بررسی بازی Halo 4

بازگشت Master Chief

در مقاله بررسی بازی Halo 4 با ما همراه باشید:

چه کسی فکرش را می‌کرد که بازی Halo بتواند انقدر زیبا باشد؟! عادت کرده بودم که به مسخره هم شده اسم شخصیت اصلی سری بازی های Halo را “Master Thief” صدا کنم، چون این شخصیت خیالی از من بیش از آنکه دلم بخواهد تایید کنم زمان و پول دزدیده! با وجود این حقیقت که هیچوقت یک Xbox نداشته ام، اولین تجربه ی من با Halo روی پلتفرم PC شکل گرفت. خوشبختانه Xbox Games Studios و 343 Industries تصمیم گرفتند سری بازی های عظیم Halo را به PC بیاورند، و متاسفانه تا به حال خیلی طولش داده اند. حالا که نسخه ی Halo 4 برای PC در دسترس است، واقعا چطور بازی ای شده؟ خیلی چیزها در هشت سال گذشته تغییر کرده.

یکی از بزرگترین مجهولات در زمان ارائه ی بازی Halo: The Master Chief Collection این بود که در بازار چطور عملکردی خواهد داشت؟ بعد از اینکه در زمان انتشار به فراموشی سپرده شد، 343 Industries تصمیم گرفت هر بازی را به صورت جداگانه برای PC منتشر کند. به نظر می‌آید که این رویکرد نتیجه ی مطلوبی را در بر داشته، و به بازیکنان پلتفرم PC با آن کیبوردهایشان که نمی‌توانند بدون آنها زندگی کنند این اجازه را داده که به شکل تدریجی ماجراهای شغلی John 117 را تجربه کنند. شخصا همیشه درباره ی بازی Halo 4 عقیده ی جالبی نداشتم. با این حال، حالا که این فرصت پیش آمده تا بتوانم این عنوان را با چشمانی که از دیدن این ژانر خسته نیستند امتحان کنم، باید بگویم این بار حسی بسیار مثبت تر نسبت به آن دارم.

یک شروع جدید در بازی Halo 4

اگر داستان بازی را از خانه دنبال کرده باشید، می‌دانید که در پایان Halo 3 قهرمان داستان ما، یعنی Master Chief و Cortana در یک سفینه، در فضا، در حال پرواز بودند – و انتظار ماموریت بعدیشان را می‌کشیدند. چهار سال جلو می‌رویم، و به نظر می‌آید که کهکشان آنقدرها تغییری نداشته، بجز اینکه Flood حالا منقرض شده. به جای آنها Forerunners آمده، و بازی بخاطر این تغییر بی نهایت بهتر شده.

همینطور که دو قهرمان اصلی ما راهشان را به سمت سیاره ی Forrunnerها به اسم Requiem باز می‌کنند، به وضوح مشخص می‌شود که UNSC در دردسر بزرگی افتاده. از وسط ناکجا آباد، ناگهان کشتی Forward Unto Dawn متعلق به UNSC ظاهر شده و در مدار گرانش این سیاره گیر می‌کند. سپس این سفینه شروع به سقوطی آرام ولی غیر قابل پیش گیری به سمت این سیاره می‌کند. Master Chief و هوش مصنوعی آسیب دیده ی همراهش تلاش می‌کنند سرنوشت غیرقابل پیش گیری سرنشینان سفینه را به آنها اطلاع دهند، آنهم در قالب یک پیام اضطراری. ولی بجای اینکه موفق به انجام این کار شوند با رها کردن Didact اوضاع را هزار برابر بدتر هم می‌کنند. این Didact وحشی یک Forerunner پیر است، او تمام هدفش به برده گرفتن نوع بشریت و تبدیلشان به موجودات روباتیک بی‌جان است! خب از حق هم نگذریم، چه راهی بهتر از اینکه برای جذب نشدن توسط Flood هیچ عضو اورگانیکی نداشته باشید؟!

