بررسی بازی Age of Empires 4

به خاطر سلطه ی بی چون و چرایش بر بازار بازی های سبک RTS یا همان Real Time Strategy، شکی در این مورد وجود ندارد کهنمی‌توان عنوانی بهتر از بازی Age of Empires 2 – که حالا نسخه ی Definitive اش هم آمده – ساخت. بخش رقابتی اش خیلی شکوفا شده و مردم مانند رعیتی گرسنه که از دست پادشاه سخاوتمندشان تکه نانی دریافت کرده اند، بسته های الحاقی اش را دارند می‌بلعند. ضمنا از ظاهر زیبایش هم فراموش نکنیم که به دلیلی نامعلوم هیچ راهی برای بازسازی اش در گرافیک های 3D مدرن وجود ندارد. پس اصلا چرا باید برای پشت سر گذاشتنش تلاش کرد؟ در این بررسی بازی Age of Empires 4 با آرسان گیم باشید تا نگاهی به فرزند خلف پادشاه سبک RTS بیاندازیم.

از یک طرف، کار توسعه دهنده ی این سری بازی ها، یعنی Relic، که سعی کرده این نسخه ی جدید را بر طبق دومین بازی سری بسازد، به نظر منطقی است. اولین چیزی که با این کار استودیو Relic باعث شد نظرم در بررسی بازی Age of Empires 4 جلب شود این بود که از آن پیچیدگی های همیشگی دیگر خبری نیست و بازی دوباره به آن چرخه ی اکتشاف-اقتصاد-فتح برگشته که البته در عین حال چیزهایی را هم به آن اضافه می‌کند، چیزهایی که اکثرا خوشایند هستند. بهترین این تغییرات جناح های نامتقارنش است، چیزی که از همین الان می‌توان به یقین گفت که باعث بهم خوردن بالانس بازی خواهد شد، اما در عین حال بزرگترین موفقیتش هم محسوب می‌شود.

از طرف دیگر، بازگشت به گذشته می‌تواند محدود کننده باشد و اگر نظر من را بعد از بررسی بازی Age of Empires 4 بپرسید، می‌گویم که این عنوان می‌توانست خیلی بیشتر باشد. با اینکه برای تصمیم Relic در رابطه با حرکت محتاطانه به جلو احترام قائلم، اما به نظرم این تصمیم باید منجر به درخشش بیش از پیش نکات بازی شود. چرا گرافیک بنا ها، از ماسجد گرفته تا معابد Moscavian، بهتر نشده…چرا تعداد نفرات را افزایش نداده اند، چرا از فیزیک مدرن موتورهای گرافیکی برای به پرواز درآمدن بدن افراد در صورت برخورد گلوله ی توپ یا حرکت سر فیل ها استفاده نشده؟!

اما بجای اینجور ظواهر سازی ها، در طول بررسی بازی Age of Empire 4 متوجه یک تم عملکرد گرایی شدم. هر چیزی که در این بازی هست همانطور کار می‌کند که در نسخه ی دوم سری هم کار می‌کرده، تنها چیزی که کم دارد، آن درخششی است که می‌توانست این عنوان را تبدیل به یک تقدیر از پادشاه سبک RTS کند.

اما به محض ورود به صفحه ی اولیه ی بازی می‌توان به وضوح دید که توسعه دهندگان بازی تمام تلاششان را کرده اند تا بازیکن حس اولیه ی عالی ای داشته باشد. موسیقی ای مشابه موسیقی نسخه ی دوم که حسی پیروزمندانه هم دارد شروع به پخش شدن می‌کند و در عین حال خطوط طلایی یک نقشه ی قرون وسطایی در پس زمینه دیده می‌شوند. از اینجا به راحتی می‌توانید حالت Skirmish همیشگی را پیدا کنید که در کنار چهار حالت ادامه دار و یک سری آموزش به نام Art of War که شما را در چالش هایی اقتصادی و نظامی آزمایش می‌کند، قرار گرفته. متاسفانه خبری از مبارزات تاریخی یا Historical Battles نیست و حالت های پیش فرض قسمت Skirmish نسبت به پیش فرض های نسخه ی قدیمی، مایوس کننده هستند.

حالت های ادامه دار هم داستان اقوام Norman، Mongol، Rus و English را در سه عصر متفاوت دنبال می‌کند. چیز جالبی که در طول بررسی بازی Age of Empires 4 نظرم را جلب کرد، وجود تصاویر ویدئویی در این حالت است که سرگذشت قلعه ها، شهرها، مناظر و میادین نبرد را، به آن شکل که امروز هستند بازگو می‌کنند. گرافیک و شفافیت این ویدئوها به قدری بالاست که می‌توانستم دندان هایم را با نخ های تصویرش نخ دندان بکشم.

