بررسی بازی Nier Replicant
بازی Nier Replicant نسخه‌ی بازسازی شده‌ی یک بازی قدیمی و محبوب به این است که تاکنون توانست نظرات مثبت زیادی را به خود جذب کند. با بررسی بازی Nier Replicant با آرسان گیم همراه باشید.
اگر چه نمی‌دانستید که بازی ای که با نام Nier در سال 2010 ارائه شد، آخرین بازی Studio Cavia Games بوده، ولی احتمالا هنگام بازی کردنش متوجه این نکته شده باشید. این بازی اکشن RPG شبیه قسمت پایانی یک داستان است، یک تلاش نهایی برای نجات که همراه با خشم، غم، و محبتی عمیق روایت می‌شود و مثل بیشتر این نوع تلاش ها در زمان خودش ناموفق است. بازی Nier فروش خوبی نداشت، Studio Cavia Games در کمپانی مادر جذب شد و از بین رفت، و کارگردان هنری آن، Yoko Taro، این استودیو را ترک کرد تا هنرش را جایی دیگر ارائه کند.
اگر بشود بازی Nier را یک تلاش ناموفق خواند، پس بازی Nier Replicant ver.1.22474487139 … (که به Nier Remaster معروف شده، چون که… یا خدا آخر این چه طرز انتخاب اسم است) مانند یک پاسخ عاشقانه است. بازی ای که این بار توسط Toylogic ساخته شده و ناشرش هم Square Enix است، بازهم تحت کارگردانی مستقیم Taro و تیم همیشگی اش قرار گرفته و بیشتر حس پاسخی عاشقانه را دارد که در آن سازندگان سعی کرده اند بهترین استفاده را از ایده های بازی اصلی داشته باشند و بازی ای بهتر را ارائه دهند. بعد از موفقیت غیر قابل انتظار بازی Neir Automata در سال 2017، تیم سازنده امیدوار است که حالا زمان مناسبی برای معرفی دوباره ی داستان ابتدایی این بازی به تعداد بازیکن های بیشتری باشد و احتمالا این بار بازیکنان با آغوشی باز این عنوان را قبول خواهند کرد.
امیدی دوباره با بازگشت بازی Nier Replicant
حقیقتش را بخواهید من نمی‌دانم که آنها می‌توانند به هدفشان برسند یا نه، Nier Replicant حتی در این نسخه هم بازی ای جاه طلبانه است و بیشتر به اثر هنری ای می‌نماید که دوست دارد همه چیز را امتحان کند، یا خواننده ای که مدام در تلاش است تا سخت ترین نت ها را بخواند. ولی در عین حال Nier Remaster خاطره انگیزترین بازی ای است که تا به حال بازی کرده ام، ضمن اینکه بله، نسخه ی Remaster تمام چیزهای خوب آن را گرفته و چندین برابر بهتر کرده.
اگر به امید پیدا کردن یک مقدمه برای Nier Automata و دنیای روباتیکش با آن مبارزات اکشن به این بازی پا گذاشته اید، باید بگم که هیچکدام از آنها را اینجا پیدا نمی‌کنید. داستان بازی Nier Remaster هزاران سال قبل از Automata رخ می‌دهد، دنیایش یک دنیای آخرالزمانی است که به معنای واقعی هنر فانتزی را نمایش می‌دهد و داستان حول یک پسر و خواهرش می‌چرخد که در این دنیای پر از مریضی های جادویی، هیولاها و حداقل یک کتاب سخنگو زندگی می‌کنند. به عنوان آن پسر، شما در این دنیای فانتزی و تاریک به ماجراجویی می‌پردازید و تلاش می‌کنید برای مریضی سخت خواهرتان درمانی پیدا کنید – در این مسیر هم برخی از بهترین قانون شکنان تاریخ بازی های کامپیوتری به شما ملحق می‌شوند: Grimoire Weiss، همان کتاب سخنگو؛ Kaine، یک زن جنگجوی نیمه هیولا که دایلوگ های دیدنی ای دارد، و Emil، مهربان ترین پسر بچه ای که دیده اید با قدرت های جادویی بسیار ترسناک.
