چرا همه منتظر بازی New World هستند

دلایل زیادی هست که باعث می‌شود به بازی New World شک کنیم. این بازی، یک عنوان پرچمدار از Amazon است، کمپانی ای که تا حالا اعتبار قسمت بازی سازی اش را به کلی تخریب کرده و نتیجه ی تلاشش برای ساخت یک بازی نهایتا به تعدادی تاخیر و کنسل شدن منتهی شده. در حقیقت بالا رده ترین بازی ای که از سری شرکت های متعلق به آقای Bezos بیرون آمده، یک تقلید بسیار ناهمگون از سریال The Grand Tour با بازی آقای Jeremy Clarkson است که نهایتا توانست به امتیاز 52 در Metacritic دست پیدا کند. اما چرا همه منتظر بازی New World هستند؟

توسعه دهنده ی بازی New World، یعنی Double Helix هم نتوانسته چندان اعتمادی به خود جلب کند. این بازی سبک MMO در طول دو سال گذشته مرتبا با تاخیر روبرو شده، که یکی از همین تاخیر ها همین چند ماه پیش و درست یک ماه قبل از ارائه ی بازی رخ داد. واکنش ما هم از وقتی شروع به بازی کردن نسخه ی آزمایشی یا Beta کردیم هم خیلی بالا و پایین داشت. بازی New World مطمئنا زیربنای جذابی دارد – ترکیبی از بازی های MMO سنتی که باید در آنها ماموریت انجام دهید و به دخمه ها بروید با یک سبک دنیای باز و کنترل محدوده – ولی بعد از تمام این تاخیرها و عقب افتادن ها، این بازی هنوز هم به نظر ناتمام می‌رسد.

یکی از همکاران در طول بررسی بازی New World، وقتی در گرداب جمع آوری مواد لازم برای ساخت گلوله برای اسلحه اش افتاد، تقریبا دچار حمله ی عصبی شد – که احتمالا باید برایش حقوقی معادل با حقوق افرادی با کارهای خطرناک در نظر بگیریم. دیگری که یکی از بازیکنان پر و پا قرص بازی های MMO است هم بعد از آزمایش این عنوان ساکت و خسته به نظر می‌رسید، که یکی از بدترین احساساتی است که بتوان بعد از تجربه ی یک بازی وسیع مانند New World داشت. او گفت: می‌دانم که هنوز برای قضاوت این بازی خیلی زود است، ولی معمولا در آزمایش بازی های MMO چیزی جذاب پیدا می‌کنم که باعث می‌شود این مراحل اولیه برایم سرگرم کننده باشند. اما تا به حال تنها حسی که از New World داشته ام این است که باید وقت زیادی را صرف پیدا کردن مواد کنم که خیلی خسته کننده است و چیزی که بدترش می‌کند هم این است که برخی اسلحه ها تا به Level خاصی نرسید برایتان قفل هستند.”

اینجور خبرها معمولا روی هیجانی که برای ارائه ی یک بازی هست، تاثیر منفی می‌گذارد و به نظر می‌رسد که فقط ما حامل اینطور اخبار نیستیم. با این حال، هربار که وارد Steam می‌شوم، می‌بینم که سفارش های بازی New World در حال شکستن رکوردهای جدیدی در لیست فروش هستند. YouTube هم در حال منفجر شدن از تعداد ویدئوهای راهنما این بازی سبک MMO است، که نشانه ی این است که هیجان ارائه ی این بازی به سرحد انفجار رسیده. در حال حاضر 96000 عضو در سابردیت بازی New World وجود دارد. بله، این رکورد به عدد 355000 بازی Elder Scroll Online نمی‌رسدی، ولی این بازی حتی هنوز بیرون هم نیامده. یکبار در طول تجربه ی نسخه ی آزمایشی، تعداد افرادی که ترجیح می‌دادند در Twitch به تماشای پخش زنده ی بازی New World بنشینند از تعداد افرادی که بازی World of Warcraft را ترجیح داده بودند 40000 نفر بیشتر بود.

این یعنی جامعه ی بازیکنان بازی های کامپیوتری برای این بازی آماده است، حتی اگر بازی New World هنوز برای این جامعه آماده نباشد.

اما چرا همه منتظر بازی New World هستند؟ چرا این همه مردم برای بازی ای که فقط ظاهر جذابی دارد هیجان زده اند؟ خب تئوری من این است: بازار بازی های کامپیوتری تشنه ی یک بازی در سبک MMO است، البته منظورم یک MMO واقعی است. می‌دانم که در زمانی زندگی می‌کنیم که هر بازی ای باید برای همیشه به اینترنت متصل باشد و به جوانان امروزی این دروغ خورانده شده که یک MMO همان بازی کامپیوتری ای است که در یک دنیا چرخ می‌زنید و بعد به شکلی جادویی سر از یک دخمه در می‌آورید و باید آن دخمه را با چهار بازیکن تمام کنید – بله Destiny، منظورم تو هستی. می‌دانم کمپانی هایی مانند Ubisoft چه دردی کشیده اند تا بازی های تک نفره شان را تبدیل به هیولاهای بدشکل چند نفره کنند، تا جایی که حالا کسی نمی‌تواند به آن شکل قبل از بازی Assassin’s Creed لذت ببرد. نه نه نه، منظورمان اصلا چنین بازی هایی نیست. این دوره دچار بحران هویتی شده و باید برای درمان، به ریشه هایش برگردد.

