با اینکه موسیقی با پیشروی شما در دنیای بازی تغییر می‌کند، در این سنت بازی سازی که موقع پایان نبرد موسیقی باید متوقف شود گیر نمی‌افتد. بجایش، در پایان هر مبارزه زمان آهسته شده و آخرین دشمن، بر اثر ضربه ی شمشیر شما، دو تکه می‌شود. این راهی جدید برای نشان دادن اتمام مبارزه است که در عین حال به بازیکن هم زمانی برای لذت بردن از مهارتش در مبارزه و دیدن نتیجه ی آن می‌دهد.
با اینکه بازی Ghostrunner در بیشتر موارد بی نقص است، ولی چند نکته وجود دارد که به نظرم باید ذکر کنم. رسیدن به بعضی مناطق ذخیره ی بازی خیلی اذیت کننده است. بعضی از آنها یا خیلی از مسیر اصلی بازی دورند یا خیلی نزدیکند، یعنی یا باید چند ثانیه ای بیشتر برای برگشتن به مبارزه صرف کنید…یا به محض برگشتن به بازی آماده ی کشته شدن باشید. بعضی مواقع هم پریدن از روی دیوارها فاقد آن دقت لازم بود، که باعث مرگ های بی دلیل می‌شود.

البته این اذیت شدن و خستگی بیشتر از این نشات می‌گیرد که من کمال گرا هستم. ببینید، بازی Ghostrunner مدت زمان بازی شما را به همراه تعداد دفعات مردنتان را در هر مرحله ذخیره می‌کند. برای همین، کمال گراهایی مثل من یا افرادی که قصد زدن رکورد زمانی بازی را دارند – به اصطلاح Speedrunner – برای رسیدن به هدفشان مسیر سختی در پیش خواهند داشت. به نظرم این یک سیستم شیطنت بار در بازی است که با آوردن فشار عصبی باعث شد در اولین باس بازی به رقم تعداد دفعات مرگم نگاه کرده و بگویم ” خب 141 بار مردن برای شکست اولین باس بازی کافی است” و بعد دوباره بدست همان باس کشته شدم!
گذشته از این، در بازی Ghostrunner تعداد زیادی Collectible هم برای پیدا و جمع کردن وجود دارد. چیزهایی که داستانی را در مورد دنیای بازی روایت می‌کنند، فایل های صوتی که در مورد مردم و طرز فکرشان به شما درک بیشتری می‌دهند، و حتی شمایل جدید برای شمشیر مورد علاقه تان. اگر زمان سنج و تعداد دفعات مرگ در مراحل برایتان جذاب نیستند، کشف و جمع آوری این آیتم ها مسلما جذاب خواهد بود.

فراتر از حد!

در پایان بررسی بازی Ghostrunner باید اعتراف کنم که این بازی آدرنالین خونتان را به جوش آورده و دست از این کار برنمی‌دارد تا وقتی به شکل کامل در سیستم های آن ماهر شوید. و وقتی به آن نقطه کمال رسیدید، و روی لبه ی شمشیر مرگ و زندگی رقصیدید از خودتان خواهید پرسید “از این بهتر هم می‌توانم باشم؟” و آنجاست که Ghostrunner برای همیشه قلب و روحتان را تسخیر کرده.
شما می توانید در صورت تمایل از فروشگاه آرسان گیم، سی دی کی بازی Ghostrunner را خریداری کنید. یادآور می‌شود که این بازی در ریجن های مختلف برای پلتفرم استیم در فروشگاه آرسان گیم موجود است.
منبع : آرسان گیم