بررسی بازی Titanfall 2
بازی Titanfall 2 را یکی از نادیده شده ترین بازی‌ها شوتر می‌نامند و حال با بازگشت آن به استیم بار دیگر زنده شد. با بررسی بازی Titanfall 2 با آرسان گیم همراه باشید.
وقتی Respawn Entertainment برای اولین بار از ایده ی خود پرده برداری کرد و نشان داد که در حال ساخت بازی ای تک نفره و چند نفره است که در سبک FPS بوده و مملو از روبات های غول پیکر و حرکات آکروباتیک می‌باشد، به شکلی که می‌تواند با بازی Call of Duty رقابت کند، بازی Titanfall به سرعت تبدیل به یکی از عناوینی شد که باید تجربه اش می‌کردم. حالا Respawn Entertainment به همان فرمول جذاب حرکات سریع و اندازه های بزرگش برگشته و دوباره همان صحنات انفجاری و سریعی را که تا مدتها بعد از تجربه ی آنها درباره شان حرف خواهیم زد را به میدان آورده است. ولی این بار مشکل وجود نداشتن حالت تک نفره که در بازی اول حس می‌شد برطرف شده، آن هم به بهترین شکل ممکن و حالا می‌توانید شانس پرسه زدن در دنیایی جدید را داشته باشید که از شما التماس می‌کند کشفش کنید.
در راستای داستان
داستان بازی Titanfall 2، داستان یک جنگجو به نام Jack Cooper است که وقتی سفینه اش توسط IMC شیطانی مورد هدف قرار می‌گیرد، به صورت اتفاقی مالک یک فروند BT-7274 (که اختصارا اسمش را BT می‌گذاریم) می‌شود. ترکیب این جفت خیلی خوب است، گرچه گاهی وقت ها قابل پیش بینی هستند، و رفتار این دو کاراکتر باهم مانند رفتار دو قطب منفی آهنربا با هم است. هوش مصنوعی BT خشک و کاملا منطقی است و هر لحظه آماده است تا آن وجه انسانی و بذله گوی Jack را با چیز دیگری اشتباه بگیرد، از آن طرف هم Jack یک سرباز معمولی است و هیچ چیز درباره ی خلبانی وسیله ای با این تجهیزات نمی‌داند، چه رسیده تبدیل شدن به یک قهرمان. با اینکه دایلوگ هایشان آن طور که باید و از مکالماتشان انتظار می‌رود پیش نرفته و تبدیل به یک دوستی طنز نمی‌شود ولی چیزی که از این رابطه حاصل می‌شود یک احترام متقابل است و در نهایت این دو به حدی می‌رسند که به یکدیگر اهمیت می‌دهند.
این زمینه را برای این دو فراهم می‌کند تا بتوانند در نه فصل با طراحی ای عالی – که استعداد Respawn Entertainment درطراحی مراحل و بکارگیری سایزهای مختلف را به خوبی به رخ می‌کشند – با هم کار کنند. هر فصل شامل یک مسیر پیچیده از محیط های جنگلی و دره ای، کارخانه های عظیم، ساختارهای نظامی و محیط های پر از پسماند است که هرکدام به شدت در اتمسفر خاص خودش، که به لطف نور پردازی عالی خلق شده غرق است.
در تمام مدتی که حالت داستانی بازی Titanfall 2 را بازی می‌کردم از این که اندازه ی مراحل آنقدر بزرگ است که بتوانم به راحتی در آنها بدوم، بپرم، یا حتی روی دیوارها حرکت کنم و در عین حال طوری مسیر خودم را بدانم که هیچوقت گمش نکنم، تحت تاثیر قرار گرفتم. محیط ها خطی هستند ولی آنقدر بزرگ هستند که حس آزادی کافی – گرجه کاذب – برایتان ایجاد کنند. فقط برخی مواقع مجبور شدم متوقف شده و دنبال مسیریابم بگردم، که با توجه به زمانی که صرف دویدن و پریدن در این هزارتوی عظیم کرده بودم نکته ی خیلی مثبتی است.