این سرگذشت ها مستقیما به به حالت های داستانی اشاره دارند و بیشتر داستان ها توسط یک قصه گو روایت می‌شوند – بجای اینکه توسط یک کاراکتر درون بازی گفته شوند. این شکل داستان گویی کمی شما را از شخصیت هایی مثل چنگیز خان، کوبلای خان، هنری اول، ایوان مخوف و بقیه ی افراد تاثیر گذار این عرصه دور نگه می‌دارد و این نکته مخصوصا وقتی به شاهکار استودیو Relic در هنر داستان گویی Dawn of War نگاه کنید، مایوس کننده است.

البته این نمایش های گرافیک بالا انگار فقط برای بخش های خوشایند تاریخ هستند. مثلا برای بازگویی دهه ها تاریخ مغول و فتوحاتشان هیچ اشاره ای به قتل عام ها یا خونخواری ای که در استراتژی هایشان داشتند نشده، که به نظر می‌رسد به عمد و برای فرار از اعتراض باشد. اما به هر حال حالت های داستانی موفق به نمایش برخی از بهترین نبردهای تاریخ می‌شوند؛ نبرد Xiangyang را داریم که نتیجه اش به امپراطوری رسیدن کوبلای خان در چین است، نبرد Kulikovo در غرب را داریم که منجر به خلع قدرت مغول ها و به قدرت رسیدن Dmitry Donskoy شد و نبرد Battle of Bremule که انگلیس را به عنوانی قدرتی در منطقه مطرح کرد. این مراحل ساده هم نیستند و چیزی نگذشت که در طول بررسی بازی Age of Empires 4، خودم را در حال تلاش برای مبارزه با حریف کامپیوتری ماهرم دیدم.

اما این حالت های داستانی زیبا فقط مقدمه ای برای داستان هایی هستند که قرار است خودتان در حالت Skirmish و نقشه هایش، با استفاده از 8 تمدنی که در اختیار دارید، خلق کنید. بله، تنوع زیادی نیست، اما جلوه های بصری و تفاوت استراتژیکی که هرکدام از این جناح ها با خود دارند یکی از بزرگترین تغییراتی است که سری بازی های Age of Empires به خود دیده.

بله، باید اعتراف کنم که در طول بررسی بازی Age of Empire 4 متوجه شدم که این بازی آن بالانس بازی AoE 2 را ندارد، اما امتحان تمدن های مختلف و یاد گرفتن راه استفاده از توانایی هایشان به شدت سرگرم کننده است. مغول ها عجیب ترین این دسته هستند، چون می‌توانند یک شهر کامل را جمع کرده و توسط گاری هایی به منطقه ای دیگر ببرند. من از نیروهای هندی Delhi Sultanate هم به شدت لذت بردم، مخصوصا وقتی با فیل هایشان از روی ارتشی که هیچ جوابی برای این حیوانات عظیم نداشت رد می‌شدم. هندی ها از دانشمندان حفاظت شده بجای منابع طبیعی برای تحقیقات استفاده می‌کنند و همین باعث می‌شود که آهنگری تبدیل به یک نوع آزمایشگاه دائمی شود که همیشه در حالت آماده کردن نتیجه ی تحقیق بعدی شماست. حتی انگلیسی ها که نیسبت به نسخه ی دوم بازی هم کمترین تغییرات را داشته اند، حدود 10 توانایی دارند که شامل توانایی های کشاورزی و ساختن سازه های دفاعی و شبکه کردنشان به هم است، چیزی که در نهایت موجب افزایش سرعت نیروهایتان خواهد شد.

نقشه ی مسیرتان، هرچه در طول اعصار پیش روی کنید، مشخص تر می‌شود و آن هم وقتی است که باید یکی از دو پرچمی که باعث پیشرفت تمدنتان در جهات مختلف می‌شوند را انتخاب کنید. مثلا Holy Roman Empire می‌تواند Burgrave Palace را احضار کند که می‌تواند گروه های پنج نفره برایتان بسازد، یا High Trade House تمدن Rus ها می‌تواند گوزن بسازد، چیزی که به مکانیک جایزه ی تمدن Rus که باعث می‌شود این تمدن با شکار طلا جمع کند، کمک می‌کند.

برخی از تمدن ها هم دید خودشان را نسبت به پیشرفت تمدن ها دارند. مثلا Abbasid ها به جای انتخاب پرچم، به House of Wisdom شان بال اضافه می‌کنند و چینی ها می‌توانند در هر عصر دو پرچم بسازند که هرکدام برای بقیه ی بازی امتیازهای متفاوتی به شما می‌دهد. حتی می‌توانید با نزدیک هم ساختن ساختمان ها حول ساختمان مرکزی برای Abbasid ها و Holy Roman Empire، امتیازهای متفاوتی بدست آورید.

