بررسی بازی Call of Duty: Black Ops – Cold War

بازی Call of Duty: Black Ops – Cold War به اندازه ی Modern Warfare نوآورانه نیست، ولی بازی ای است که در تمام مقایسه ها حرفی برای گفتن دارد.
سال 2020 برای سری بازی های Call of Duty سال عجیبی است. بازی Warzone به عنوان یک بازی جانبی و رایگان در حال شکستن انواع و اقسام رکوردهاست و استودیو Treyarch مجبور شده خیلی زودتر از معمول به دنبال بازی Black Ops 4 دست به کار ارائه ی نسخه ی بعدی شود، در چنین شرایطی شاید فکر کنید که این عنوان جدید باید یک بازی ناپخته از آب دربیاید. ولی بازی Call of Duty: Black Ops – Cold War چنین بازی ای نیست.
آخرین بازی استودیو Treyarch حالت داستانی نداشت، انگار که آنها بهترین محتواهایی که داشته اند را برای Cold War کنار گذاشته بودند. این عنوان اولین نسخه از این سری بازی‌هاست که به این حد به ژانر نقش آفرینی نزدیک شده، به این شکل که در همان ابتدای کار شما اجازه دارید برای کاراکترتان پرونده روانی، جنسیت، سرگذشت و چندتا قابلیت که تا انتهای بازی با شما خواهند بود، مشخص کنید. گرچه اینها در مقایسه با بازی های شخصیت پردازی خیلی کم هستند، ولی قابلیت انتخاب دایلوگ و ماموریت های جانبی اختیاری به ایجاد این حس سبک شخصیت پردازی در بازیCall of Duty: Black Ops – Cold War  کمک کرده اند.
درخت انتخاب های دایلوگ خیلی پیشرفته نیست، ولی به شما این اجازه را می‌دهند که بعضی چیزها را رد کنید و تصمیمات عجیب بگیرید. بعد از یک تعقیب و گریز خشن در پشت بام های Amsterdam بالاخره به هدفم می‌رسم. چندتا سوال  معمولی از او می‌پرسم – یعنی از ارتفاع بیست متری بالای بام او را معلق می‌کنم و هم تیمی ام برای ترساندنش رفقای او را از روی پشت بام به پایین پرت می‌کند – آنقدر به سوال پرسیدن ادامه می‌دهم که فکر کنم چیزی که می‌خواستم را فهمیده ام، آنوقت است که او را هم به پایین می‌اندازم تا به دوستانش ملحق شود. ماموریت بدون مکث ادامه پیدا می‌کند، ولی بعدا فهمیدم که آن هدف – که خونش در آن لحظه در خیابان های Amsterdam جاری شده بود – اطلاعات خاصی به همراه داشته که من برای انجام یک ماموریت جانبی به این اطلاعات نیاز داشته ام. اگر مامور مخفی ای در حال خواندن این مقاله است، لطفا مرا درس عبرت خود داسنته و اشتباهم را تکرار نکنید.
و این جزئیات فقط به اینجا هم ختم نمی‌شوند. بعد از دوباره و دوباره بازی کردن بعضی از ماموریت ها و جمع کردن تمام مدارک، باید تمام این مدارک را بهم بچسبانم و یک سری کد را رمزگشایی کنم تا این ماموریت های به اصطلاح جانبی را کامل کرده باشم. اسنودیو Treyarch در طول مرحله چند راهنمایی هم برای کمک به بازیکن ها گنجانده، ولی این جمع آوری مدارک و رمزگشایی کدها بیشترش به عهده ی خودتان است، و گرچه جایزه ی تمام این زحمات آنقدرها با ارزش نیست، ولی حل این معماها به شدت راضی کننده است. مشکلش این است که فقط دو ماموریت جانبی وجود دارد، و با اینکه یکی از آنها شما را به مکانی تازه برای نبردی شلوغ و پر هیجان می‌برد، دومی در یکی از نقشه های بخش چند نفره اتفاق می‌افتد با این تفاوت که سرعت ظاهر شدن دشمنان تا حد امکان زیاد شده تا حس چالشی را در بازیکن خلق کند.