هرجا را که در بازی Titanfall 2 نگاه می‌کردم اندازه ی کوچک قامت خودم را به یادم می‌آورد. وقتی کنار یک Titan می‌ایستادم حس کوچک بودن می‌کردم و وقتی سوار یکی از آنها می‌شدم حس غول پیکر بودن به من دست می‌داد، ولی همیشه در برابر این ساختار ها که حتی در برابر اندازه ی روباتم هم عظیم هستند حس کوچکی می‌کنم. مراحل با دقت ساخته شده اند تا بازیکن و روباتش را کاملا در نظر گرفته باشند و مجبورتان می‌کنند برای رد شدن از منطقه ای سمی یا کشنده سوار بر روبات شوید و آنقدر پیش بروید تا به یک دره ی بی انتها برسید، یا یک مسیر باریک، اینجاست که باید پیاده شده و با یک رشته از پرش ها و دویدن ها و حرکات آکروباتیک راه را برای همراهتان باز کنید.
در حقیقت محیط های Typhon در بازی Titanfall 2 همانقدر دشمنتان محسوب می‌شود که انسان ها و روبات های دیگری که در مسیرتان به آنها برخورد دارید. گرما یا سرمای شدید، سقوط های مرگبار، پسماند های سمی و جریان های برق کشنده در همه جای این دنیا هستند و با ترکیبشان نوعی چرخه ی یادگیری را در هر مرحله ارائه می‌دهند تا شما با آن حرکات مخصوص بازی مجبور به رد کردنشان باشید.
با تشکر از Respawn Entertainment، طراحی قسمت های Platforming بازی به همان اندازه ای تازه است که در هر بازی اول شخص دیگری که با آن برخورد داشته ام. در طول داستان مکانیک های جدید مرتبا به شما معرفی می‌شوند، این مکانیک ها شامل چیز های مختلفی می‌شوند، از قابلیت های تازه گرفته تا عناصر فکری کاملا جدید، مثل حرکت دادن جرثقیل ها برای تکان دادن سطوح عظیم و ساخت یک مسیر مناسب. در پایان بازی باید آنقدر در آنها مهارت پیدا کرده باشید که بتوانید یک سری از موانع پیچیده را، که ترکیبی از حرکات آکروباتیک و مبارزه را طلب می‌کنند به راحتی پشت سر بگذارید. در یکی از قسمت های پایانی بازی باید در حالی که از یک دیوار به دیوار دیگر می‌پریدم، در میان هوا آیتم خودم را هم عوض می‌کردم تا کلیدی روی دیوار مقابل فعال شده و بتوانم روی آن فرود بیایم. چنین دقت سرسام آوری وقتی روی یک دره ی بی انتها در حال حرکت هستید می‌تواند خیلی هیجان انگیز باشد، چون یک حرکت اشتباه یا زمان بندی نامناسب به معنی مرگ حتمی است.
ضمنا در هر مرحله هم تعداد خیلی زیادی مزدوران IMC، روبات های سایز انسان، موجودات وحشی Typhon و روبات های غول پیکر Titan در هر گوشه و کناری انتظارتان را می‌کشند و با شما به شدت مقابله خواهند کرد. با اینکه بیشتر سربازها و روبات ها بیشتر نقش گوشت دم توپ را بازی کرده و از هوش مصنوعی ای مناسب ولی قابل پیش بینی استفاده می‌کنند، تعدادشان، هماهنگی انفجاری شان و آن Titan های عظیم، اگر لحظه ای جدی نگیریدشان می‌توانند مسیرتان در بازی Titanfall 2 را به شدت کوتاه کنند.