بدون اینکه بیش از این غرق بررسی در داستان اصلی بازی Halo 4 شویم، فقط این را می‌گویم که یک نکته ی اصلی دیگر هم در داستان بازی وجود دارد و اتفاقا از همان ابتدای کار هم نشان داده می‌شود: Cortana دارد کنترل خودش را از دست می‌دهد. برای آنها که در داستان هوش مصنوعی دنیای بازی های Halo نیستند باید بگویم که این هوش مصنوعی ها، بعد از حدود هفت سال از ارائه شدنشان، رو به زوال می‌روند. در این حالت قابلیت های ذهنیتی آنها به حدی افزایش می‌یابد که رسما خودشان را با آنالیز کردن می‌کشند. پس در کنار تلاش برای مقابله با Didact و کارهایش در جهت آسیب رساندن به بشریت، Chief حالا با یک هوش مصنوعی پر ایراد گیر افتاده و دارد تمام تلاشش را می‌کند تا از آن محافظت کرده و زنده نگهش دارد.

در بخش گیم پلی بازی، بزرگترین بهبودی که در بازی Halo 4 شاهد هستیم همان معرفی موجودات Forerunners/Prometheans است و تنوعی که با خود به اسلحه های بازی می‌آورند. در نسخه های قبل، Flood اسلحه های UNSC یا Covenant را تغییر داده و استفاده می‌کرد؛ ولی با خود چیز جدیدی به بازی نمی‌آورد. اما اینجا Promethean ها به داشتن تکنولوژی بالا معروفند و اسلحه های خاص خودشان را هم با خودشان می‌آورند. تمام اسلحه های جدیدی که در بازی هستند به طرز عجیبی مدرن ساخته شده اند، چه از نظر ظاهری، چه در عملکرد، و حتی صدا؛ با اینکه تقریبا همان کاری را می‌کنند که اسلحه های آشنای قدیمی انجام می‌دادند. بله، می‌دانم که ممکن است به نظرتان تغییر بزرگی به نظر نیاید، ولی داشتن چند روش جدید برای خلاص شدن از شر دشمنان گامی در جهت درست برای این بازی بوده.

یکی دیگر از نکات مصبت داشتن یک دشمن سوم که فقط زامبی های گنده نباشند (بله منظورم کماکان Flood است) این است که این دشمنان به سازندگان اجازه می‌دهند که رفتارهای هوش مصنوعی بازی در مبارزات را بازسازی کنند. هر دو جناح دشمن موجود در بازی Halo 4 نسبت به نسخه های قبلی زنده تر و باهوش تر به نظر می‌رسند. این دشمنان به صدا واکنش نشان می‌دهند، وقتی یک گلوله در کنارشان به چیزی برخورد کرده و کمانه می‌کند از جا می‌پرند، و وقتی مکان نیروهای UNSC را نمی‌بینند فرار کرده و پناه می‌گیرند. علاوه بر این، قابلیت Promethean ها که به آنها اجازه ی غیب شدن در یک نقطه از نقشه و ظاهر شدن در نقطه ای آن طرف نقشه می‌دهد هم باعث شد سعی کنم بیشتر روی بازی تمرکز کنم.

کمال گرایی بازی Halo 4

با اینکه بازی Halo 4 را می‌توان از جوانب مختلف مورد نقد قرار داد (بالآخره هیچ بازی ای کامل نیست…مثل انسان ها) یکی از عناص بازی که هیچ بحثی نمی‌توان رویش کرد، جلوه های بصری آن است. یادم می‌آید که حتی وقتی این بازی را روی Xbox 360 دیدم هم از زیبایی آن شوکه شدم. ولی حالا 343 Industries به شکلی توانسته سراغش رفته و با استفاده از تکنولوژی های جدید کاری کند که حتی زیباتر هم باشد. تمام جنبه های بصری بازی، از بافت های مواد گرفته تا انیمیشن های بدون نقصش، همگی بهبود داشته اند. این سطح بهبود بصری وقتی از قابلیت محدود نکردن نرخ فریم یا با نرخ فریم 120 استفاده کنید، بیشتر هم به چشم می‌آید. حتی به نظر می‌رسد ویدئوهای بازی هم بازسازی شده باشند. از همان اول تا آخرش، نسخه ی PC بازی Halo 4 از نسخه ی کنسولش از هر نظر بهتر است.