با اینکه مکانیک های اصلی و چرخه های بازی آشنا هستند، این تمدن های مهندسی شده و انتخاب هایی که در هنگام پیشرفت تمدنتان انجام می‌دهید، یک شبکه از استراتژی ها و روش های مختلف برای روبرو شدن با هر چالش برایتان به ارمغان می‌آورد. این همان تغییر شجاعانه و انقلابی ای است که Relic در آن فرمول بی نقص AoE اعمال کرده و همین تغییر باعث ایجاد تنوع وسیعی در بازی می‌شود – گرچه در طولانی مدت و با انجام گسترده ی بازی به صورت آنلاین احتمالا شاهد شکایت بازیکنان از بی بالانسی بازی در ماه های آینده خواهیم بود. اما یادتان باشد که تمام اینها جزئی از پیشرفت برای سری بازی است که یک عنوان قابلیت دستکاری و بهینه شدن برای دهه ها سال را دارد.

شما هم مانند من در بررسی بازی Age of Empires 4، با شروع یک بازی جدید متوجه وجود آن ریتم جمع آوری منابع، کشاورزی، جستجو و تصاحب خواهید شد (چرخه ای که مخصوصا برای تمدن مغول های کوچ نشین مناسب است). شرایط پیروز شدن کمی راحت تر شده تا رقابت ها سرعت بالاتری داشته باشند، حالا برای پیروزی نظامی باید فقط تعدادی پرچم مشخص از دشمن را نابود کنید و تعداد این اهداف با پیشرفت عصر تاریخی بیشتر می‌شود.

برای پیروزی اعتقادی یا دینی، دیگر نمی‌توانید Relic ها را به مکان امنی در مرکز فعالیت های خودتان ببرید، بلکه باید به مدت 10 دقیقه مکان هایی به نام Sacred Sites روی نقشه را تحت کنترل خود نگه دارید. بخاطر مکانیت این نقاط که بیشتر حول مرکز نقشه قرار گرفته اند، مجبور خواهید شد دست به استراتژی هایی خلاقانه بزنید و دیگر خبری از آن مخفی کاری های زیرکانه برای دزدیدن Relic ها نیست. اما شماهایی که مانند یک لاک پشت علاقه به بازی کردن با استراتژی تدافعی دارید هم لازم نیست نگران باشید؛ هنوز هم قابلیت پیروزی Wonder Victory که باید یکی از Wonder ها یا عجایب جهان را ساخته و برای 10 دقیقه از آن محافظت کنید در بازی وجود دارد.

محاصره ها یا همان ماموریت های Siege، بخاطر توانایی نیروهای پیاده برای ساختن لوازم تخریب دروازه و برج های نفوذی، خیلی بهتر شده اند. این امر باعث شده سرعت مراحل محاصره بالاتر برود، چون دیگر لازم نیست لوازم تخریب یا برج ها را از یک طرف نقشه به سمت دیگر حمل کنید، ضمن اینکه این مکانیک با مکانیک جدید دیوارهای سنگی قابل ارتقا هم همخوانی دارد. متاسفانه من هنوز، حتی بعد از پایان بررسی بازی Age of Empires 4 هم نتوانسته ام برتری استراتژیک این برج ها را درک کنم، مخصوصا وقتی که می‌توانم به اشکال دیگر دیوارهای سنگی را از فواصل دور تخریب کنم. از طرف دیگر، جای گذاری تدافعی سربازان بر روی دیوارها می‌تواند به شما قابلیت دسترسی به مواضعی از دشمن را بدهد که در صورت دیگر نداشتید. من از این کار برای مقابله با حریف هوش مصنوعی ام خیلی استفاده کردم، البته شاید نوعی ناجوان مردانه باشد، اما هرجا که می‌توانستم دیواری سخته و با فرستادن تیر اندازهایم بر بالای دیوار، ساختمان های مهم دشمن را تیرباران می‌کردم.

در نهایت، قابلیت چرخاندن یک دسته از نیروها و جا به جا کردن دقیقشان حول یک محور، یکی از بهترین تغییرات برای بهبود مدیریت دقیق نیروهاست. این قابلیت به شما اجازه می‌دهد که نیروهایتان را به شکل دقیق استراتژیک نظامی چیده و بازدهی خیلی بیشتری از آنها بگیرید. البته چنین چیزهایی تغییرات عظیمی نیستند، ولی مجموعا کمکتان می‌کنند که حس واضح تری از نبردها داشته باشید.