با اینکه قابلیت های جذاب شما برای حرکت به شما اجازه می‌دهد که بدون شلیک حتی یک گلوله مناطق مبارزه را به سمت هدفتان ترک کنید، ولی انجام این کار نوعی پشت کردن به زحمات تیم طراحی بازی Titanfall 2 محسوب می‌شود. بازی Titanfall 2 مملو از اسلحه های جذاب هم هست، مثال آن شاتگان اتوماتیک همه فن حریف، یا آن موشک انداز که بجای موشک گلوله های الکتریکی شلیک می‌کند، بیشتر اسلحه های این بازی حس علمی تخیلی دارند – کافیست نگاهی به آن تپانچه ی هوشمند بازی بکنید که احتیاجی به هدف گیری ندارد. وقتی این اسلحه ها را با حرکات نرم و ضربات از نزدیک ترکیب می‌کنید به یک هرج و مرج پر هیجان می‌رسید که پاکسازی یک محوطه را – آنهم بدون صدمه دیدن – برایتان نه تنها ساده، که لذت بخش می‌کند. شنیدن صدای یک سرباز وقتی در تعجب است که شما بعد از از بین بردن کل گردانش کجا غیبتان زده حسی دلنشین دارد.
غول های آهنی
ولی وقتی درون روبات Titan غولپیکرتان هستید، مبارزات بیشتر به مبارزه های بازی های FPS شبیه هستند، با اینکه بازهم بخاطر آن قابلیت انعطاف پذیری عجیب Titan ها، بازهم حس خاص خودشان را دارند. برخلاف روبات های حالت چند نفره، BT می‌تواند وسط مبارزه تجهیزاتش را تغییر داده و کلاس خودش را به کل تغییر دهد،می‌توانید از طریق بالا آوردن منو و انتخاب اسلحه های جذاب، قابلیت ها و توانایی های دفاعی اش این کار را بکنید.
من معمولا به صورت پیش فرض به سراغ اسلحه ی تیربار – به خاطر قابلیت انعطافش در شرایط مختلف – می‌رفتم، ولی وقتی یک Titan سریع وارد مبارزه شد به نظرم آمد که استفاده از یک جت پک و موشک های گرمایاب انتخابی بسیار منطقی تر نسبت به اوضاع است. وقتی هم تعداد زیادی دشمن کوچک شروع به شکلی کردن موشک های کوچکشان به سمتم کردند تصمیم گرفتم اسلحه هایم را به یک آتش افشان عظیم تغییر دهم.
تنوع خبی است، مخصوصا با توجه به اینکه هرکدام از این اسلحه ها بعد از پیروزی در برابر یک Titan دیگر به نام Mega Man بدستتان می‌رسد تا حس بهتری هم برایتان داشته باشد. این غول ها قسمتی از یک شرکت مزدور هستند به نام Apex Predators و هرکدام ظاهر و شخصیت مخصوص خود را دارند. وقتی بالاخره با یکی از اینها روبرو می‌شوید، برایان یک قطعه انیمیشن نمایش داده می‌شود تا عمق خطر را بهتر متوجه شوید، ولی برای من این مبارزه ها که اتفاقا در پایان هر فصل هم رخ می‌دهند، کمی مایوس کننده بودند. در سطح سختی Normal برای از بین بردن این Titan ها کافی بود کمی بیشتر از Titan های معمولی که در طول بازی با آنها برخود داشتم زحمت بکشم ولی شخصیت و جایزه هایی که بابت پیروزی بر آنها بدست می‌آورید است که بخش خاطره انگیزشان خواهد بود.