دلم می‌خواهد وارد منطقه ای شوم که قبلا بخاطر محدودیت Level از دسترسم خارج شده بود، دوست دارم آنقدر در این منطقه ماموریت انجام دهم تا بالاخره بتوانم به منطقه ی همسایه اش، که کمی ترسناک تر است بروم. می‌خواهم 20 گراز را برای یک مرد بکشم و 10 پنجه ی Kobold را برای یک زن جمع کنم. می‌خواهم خانه ی یک اژدها را فتح کنم و باعث قوی تر شدن تمام افراد شهر مرکزی نقشه شوم. هیچ چیز مثل حرکت پشت سر کاراکترتان در دنیایی آرام و گسترده نیست، آنهم وقتی در حال رفع مشکل به ظاهر پیش پا افتاده ی اهالی باشید. (خدا می‌داند که این اواخر گرگ ها چرا انقدر عصبی هستند.)

بازی New World ساخته نشده تا اینجور خواسته ها را برآورده کند. تاکیدی که روی ساخت آیتم دارد آن را بیشتر شبیه Valheim کرده تا Final Fantasy XIV و خدا می‌داند چه اتفاقی برای سیستم اقتصادی، سیستم مناطق تحت اختیار بازیکن، و سیستم مبارزه ی بازیکنان باهم – همان PVP – خواهد افتاد. ولی این بازی مطمئنا بازی ای به سبک Shared World، مانند Destiny نیست و تماما هم آن مسیری که بازی های MMO دیگر رفته اند تا EVE Online بعدی شوند را نرفته – مانند Crowfall.

سیستم های بقای بازیکن بازی New World در طول مراحل توسعه اش کمی کمتر شدند و جایشان را سیستم های PVE دخمه ها و رخدادهای دنیایش گرفت. کاملا واضح است که این بازی مسیر بازی های MMO اوایل 2000 را در پیش گرفته و هنوز سراغ آن آزمایش های اجتماعی مخفی و ترکیبی ای که امروزه می‌بینیم نرفته. این بازی، عنوانی نیست که برای توضیحش احتیاج به کلمات زیادی داشته باشید: این یک بازی در سبک MMO است و هیچکس نمی‌تواند آن را با The Division یا Worlds Adrift اشتباه بگیرد.

هنوز هم متعجب هستید که چرا همه منتظر بازی New World هستند؟ یکی از ساده ترین دلایلش این است که خیلی طول شکیده تا دوباره شاهد این باشیم که یک بازی MMO اینطور مردم را به خودش جذب کند، به نوعی یاد روزهایی می‌افتم که همه از Level 1 شروع می‌کردیم و ماه ها طول می‌کشید که به آخرین Level برسیم. منظورم این است که سردمدار این نوع بازی ها همان Final Fantasy XIV است که اسمش را برده بودم و این بازی سالها پیش، در سال 2010 ارائه شده. ماجرای رسیدنش به تخت پادشاهی هم بخاطر یک بازسازی اساسی و شکست بازی World of Warcraft بود.

این اواخر من خیلی مشغول بازی کردن Elder Scrolls Online بودم و با اینکه باید اعتراف کنم تیم ZeniMax کار فوق العاده ای را در ساخت این دنیای Tamriel انجام داده – تا جایی که از بعضی جاها از بازی های اصلی هم جلو زده – ولی بخاطر وجود آن همه خرید درون بازی از این بازی زده شدم. حس می‌کنم که تمام مدت آن دایلوگ باکس کنار صفحه می‌خواهد لوازم خانه ی من را بفروشد و بجایش یک دست لباس مجازی برایم ارسال کند، انگار که جمعه بازار به Vvardenfell آمده. باید منتظر ماند و دید که آیا توسعه دهنده ای پیدا می‌شود که بتواند غریزه ی خودش را در برابر استفاده از چنین مکانیک های مضری کنترل کند یا نه – آنهم در دنیایی که همه ی کالاهای دیجیتال به سمت رایگان شدن پیش می‌روند.

مثل خیلی از چیزهای دیگر این سرگرمی، فکر می‌کنم که باید این را هم بخاطر یک نوستالژی غلط دانست. من یک مرد 30 ساله هستم، یعنی در سالهایی به سن بلوغ رسیدم که دوران اوج بازی های MMO بود. World of Warcraft بازی من بود، ولی تعداد بازی هایی که باعث شد دخمه هایی به نام کلاس مدرسه را جدی نگیرم فقط همین یکی نبود – البته تا وقتی که سیستمم قابلیت اجرایشان را داشت. Star Trek Online، Warhammer Online، Tabula Rasa، The Old Republic…چیزی جذاب درباره ی بازی کامپیوتری ای که زندگیتان را تصاحب می‌کرد وجود داشت. بازی ای که باعث می‌شد تا ساعت چهار صبح بیدار بمانید و با حلقه های کبوری زیر چشم امید داشته باشید که یک تیم دیگر را در آخرین Raid رهبری کنید تا بعد از آن بتوانید بخوابید. اتفاقی که مطئنا رخ نمی‌داد و تا خود طلوع خورشید کارتان طول می‌کشید.

بازی New World شانس این را دارد که آن علایق قدیمی را دوباره زنده کند. بازگشتی به افتخار؛ بازگشت به Westfall. من درک می‌کنم که چرا همه منتظر بازی New World هستند، فقط امیدوارم که Amazon امیدمان را نقش بر آب نکند.

اگر شما هم علاقمند به خرید بازی New World هستید، می‌توانید آن را از فروشگاه آرسان گیم تهیه کنید.

منبع: آرسان گیم.