تمام این حل معماها روی تخته ی مدارک یا Evidence Board اتفاق می‌افتد، یکی از جزئیات بازی که در یک گاراژ متروکه متعلق به یکی از هم تیمی هایتان – که مامور سابق CIA است – قرار دارد و این هم تیمی در میان مراحل از آن استفاده می‌کند. اینجا می‌توانید به مکالمات دیگران گوش دهید، یا با ماموران دیگر صحبت کنید، به همین دلیل است که بازی Call of Duty: Black Ops – Cold War یکی از بهترین کاراکترها از نظر نویسندگی را در بازی های این سری دارد. صد البته که در حد Witcher 3 نیست، ولی این عنوان توانسته سنت سری بازی های Call of Duty را در خلق کاراکترهای نامفهوم بشکند و شخصیت هایی ارائه دهد که هرکدام سرگذشتی جدا داشته و حتی دوست داشتنی هستند.
وقتی هم که کار به مراحل اصلی می‌رسد، بازی Call of Duty: Black Ops – Cold War برخی از بهترین لحظات تاریخ سری بازی های Call of Duty را خلق می‌کند. یکی از مراحل یک داستان خیلی عجیب و دیوانه کننده را روایت می‌کند که حالت یادآوری خاطرات دارد، دیگری در ساختمان معروف Lubyanka اتفاق می‌افتد که محل دفتر مرکزی KGB است، شما هم در این مرحله نقش یک جاسوس دو جانبه را بازی می‌کنید که باید ماموران CIA را به داخل دفتر ببرد. راه های زیادی هم برای رسیدن به این هدف دارید، و پیدا کردنشان با جستجوی ساختمان به عهده ی خود شماست.
تعدادی مراحل سبک همیشگی بازی های Call of Duty وجود دارند، مثل ورود پنهانی به یک ساختمان عظیم متعلق به شوروی که در خود شهری ساختگی از آمریکا را برای آزمایش اسلحه های واقعی، جای داده. بعد از پنج دقیقه زمین خیز رفتن دور ساختمان به شما اجازه ی شلیک داده می‌شود، و بعد از آن کل مرحله شلیک به دشمن است … آنهم در حالی که باید بین ساختمان های این شهر ساختگی راه خودتان را پیدا کنید. محشر است، تا حد جنون سرگرم کننده است، و بعد از آن ظاهر جدی بازی Modern Warfare، تغییری درخور محسوب می‌شود.

البته بعضی وقت های هم حالت داستانی حس تکراری بودن دارد، بعضی از ماموریت ها انگار ساخته شده اند تا مدت زمان بازی را زیاد کنند، و بعضی از صحنات دقیقا به و یا حول کاراکتر شما اتفاق می‌افتند، دوست داشتم این حس داده می‌شد که باید برای زنده ماندن کاری می‌کردم. ولی وقتی از این مشکلات رد می‌شوید، همه چیز عالیست. این حقیقت که بازی Call of Duty: Black Ops – Cold War تا حدودی نسبت به بازی سال قبل تخیلی تر است هم به این عالی بودنش کمک می‌کند، شما بر اساس انتخاب هایتان حتی می‌توانید به روس ها اجازه بدهید برنده باشند. البته نمایش آنها به صورت همان نقش منفی قدیمی این سری دیگر کمی قدیمی و تکراری شده.
بخش چند نفره معمولا قسمتی است که استودیو Treyarch در آن می‌درخشد، و بازی Call of Duty: Black Ops – Cold War هم یکی دیگر از مثال های این حرف است. رقابت های 6 در برابر 6 دقیق، متعادل، و پر سرعت هستند. از آن سرعت دیوانه کننده ی لازم برای کشتن در بازی Modern Warfare دیگر خبری نیست، برای همین برای کشتن دشمن احتیاج به گلوله ی بیشتری دارید، و خوبی اش این است که شما هم دیرتر میمیرید که این به بازیکنان ماهر اجازه می‌دهد به تهدید ها جواب مناسب بدهند. حرکات سریع، روان، و دقیق هستند، ضمن اینکه بازیکنان دیگر نمی‌توانند از لیز خوردن و پرش سو استفاده کنند.