بازی Nier Remaster بیشتر شبیه یک نسخه ی تاریک از بازی های ماجراجویی فانتزی مانند Legend of Zelda است، بازی کامپیوتری ای لذت بخش و در عین حال در تلاش برای رسیدن به عمق بیشتر، با تمرکز بر خشونت، زشتی کردار بشر و در تلاش برای نشان دادن اینکه زندگی در دنیایی که قصد جانتان را دارد و احتمالا خودش هم در حال مردن است به چه معنی است. در مسیرتان با تغییر ژانرهای شدیدی برخورد خواهید داشت، مثلا برخی قسمت ها انگار مستقیما از روی بازی های Action Shooter بیرون کشیده شده باشند، یا برخی قسمت ها که شبیه بازی های ماجراجویی در دخمه هاست و دوربینش جوری تنظیم شده تا شما را یاد Diablo بی‌اندازد.
این به این معنی است که شما بیشتر وقتتان را یا در دشن های وسیع می‌گذرانید یا در دخمه های تاریک، آنهم برای انجام Quest و مبارزه با هیولاهای اساطیری به نام Shades. با استفاده از تجاربی که در Automata بدست آمده، مبارزات Nier Remaster هم خیلی روانتر از مبارزات بازی اصلی است و جاخالی دادن ها یا Combo ها خیلی طبیعی به نظر می‌رسند. جادو که زمانی استفاده از آن خیلی کند و غیر معقول بود، حالا تبدیل به بخش بزرگی از سیستم مبارزه شده و به شما اجازه می‌دهد همزمان با وارد کردن ضربات از نزدیک، حملاتی از فاصله ی دور داشته باشید، چیزی که باعث شده بازیکن حس کند خیلی سریعتر و قویتر از دشمنانش است. خیلی از بخش های بازی که قبلا نامفهوم بودند حالا به خوبی توضیح داده شده اند، مانند یک Minigame ماهی گیری که در نسخه ی اصلی بیشتر شبیه به دیواری جلوی بازیکنان بود و حالا تبدیل به یک قسمت سرگرم کننده شده – البته برای آنها که توضیحات را با دقت بررسی می‌کنند. همچنین حالا بازی Nier Remaster همه پسند هم شده، که البته با این سرگرم کننده بودن سیستم مبارزات بازی چیز عجیبی هم نیست. در نسخه ی اصلی اگر می‌خواستید تکنیک جدیدی را در سیستم مبارزاتتان اضافه کنید باید خودتان را آمده ی انواع مشکلات و خستگی می‌کردید، اما حالا این تغییرات باعث لذت بخشی سیستم شده اند و با آن مبارزه های اغراق آمیزش به خوبی جور در می‌آیند.
از نظر تکنیکی هم تمام وجوه بازی Nier Replicant نسبت به نسخه ی اصلی بهبود داشته اند – بازی ای که برای نگه داشتن نرخ فریم 30 با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کرد – ولی بازهم این استاندارد ها آنقدرها بالا نیستند. در قسمت Option هیچ بخشی مرتبط با Frame Rate یا نرخ فریم پیدا نمی‌کنید و به نظر می‌رسد این نرخ برای بازی در 60 به حد نهایی خود می‌رسد و بالاتر نمی‌رود. می‌توانید جزئیات سطوح را بالا یا پایین ببرید، بازتاب ها را دستکاری کنید و خیلی چیزهای دیگر، ولی در عین حال خیلی چیزهای دیگر را هم می‌توانستند اینجا لحاظ کنند که متاسفانه از قلم افتاده اند. من به برخی مشکلات تکنیکی معدود هم برخوردم، مثل ریزش نرخ فریم ناگهانی وقتی کنترلر را قطع می‌کردم، یا اینکه بعضی وقت ها اعداد مختلف مرتبط با کاراکترم وسط انیمیشن های بازی نمایش داده می‌شدند، چیزی که به آن ذات داستان سرایی بازی صدمه می‌زند.