یکی از نکات مثبتی که این منعطف بودن BT به حالت داستانی Titanfall 2 داده این ایت که به شما اجازه ی استفاده از چندین Titan مختلف را می‌دهد بدون اینکه بازم باشد مانند حالت چند نفره ی بازی Titan خود را عوض کنید، همین هم باعث شده تمرکز داستان روی BT و رابطه اش با Jack باقی بماند. البته برخی مواقع این تمرکز زیاد از حد است، برخی مواقع این روبات به قدری باهوش و بی نیاز از Jack عمل می‌کند که باعث می‌شود از خودم بپرسم پس اصلا چه احتیاجی به خلبان دارد؟! او تقریبا همیشه جواب تمام سوالات Jack را می‌داند، وقتی از هم جدا شده اند او را راهنمایی می‌کند، به او برای رسیدن به هدف بعدی اش راهنمایی و دستور می‌دهد و مهم نیست چقدر قضیه برایتان نامفهوم است، او همیشه توضیحی برایش دارد.
بالاخره وقتی این دو شخصیت می‌فهمند باید بهم تکیه کنند، رابطه ی بینشان شکل می‌گیرد، مخصوصا بعد از اوج گیری داستان در پایان فصل سوم – که پایان لذت بخشی هم هست. وقتی هردوی آنها بار وضعیتشان را روی شانه هایشان حس می‌کنند، این رابطه شروع به تغییر و پیدا کردن معنی تازه ای می‌کند و تبدیل به یکی از نقاط قوت بازی Titanfall 2 می‌شود.
با اینکه من از تمام داستان بازی Titanfall 2 لذت بردم ولی گمان نمی‌کنم آن پیچش های داستانی و احساسی داستان و کاراکترها برای بار دوم برایم جذاب باشند. با این حال، با وجود چهار سطح سختی (دو سطح بالاتر از سطح Normal که من تجربه اش کردم)، در کنار مدت زمان کوتاه ولی مناسب حالت داستانی اش، مسلما دوست دارم بدانم مهارت های حرکتم در بازی آنقدر هستند که بتوانند مرا در برابر این همه دشمن با سطح سختی بالا زنده نگه دارند یا نه. و البته برای بدست آوردن آن آیتم های Collectibles که در جاهایی دور از انتظار مخفی شده اند.
مبارزه ی Titan ها در Titanfall 2
ولی چیزی که مرا به خود جذب کرده و احتمالا تا مدت ها مجذوب نگه خواهد داشت، حالت چند نفره ی عالی و پرداخته شده ی بازی Titanfall 2 است. در بررسی قبلی ما از بازی Titanfall پیشین، بزرگترین مشکلی که از آن شکایت داشتیم نبود حالت های متنوع در بخش چند نفره بود، ولی این بار Respawn Entertainment از اشتباه گذشته اش درس گرفته و بر اساس تجارب مثبتی که داشته قسمت چند نفره را گسترش داده. پیشروی، شخصی سازی و محتوا همگی چندین برابر شده اند، در حالی که عناصری که مبارزات را از آن بالانس خارج می‌کردند همگی اصلاح شده اند.
همانطور که از یک بازی که بر اساس Titanfall اصلی ساخته شده انتظارش را دارید، حالت چند نفره ی بازی Titanfall 2 هم ترکیبی از دویدن ها، پریدن ها و صحنات اکشن ایجاد شده با اسلحه است که با سرعت زیادی اجرا می‌شوند. حرکات اینجا حسی عالی دارند و حتی وقتی بعد از کشته شدن دارید دوباره به مبارزه برمی‌گردید هم حس آزادی را القا می‌کنند. دانستن بهترین مسیر و استفاده از تکنیک های مختلف برای متصل کردن پرش ها بهم و رسیدن به نقطه های مختلف نقشه در نهایت سرعت، خودش یک بازی جداگانه را در درون این بازی ساخته. با اینکه این سرعت حرکات و مبارزات سریع مرکز تمرکز بازی هستند ولی این قسمت چند نفره است که با تغییراتش باعث شده شما بتوانید از آنها استفاده کنید.