به همین صورت، از همان ابتدا تمام جزئیات دقیق هستند. در تمام مدتی که در بازی Call of Duty: Black Ops – Cold War گذراندم، هیچوقت نشد که به نقطه ی بازگشت به بازی ای که خراب باشد بر بخورم، برخلاف Modern Warfare. متعاقبا، وقتی با تیمتان در حال پیشروی هستید یک حس عالی از نظر کنترل نقشه وجود دارد. حتی چند اشتباه کوچک هم می‌تواند این فرصت را به تیم حریف بدهد تا مناطق حساس نقشه را تحت کنترل بگیرند، برای همین همیشه در وسط نقشه مشغول مبارزه خواهید بود و نه در کناره های آن … یا در نقاط بازگشت به بازی!
صداگذاری دقیق تر و میکس عالی، باعث شده صدای پاها حالا به عنوان اخطار صوتی به خوبی عمل کنند، با این حال، معرفی قابلیت هایی مثل Ninja باعث شده بتوانید با راحتی و اعتماد به نفس بیشتری به حرکت خودتان ادامه دهید – تمام اینها باعث شده تکنیک خسته کننده ی Camping در حالت چند نفره، دیگر با ارزش نباشد.
نقشه های بازی Call of Duty: Black Ops – Cold War با اینکه کم هستند ولی برای ماهر شدن در آنها و اگر واقعا می‌خواهید به نتایج مطلوب برسید، نیاز به یک سرعت خاص دارند. و با اینکه لوازم موجود در این عنوان آنقدرها هم متنوع نیستند، ولی دست گرفتن هر اسلحه حس خود را دارد. مثلا Pellington 703 یک انیمیشن عالی برای شلیک دارد و بعد با صدایی خاص هر تیر را به مقصدش روانه می‌کند – انگار که تیرهای این اسلحه شتاب اولیه ی واقعی دارند، برای همین هر هدف گیری با آن می‌تواند در نوع خود هیجان انگیز باشد.

در حالت Combined Arms، آن حالت معروف Modern Warfare به نام Battlefield-killer Ground War را گرفته و اندازه اش را به شدت کم کرده اند. این امر باعث بوجود آمدن یک حس تازگی و کنترل روی نقشه به بازیکن می‌دهد، و در عین حال آنقدر آزادی دارید که اگر دلتان بخواهد می‌توانید کل مسابقه را در قایق جنگی بمانید. حالت های جدید دیگری هم هستند، مثل VIP Escort که باید یکی از بازیکنان تیم را به نقطه ای اسکورت کنید. این حالت، گریزی از آن حالت های معمولی با جان محدود است، و با این حال تهدیدی هم برای این حالت های کلاسیک مانند Search and Destroy به حساب نمی‌آید.
ولی همه چیز هم عالی نیست. سیستم امتیازدهی بازسازی شده – که حالا دیگر تعداد کشته های شما را بعد از هربار کشته شدن خودتان صفر نمی‌کند – باعث شده بدست آوردن جایزه ی Streak بالا یا همان تعداد کشته ها قبل از کشته شدن دیگر مثل قبل با ارزش نباشد، البته فکر می‌کنم این تغییر یک هدیه ی عالی برای بازیکنانی است که برای بدست آوردن این جوایز همیشه مشکل داشتند. ظاهر بازی هم نرم تر است، آنقدر که حتی بعضی وقت ها کدر به نظر می‌رسد، این امر باعث می‌شود شناسایی و ره گیری حرکت دشمنان کار سخت و خسته کننده ای باشد. انیمیشن ها از لحاظ دقت برای دید سوم شخص دقیق نیستند، که باز هم برای ره گیری دقیق حرکت دشمن مشکل آفرین است. بعضی مواقع هم به مشکلات اتصال با سرور برمی‌خوردم، به این شکل که انگار تمام دشمنان نیم ثانیه از من جلوتر بودند – البته این مشکل ممکن است در هنگام ارائه ی بازی اصلی رفع شود.