از هر جنبه ی دیگری جز مشکلاتی که ذکر شد، بازی Nier Remaster یک بازسازی عالی و زیبا برای نسخه ی اصلی است. این روزها خیلی موارد دیدیم که کمپانی های مختلف با بازسازی، Remaster یا Remake کردن یک بازی – و با وارد کردن تغییرات دلخواه خودشان در آنها، که کار جالبی نبوده – بعضا باعث شده اند شخصیت اصلی بازی از بین برود. جلوه های بصری بازی به شدت بهبود یافته اند، البته آنقدرها متعجب کننده نیستند، ولی در حد و اندازه های Automata ظاهر می‌شوند و با این حال به اصالت بازی هم صدمه ای نمی‌زنند. آن جلوه های مختص به نسخه ی اصلی Nier – آن سطوح براق هیولاهایی که با آنها مبارزه می‌کنید، جادویی که استفاده می‌کنید، و آن نورپردازی بیرنگ بازی که به نوعی تبدیل به امضای این عنوان شده و در همان سالهای ابتدایی اش ارائه شد – همگی در این نسخه هم وجود دارند و با تکنولوژی روز بهینه شده اند. بله، ظاهرش متفاوت است و من الزاما با تمام تغییرات بصری اش موافق نیستم (مثلا نمی‌فهمم چرا آرواره ی Kaine را تغییر داده اند، به نظرم همانطور که بود بهتر بود)، ولی در کل این نسخه در تکرار اتمسفر و ظاهر بازی اصلی با موفقیت عمل کرده. چنین چیزی برای بازیکنان قدیمی این سری حس خوبی خواهد داشت.
اینجا محتوای جدید هم پیدا می‌شود، مقدار زیادی ماموریت های جانبی و قسمت های داستانی داریم که نه تنها به داستان صدمه نزده بلکه ماجرا را عمیقتر هم نقل می‌کنند. این نسخه از نظر من بیشتر شبیه به Director Cut های کارگردانان معروف است، بله به نظرم بازی Nier Replicant با اضافه کردن مقداری محتوا و پیچیدگی به داستان، باعث شده داستانش ارتباط بسیار بهتری با Automata داشته باشد، جوری که بعد از تجربه ی بازی Nier Replicant ، بازی Nier Automata دیگر حس یک پایان غمگین را ندارد و بیشتر شبیه به یک شروع است.
سخن آخر
تمام اینها به این معنی است که Nier Replicant ، از تمام وجوه – چه خوب و چه بد – هنوز هم یک Nier است. این بازی، مانند نسخه ی اصلی، تکیه ی زیادی بر تکرار و اضافه کردن به معنای هرکار در هربار تکرار دارد، چیزی که مختص این بازی است، ولی در قسمت های پایانی بازی ممکن است خسته کننده هم باشد. مانند بازی اصلی، این بازی هم بویی از محافظه کاری نبرده، ولی مانند همان نسخه ی اصلی، داستانش به دل می‌نشیند. هنوز هم جوری با ژانرهای مختلف بازی می‌کند که 11 سال بعد از ارائه اش هنوز هم به نظر ابداع جذابی می‌آید و خسته کننده نمی‌شود. ضمنا این بازی یکی از بهترین موسیقی های دنیای بازی های کامپیوتری را هم دارد.
ببینید، من نمی‌دانم واکنش مردم به بازی Nier Remaster در سال 2021 چه خواهد بود، حتی با وجود تمام این بهینه سازی هایش هم بازی ای کامل و بی نقص نیست. ولی صادقانه بگویم: ارزشش را دارد که امتحانش کنید. نسخه ی اصلی یکی از بازی های مورد علاقه ام بود و این نسخه ی Remaster همه چیز آن را بهبود داده. Nier یک عنوان ویژه و جدای از دیگران است.
منبع: آرسان گیم