بزرگترین تغییر بازی Titanfall 2 برای بالانس بیشتر، روی خود Titan ها رخ داده، آنها در Titanfall 2 خیلی آسیب پذیرتر هستند، چون این بار خبری از یک سپر مجازی نیست. هر گلوله ای که به شما بخورد صدمه خواهد زد، پس این بار نمی‌توانید مانند غولی که دارد Call of Duty بازی می‌کند به میدان رفته و برای پر کردن جانتان جایی پناه بگیرید. این همزمان ارزش Titan ها را افزایش و کاهش می‌دهد چون آنها حالا در حملات ضعیفتر هستند زیرا یک سرباز پیاده با تاکتیک های بزن و در رو می‌تواند یک Titan را از پا در بیاورد، ولی وقتی مانند یک تیم عمل می‌کنید خیلی قوی تر از قبل هستند.
Redeoing که یک Titan دشمن است هم تغییراتی داشته که حالا برای رویارویی با او باید بیشتر به فکر حرکات داینامیک باشید و کار تیمی تا یک حمله ی مستقیم به قصد نابودی. وقتی روی یک Titan دشمن می‌پرید به صورت خودکار باتری سبز رنگش را بیرون می‌کشید که باعث می‌شود به جان کلی او صدمه بخورد. اگر بتوانید به همراه آن باتری سوار یک Titan شوید، جان آن را پر کرده و مقداری سپر هم به او اضافه خواهید کرد. در عین حال اگر باتری شما دزدیده شده و بتوانید خلبان دشمن را که باتری شما را دزدیده را بکشید، می‌توانید پیاده شده، باتری را برداشته و آن را برای بدست آوردن مقداری جان از دست رفته به Titan خود برگردانید. یک جور بازی تصرف پرچم که در تمام حالت های بازی Titanfall 2 قابل انجام است و اینکه برای بدست آوردن خرده های لوازم در وسط آن هرج و مرج باید بجنگید خودش کمی هیجان بیشتر هم خلق می‌کند.
ضعیف شدن Titan ها تنها چیزی نیست که برای بدست آمدن بالانس رخ داده. حالا دیگر خبری از Burn Card ها هم نیست – آن قابلیت هایی که در هر مبارزه فقط یکبار می‌توانستید استفاده کنید. روی کاغذ ایده ی جذابی بودند، ولی اینکه چند بازیکن تیم حریف در همان ابتدای بازی کارتهایشان را همزمان استفاده می‌کردند باعث شد که بالانس نبودن سیستم این قابلیت ها مشخص شود. بجای آنها حالا قابلیت Pilot Boost را داریم، در واقع با Pilot Boost شما می‌توانید قبل از هر مسابقه یک سری قابلیت یا قدرت را انتخاب کنید و در طول مسابقه سعی کنید قفل آنها را باز کنید، درست همانطور که قفل Titan ها را باز می‌کنید. این باعث شده این قابلیت ها خیلی بهتر باشند و بر اساس مهارت شما در بازی دیرتر یا زودتر قابل استفاده شوند، بجای اینکه از همان اول بدون هیچ زحمتی در اختیارتان باشند. با اینکه این قابلیت ها خیلی قابل استفاده هستند – مثل زیاد کردن صدمه ای که اسلحه ی شما می‌زند، درخواست تیربار یا مین، یا حتی آن تپانچه ی هوشمند ترسناک – بالانسشان عالی است و اصلا قدرتشان بیش از حد نیست.
مبارزه ی Titan ها بخاطر تنوع زیاد قابلیت ها باهم ضعیفتر شده. در حالی که بازی Titanfall اصلی فقط 3 نوع Titan مختلف داشت (سریع و ضعیف، کند و قوی، و چیزی میان آن دو) حالا در بازی Titanfall 2 شش نوع Titan مختلف وجود دارد که هرکدام شخصیت خاص خودش را دارد. این نگاه طبقه بندی کردن روبات ها بر اساس کلاس بندی به آنها شخصیت و تنوع بیشتری داده و خیلی از حدس و گمان ها را وقتی با یکی از آنها روبرو می‌شوید را از میان برده.وقتی یک Titan سریع و شمشیر به دست نوع Ronin را در میدان می‌بینم، می‌فهمم باید فاصله ام را حفظ کرده و سعی کنم از دور خدمتش برسم، در حالی که دیدن اسلحه ی تیربار Legion به معنی این است که اگر سعی کنم حرکت کنم و از تیرهایش جاخالی بدهم شانس بیشتری دارم تا تیرهایش تمام شه و نوبت ضد حمله ی من شود. اینها همگی لایه ای از استراتژی هستند که کمبودشان در بازی قبل حس می‌شد.