آخرین قسمت این پازل هم مد Zombies است، که هنوز هم بعد از چند ساعت بازی برایم غریب باقی مانده. چون در زمان نوشتار مقاله، رازهای اصلی نقشه قفل شده بودند و احتمالا برای دیدن آنها باید تا زمان ارائه ی رسمی صبر می‌کردیم، ولی حداقل وثت داشتم که چند ساعتی را در نقشه ی وسیع و پیچیده ی Die Maschine بگذرانم و تغییرات گیم پلی آن را که Treyarch در بازی Call of Duty: Black Ops – Cold War ایجاد کرده تجربه کنم.
باید بگویم که بعد از چند دقیقه وقت گذراندن در این حالت می‌توان به وضوح تشخیص داد که برای ساده سازی و بهینه کردن این مد معمولا پیچیده خیلی تلاش شده تا بتواند بازیکنان جدیدی را به بازی Call of Duty: Black Ops – Cold War جذب کند. می‌توانید لوازم خودتان را قبل از شروع بازی مشخص کنید، برای همین دیگر لازم نیست با یک تپانچه ی ضعیف وسط زامبی ها بپرید. همه ی دشمنان حالا یک خط بالای سرشان دارند که نشان دهنده ی جانشان است، با این تغییر حالا می‌توانید دقیقا بفهمید که با هر اسلحه چقدر به دشمن صدمه می‌زنید که یعنی می‌توانید تصمیم بگیرید استفاده از کدام اسلحه در مقابل کدام دشمن بهتر است. روی قسمت های مختلف نقشه تکه هایی از برگه ها و اسنادی را می‌توانید ببینید که درباره ی اتفاقات مختلف این حالت توضیحاتی می‌دهند، این تغییر هم باعث می‌شود این مد برای بازیکنان تازه وارد قابل درک تر باشد. روی نقشه تعدادی علامت هست که نشان از کارهایی دارند که باید انجامشان دهید، و با رفتن به سمتشان قسمت های جدیدی از نقشه را هم باز خواهید کرد. همچنین می‌توانید گلوله هایتان را هم در ازای مبلغ کمی شارژ کنید، که باعث بالا رفتن شانس شما می‌شود – امتیاز دیگری برای بازیکنان تازه وارد.
اینکه در ابتدای ارائه بازی Call of Duty: Black Ops – Cold War فقط یک نقشه برای این حالت وجود دارد – بجز نقشه ی Dead Ops Arcade – ممکن است کمی مایوس کننده باشد، ولی این نقشه ی جدید، نقشه ای نیست که به این زودی ها از گشتن آن خسته شوید. بیش از پنجاه تکه سند برای جمع کردن وجود دارد، سیستم های جدیدی مثل یک محل ارتقای تجهیزات و یک دستگاه تولید کننده ی جایزه وجود دارد، حتی یک نوع دیگر همین حالت هم هست که نقشه را در تاریکی فرو می‌برد و چندین قابلیت جدید را معرفی می‌کند که فعلا نمی‌توانم چیزی درباره ی آنها بگویم.

تفاوت اصلی این مد Zombies در بازی Call of Duty: Black Ops – Cold War این است که به نظر می‌رسد دوباره زنده ماندن مرحله به مرحله ای مرکز توجه اش است. بجای اینکه پیدا کردن سر نخ ها چیزی نامانوس و خارج از حس بازی باشد، همه چیز آزاد و منطقی شده، که این شما را تشویق به گشت زنی و کشف چیزهای جدید می‌کند. مطمئنا رازهای زیادی برای کشف کردن در این مد وجود دارد، ولی تجربه ی این حالت بدون آنها چیزی از سرگرم کننده بودنش کم نمی‌کند، برعکس حسی که همین حالت در Black Ops 4 داشت.
این را هم باید بگویم که در تجربه ی خودم، با چند مشکل خروج ناگهانی از بازی در حالت Zombies مواجه شدم، مشکلی که برای بازیکنانی که مد Zombies را در بازی Black Ops 4 تجربه کرده اند خیلی آشناست. امیدواریم این مشکلات تا هنگام ارائه ی رسمی رفع شوند، چون وجودشان می‌تواند یک تجربه ی خوب در این حالت را به کل از بین ببرد – همانطور که در هنگام تحقیق برای این بررسی اتفاق افتاد.

سخن آخر

بجز چند مشکل تکنیکی و چند مرحله ی ناپخته، بازی Call of Duty: Black Ops – Cold War یک عنوان عالی دیگر از Treyarch و استودیوهای زیر مجموعه اش است.حالت داستانی این بازی سرگرم کننده و جذاب است، حالت چند نفره اش هم یکی از بهترین تجارب بازی های 6 در برابر 6 تاریخ را ارائه می‌دهد، زامبی های هم برگشته اند تا به ما یادآوری کنند که چقدر Infinity Ward با سومین حالت Modern Warfare به نام Spec Ops نام Call of Duty را خراب کرد. اگر شما هم قصد خرید بازی Call of Duty: Black Ops – Cold War را دارید، می‌توانید آن را از طریق فروشگاه سایت آرسان گیم تهیه کنید.