بررسی بازی DOOM Eternal The Ancient Gods – Part Two

حالا که فکرش را می‌کنم متوجه می‌شوم بازی DOOM 2016 برای علاقمندان به مناظر ساخته شده بود. نه منظورم این نیست که بازی ای ساده بود و تمام کردنش چالش برانگیز نبود، خیر، منظورم این است که تا وقتی قسمت دوم بسته ی الحاقی داستانی DOOM Eternal به اسم The Ancient Gods Part 2 را تمام کنید مهارت های یک موجود ماوراء الطبیعه را بدست می‌آورید و چیزهایی که این بازی خلاقانه در طول دوره ی پنج سال گذشته اش بر سرتان ریخته تا به نوعی با آنها خودش را بازسازی کند، بیشتر بازی ای بچه گانه به چشم می‌آیند. حالا دیگر بازی DOOM به یک بازی تک نفره ی المپیکی تبدیل شده و بسته ی الحاقی Ancient Gods Part 2 پایانی بر داستان Doomslayer و ماموریتش برای از بین بردن نیروهای جهنم است، آنهم با اضافه کردن مقدار کافی تنوع و چالش جدید تا بازی کماکان تازه و سرگرم کننده باقی بماند.
این نسخه از همان اول شروع به رو کردن دشمنانی نوستالژیک می‌کند. بزرگترین و سخت ترین دشمن جدیدی که با آن روبرو می‌شوید – و در همان اوایل هم به او برمی‌خورید – شیطانی به اسم Baron of Hell زره پوش است که قبل از اینکه بتوانید به او صدمه ای بزنید باید فکری به حال آن زره اش بکنید. برای از بین بردن زره او باید یا از اسلحه هایی که پلاسما شلیک می‌کنند استفاده کنید یا وقتی گرزی که در دست دارد به رنگ سبز درآمد، آن را با دقت و سرعت هدف بگیرید. بخاطر این مکانیکشان، کشتن این Baron of Hell های زره پوش زمان بر است و در مبارزات بزرگ باید با دقت به این قضیه و زمان بندی هایتان فکر کنید، یعنی بازهم لایه ای جدید به این سیستم مبارزات پیاز مانند بازی DOOM اضافه شده.
12 نکته ی اساسی برای مبارزات بازی DOOM Eternal

وسط آن هرج و مرج، آن imp های همیشگی حالا یک نوع جدید هم دارند که به شکل سنگ درمی‌آیند و مثل گلوله ای سنگی خودشان را به شما می‌کوبند، مگر اینکه با سرعت و با شلیک یک گلوله ی آتش دوم اسلحه ی Shotgun آنها را از پا دربیاورید. ولی در حقیقت این دشمنان قدیمی در برابر بقیه ی جهنمی که با آن روبرو هستید مثل ادویه ی روی سالاد هستند…سالادی که برای جویدنش باید کلی زحمت بکشید.
اما Shrieker ها حقه بازترین دشمنان جدید در بازی DOOM Eternal هستند. آنها خیلی شدید ضعیفند، ولی اگر مراقبشان نباشید ماموریتتان را به شدت سخت تر می‌کنند. اگر ذره ای صدمه ببینند – مثلا باد حرکت مشت شما در هوا به آنها بخورد – جیغ می‌کشند و با این کار دوستانشان را قوی تر از قبل می‌کنند، اگر بخواهم خلاصه اش کنم یعنی با وجود آنها باید منتظر انواع دردسرها باشید.
این سه دشمن تازه وارد به تنهایی چالش برانگیز هستند، ولی جوری که The Ancient Gods Part 2 محتویات شیطانی اش را باهم ترکیب می‌کند در نوع خود و در بازی های اول شخص یک دستاورد بزرگ در زمینه ی AI محسوب می‌شود. مبارزات این بازی برخی از سخت ترین مبارزات سری بازی های DOOM هستند و در عوض وقتی به نقطه ی امن بعدی می‌رسید به شدت راضی کننده هم هستند.

ولی نسخه ی The Ancient Gods Part 2 فقط یک بازی بزن بزن ساده نیست، چون این بازی یک ابزار جدید هم در اختیارتان می‌گذارد تا با استفاده از آن ورق را به نفع خودتان برگردانید. Sentinel Hammer یک ارتقا است که دشمنان بزرگ را گیج کرده و تمام دشمنان ریز اطرافتان را با خاک یکسان می‌کند. این قابلیت نقش اساسی ای در مبارزات اصلی بازی The Ancient Gods Part 2 هم ایفا می‌کند و به خوبی هم با بقیه قابلیت های بازی جور در می‌آید. درباره ی مبارزات بازی صحبت کردیم، باید اعتراف کنم که از اینکه مبارزه ی پایانی بازی سخت ترین آنها نیست متعجب شدم. بله دوئل سختی است، ولی اگر قبلا با Marauder ها مبارزه کرده باشید (و اگر اینجا هستید حتما مبارزه کرده اید) دقیقا می‌دانید که باید چکار کنید.
کار هوشمندانه ی دیگر بازی The Ancient Gods Part 2 رویارویی های چند لایه است. حتما می‌پرسید منظورم چیست، خب بگذارید برایتان توضیح بدهم. برای رد شدن از یک منطقه باید وارد مبارزه ای شده و دشمنانی را شکست دهید – چیزی که در هر بازی ای وجود دارد – برنده شدن در این مبارزه باعث می‌شود جایزه ای بدست بیاورید، مثلا یک ارتقا برای Sentinel Hammer تان – بعد از آن می‌توانید سراغ بقیه ی داستان بازی بروید و یا اگر دلتان خواست می‌توانید به همان مبارزه برگردید، که البته اینبار سخت تر شده و صد البته در صورت برنده شدنتان جایزه ی بهتری را هم به شما خواهد داد. این روش به نظر من راهی بهتر برای ارائه ی چالش های Eternal’s Slayer Gate هستند که بازی DOOM Eternal در این زمینه بسیار موفق عمل می‌کند.

در پایان باید بگویم که از رابط کاربری بازی و شکل هوشمندانه ی آیکون های آن هم خیلی لذت بردم. این رابط طوری طراحی شده که آیکون ها را با سایزی مناسب نشان بدهد، برای همین آیکون های قدرت ها و چیزهایی که بدست می‌آورید در عین کوچک بودن و مزاحم دید نبودنشان، قابل رویت هم هستند تا در اوج هرج و مرج مبارزات بازهم گیج نشوید.

سخن آخر

بخاطر تکامل فرمول هوشمندانه و عالی بازی DOOM Eternal من از نسخه ی The Ancient Gods Part 2 بیشتر از نسخه ی Part 1 لذت بردم. با اینکه کمی مایوس کننده است که جز در انیمیشن ها جای دیگری نمی‌توانید سوار آن اژدها شوید، ولی دشمنان این نسخه از تمام نسخه های قبلی سرگرم کننده تر بودند، Sentinel Hammer یکی از بهترین قابلیت هایی بود که می‌شد در یک بازی کامپیوتری داشت و مبارزه پایانی بازی هم آنقدرها که فکرش را می‌کنید شبیه به خود آزاری نیست. البته هنوز هم برای رد شدن از این جهنم به تمام مهارت هایی که DOOM در این 5 سال به شما آموزش داده نیاز دارید و اگر این نسخه پایان داستان DOOM Eternal باشد … پس باید گفت که DOOM Eternal واقعا یک بازی سرگرم کننده بود.