حالا، بررسی یک بازی Halo چجور بررسی ای می‌خواهد باشد اگر سراغ بخش آنلاینش نرود؟! با توجه به جمعیت بازیکنانی که حول این مد بازی شکل گرفته، باید اذعان کرد که این نسخه هم تمام تلاشش را کرده تا پیرو سنت نسخه های قبلی باشد – نسخه هایی که باعث شکل گیری آن جمعیت بازیکنان شدند. البته، این بازی هیچوقت نمی‌تواند در حد و اندازه های مد آنلاین بازی های Halo 2 و 3 ظاهر شود، ولی خب چنین مقایسه ای اصلا کار درستی هم نیست. مثل این است که بخواهید سیب را با فلوکس واگن مقایسه کنید و دلیل مقایسه هم فرض این باشد که جفتشان یک تیربار رویشان نصب شده است!

بررسی ها نشان می دهد خیلی از تغییرات و بهینه سازی هایی که روی حالت چند نفره ی بازی Halo 4 شکل گرفته برای جذب بازیکنانی بوده که به سمت Call of Duty کشیده می‌شوند. خوشبختانه اضافه شدن چینش آیتم ها، Killstreakها، و افزایش سرعت کلی در مسابقات به زنده شدن این حالت که از Halo 3 دست نخورده مانده بود و دیگر داشت قدیمی میشد، کمک کرده. در کنار این بهبود ها که به شدت به آنها نیاز بود، بازی هویت خودش را هم از دست نداده، و کماکان اگر دنبال بیشترین سرگرمی هستید باید سراغ نقشه های بزرگ بروید. این نقشه های عظیم بازیکن را به خوبی تضویق به گشت زدن می‌کنند و به این گشت ها و اکتشافات جایزه هم می‌دهند، و در عین حال اجازه می‌دهند که هیجان رقابت دو تیم هشت نفره به خوبی حس شود.

سخن آخر

متاسفانه، برخلاف اینکه خیلی ها فکر می‌کنند بازی Halo 4 یک بازی تقریبا بی نقص است، باید بگویم که واقعا اینطور نیست. گرچه ممکن است فکر کنید طرفدار کنسول ها هستم، ولی انجام این بازی با موس و کیبورد آن حس همیشگی سابقش را ندارد. (بله، می‌دانم نقد بیخودی ای است) شاید چون نسخه های قبلی را روی کنسول بازی کرده بودم نمی‌توانم درباره ی Halo 4 و پلتفرمی که رویش ارائه شده بی‌طرف باشم. ولی بعد از گذراندن چندین ساعت پای این بازی و بررسی و مقایسه ی کنترل هایش با Destiny باید اعتراف کنم که چیدمان کنترل های 4 Halo افتضاح هستند. چرا باید برای دویدن دکمه ی C را بزنم؟! یا چرا باید برای تغییر اسلحه دکمه ی 1 را بزنم؟! چرا این اسلحه ها هرکدام دکمه ی مخصوص به خود را ندارند؟! برای استفاده از زره از Shift استفاده کنم؟! خدا را شکر که می‌توان چینش دکمه ها را عوض کرد، وگرنه از این چیدمان دیوانه می‌شدم.

اگر شش سال پیش به من می‌گفتید که Halo: The Master Chief Collection راهش را به پلتفرم PC باز خواهد کرد، مخصوصا بعد از فاجعه ی ارائه اش روی Xbox One، من یک ساعت به صورت ممتد به شما می‌خندیدم. ولی، به روشی که خودم هم نمی‌فهمم، Microsoft توانسته مشکلات را برطرف کند، و حالا Halo 4 بزرگترنی و گران ترین و عمیق ترین و تاثیرگذارترین ارائه ی تاریخ بازی های PC را انجام داده. واقعا هیچ ماموریت نجات شکست خورده ای تا به حال ساخته نشده که اینقدر جذاب باشد!

اگر شما هم مایل به خرید بازی Halo 4 هستید، می‌توانید آن را از فروشگاه آرسان گیم تهیه کنید.