انواع مختلف برای آدم های مختلف
حالت های مختلفی در بازی Titanfall 2 هم وجود دارند که به بررسی آن می‌پردازیم، تقریبا تمامشان تجربه ای کاملا متفاوت از حالت های دیگر را برایتان می‌سازند. حالت Attrition که تیم هایی هشت نفره را در برابر هم قرار داد و به محیطی پر از دشمن های هوش مصنوعی می‌فرستاد – که می‌توانستید این موجودات را برای بدست آوردن امتیاز بکشید – برگشته. این حالت به همان خوبی قبل است، ولی حالا کمی تحت تاثیر حالت Bounty Hunt که کمی توسط هوش مصنوعی بازی در آن به بازیکن کمک می‌شود قرار گرفته، در این حالت تیم ها باید علاوه بر مقابله با هم، با امواج موجوداتی که بازی بر سرشان خراب می‌کند هم مبارزه کنند. خیلی از هیجان این حالت به این دلیل است که تمام مدت باید مراقب ذخیره کردن پولی که با کشتن دیگران بدست آورده اید باشید تا قبل از اینکه خودتان کشته شوید و در فرصتی که در بین امواج دشمنان به شما داده می‌شود آنها را ذخیره کنید، چون اگر یک بازیکن دیگر شما را بکشد، نصف پولتان به او خواهد رسید. پس حمل پولتان یکی از بهترین راه ها برای باختن است و اگر در ابتدای یکی از موج ها بدون یک Titan گیرتان بیاورند مانند این است که کیف پولتان را در یک کادو به دشمن هدیه کرده باشید. در حال حاضر این حالت، حالت مورد علاقه ی من در 20 ساعتی بوده که در بخش چند نفره ی بازی Titanfall 2 گذرانده ام.
بقیه ی شش حالت به اندازه ی کافی برای هر بازیکنی که تجربه ی بازی های FPS داشته باشد قابل درک و ساده هستند. حالت Free-For-All را داریم که همان سبک Death Match است، در کنارش هم حالت Pilot-vs-Pilot است که خبری از Titan ها در آن نیست، حالت Last Titan Standing که در ابتدا هر تیم با تعدادی روبات بازی را شروع می‌کند و تیمی که زودتر تمام روبات هایش را از دست بدهد تیم بازنده است، حالت Amped Hardpoint که باید در کنار نقطه ای بمانید تا امتیاز بیشتری کسب کنید. در این بین هم حالت Amped Hardmode را من بیشتر دوست دارم ولی تمامشان عالی هستند.
در نهایت حالت Coliseum را داریم که بازی Titanfall 2 شما را در این حالت به همراه بازیکنی دیگر به محیطی بسته می‌برد و دوبازیکن باید باهم مبارزه کنید. ولی برای این حالت باید با واحد پولی درون بازی یک بلیط تهیه کنید، یا با Level Up کردن در بازی یک بلیط بدست بیاورید، و اگر برنده ی مسابقه شوید به شما مقداری پوسته و پول جایزه می‌دهد، چیزی شبیه به بازی های پر ریسک.
پیش روی در حالت چند نفره ی بازی Titanfall 2 بیشتر شبیه آبشاری بی پایان از آیتم ها و Experience است که به پروفایل شما سرازیر می‌شود، و در عین حال زمان زیادی را هم نسبت به بقیه ی عناوین اول شخص اخیر از شما نمی‌گیرد. جوایز هم از چیزهایی قابل استفاده مانند اسلحه های جدید، قابلیت های تاکتیکی و آیتم های مخصوص Titan ها گرفته تا چیزهای ظاهری مانند پوشش های استتاری برای اسلحه ها، خلبان ها و Titan ها می‌شود، به علاوه به ازای انجام اهداف مختلف پرچم هایی بدست می‌آورید که بعدها مزین کننده ی صفحه ی پروفایلتان خواهند بود. ضمن اینکه تقریبا تمام آیتم ها را می‌توانید بدون در نظر گرفتن Level با استفاده از واحد پولی بازی خریداری کنید و فقط ملحقات آن آیتم ها هستند که برای آزاد کردنشان باید به Level مورد نیاز برسید و این Level را هم با استفاده از همان اسلحه بدست می‌آورید. در طول تجربه ام این حس را داشتم که با Level Up کردن اسلحه، خلبان و Titan ام در کنار هم، در حال انجام کار مهمی هستم و هدف مهمی را دنبال می‌کنم.
امیدوارم Respawn Entertainment در حال کار بر روی چیزی برای گسترش این بازی باشد، مثلا نقشه های جدید. با اینکه چرخه ی مبارزات فعلی عالی است، ولی هنوز چرخه ای را در بازی پیدا نکرده ام که بتوانم بگویم عاشقش شده ام. از برخی نقشه های خیلی لذت بردم – مثلا نقشه ی Homestead بخاطر آن محیط های آزادش و سیلو های چهارگانه ی مقر در مرکزش – ولی معمولا متوجه می‌شوم که دلم می‌خواست نقشه های بیشتر و جدیدتری در بازی وجود داشت، نقشه هایی که مرا مجبور به استفاده ی بیشتر از قابلیت های خلبانم می‌کرد. گرچه Respawn قول بسته های الحاقی رایگان را داده ولی هنوز محتوای آنها معلوم نیست.
در نهایت، ما در بررسی نسخه ی قبلی به این مشکل برخوردیم که Respawn هیچ فکری برای نگه داشتن طرفداران این بازی در آن نکرده، ولی حالا در بازی Titanfall 2 به بخش Network برمی‌خوریم که برای بازیکن هایی که قصد دارند به صورت تیمی بازی کنند طراحی شده و یکی از تغییرات خوب نسبت به نسخه ی قبلی است. بازیکنان در این قسمت بخاطر حضور داشتن در بازی، در زمانی مشخصی از روز به صورت رایگان مقداری پول درون بازی دریافت می‌کنند.
سخن نهایی
به ندرت پیش می‌آید که ببینیم یک نسخه ی جدید از تمام لحاظ عنوان سری خودش را بهبود داده و ایده های بازی اصلی را تقویت کرده، ولی بازی Titanfall 2 دقیقا چنین بازی ای است. سبک حرکات پر لذتش بر همان پایه ای است که بازی اصلی بنا گذاشته بود و اجازه ی مبارزات هیجان انگیز و Platforming را به شما می‌دهد، اما این در حالت چند نفره است که این حرکات واقعا خوش می‌درخشند. با وجود سیستم پیشروی مناسب، سیستم شخصی سازی بسیار عمیق، تنوع زیاد و یک قسمت داستانی پرداخت شده، Respawn Entertainment به اهدافی که برای بازی Titanfall 2 داشت رسیده، در یک کلام این بازی واقعا سرگرم کننده است.
علاقه‌مندان می‌توانند برای خرید بازی Titanfall 2 از سایت آرسان گیم آن را تهیه کنند، همچنین ریجن ها و انواع مختلف اورجینال بازی Titanfall 2 وجود دارد که با بهترین قیمت ممکن می‌توانید خرید کنید.
منبع: آرسان گیم