با اینکه 30 دقیقه از بازی Age of Empires می‌تواند به طرز شگفت انگیزی دهه هایی از پیشرفت تکنولوژی را روایت کند، ولی این سری هرگز حس گذر زمان را به بازیکن منتقل نکرده؛ تا جایی که تجربه ی من از انجام بازی اصلی AoE می‌گوید، رم واقعا در یک روز ساخته شده. اما بعد از بررسی بازی Age of Empires 4 باید بگویم که این عنوان سعی کرده این مشکل را تا حدودی برطرف کند. وقتی شروع به ساخت یک ساختمان می‌کنید، می‌توانید کارگرهایی را ببینید که انگار در فیلمی مستند و با سرعتی افزایش داده شده مشغول ساخت آن هستند – به شکلی شبیه به آن فیلم های قدیمی ساخته شدن برج ها که قبلا در تلوزیون دیده ایم. ضمنا هرکدام از تمدن ها موسیقی خاص خودش را هم دارد که به زیبایی تمام با موسیقی منوی اصلی ترکیب می‌شود و با پیشروی اعصار تاریخی مدرنیزه می‌گردد. اینجور چیزهای کوچک باعث می‌شوند تجربه ی بازی Age pf Empires 4 حس بزرگ بودن به شما بدهد، البه متاسفانه در بازی ای که نیسبت به نسخه های قبلی اش کمی سریعتر است.

با این حال، در مقابل هر حرکت مثبتی که انجام شده، یک حرکت نسنجیده هم هست که بعد از بررسی بازی Age of Empires 4 مرا به این فکر می‌اندازد که این گام های مخرب احتمالا عمدی هستند تا خدایی ناکرده اعتبار نسخه ی دوم زیر سوال نرود.

بافت سطوحی مانند زمین ها و ساختمان ها اصلا واضح نیست (و بگذارید همینجا بگویم که نه، من اصلا نمی‌توانم این حرف را بپذیرم که کم کیفیت بودن این سطوح بخاطر سبک هنری و نقاشی مانند بازی است). بعد از بازگشت به Age of Empires 3 و مقایسه ی آن با عنوان جدید، باید اعتراف کنم که سطوح آن بازی نه تنها واضح تر هستند بلکه بازی با داشتن قابلیت زوم کردن روی زمین، این وضوح را بیشتر هم به رخ می‌کشد.

از زوم کردن صحبت شد، این را هم اضافه کنم که ترکیب زاویه ی دوربین بالا و قابلیت محدود زوم کردن باعث شده که بازی Age of Empires 4 دید به شدت محدودی در اختیارتان بگذارد. خیلی دوست داشتم که بازی یک دوربین آزاد می‌داشت تا بتوانم شهرم را از هر زاویه ای که دلم خواست ببینم یا تا جایی که دلم خواست وارد اتفاقات صحنه ی نبرد بشوم، یا حداقل قابلیت دوربین ایزومتریک نسخه ی کلاسیک را داشته باشم.

و نبردها هم هنوز انگار زیاد از حد مودبانه هستند، وقتی نیروهای دو طرف به سمت هم هجوم می‌برند و با بهم رسیدنشان به جای اینکه شاهد برخورد دو ارتش باهم باشیم، فقط جلوی هم ایستاده و چوب هایشان را تکان می‌دهند. کمی نگران کننده است که در سال 2021 باید بازی Battle for Middle Earth ساخته ی 2004 را نمونه ی خوب برخورد دو ارتش دانست، انگار که از آن زمان تا به حال پیشرفتی در این قسمت روی نداده..بلکه پسرفت هم داشته ایم. نیروهایی که در فاصله ای دور از فیل ارتش هندی هستند، به طور کاملا ناگهانی می‌میرند و هیچ داینامیکی در ریختن دیوار قلعه ها یا بمب باران شدن نیروها دیده نمی‌شود. همچنین، با نگه داشتن تعداد افراد به سقف معمول 200، مبارزات هیچوقت به آن عظمتی که تریلرهای بازی تبلیغش را کردند نمی‌رسد (مگر اینکه این مبارزات در قسمت داستانی باشند).

ولی چیزی که از نظر من کمبود است ممکن است برای دیگران پایبندی به یک فرمول جادویی باشد؛ بازی ای که آنقدر به این فرمول چسبیده که نبردهایش عجیب و غریبند، بیایید اصلا درباره ی انیمیشن چرخیدن اسب ها حرف نزنیم – نه، چنین انیمیشنی اصلا در بازی Age pf Empires 4 وجود ندارد و هروقت که نیروی سواره ی شما بخواهد به سمت هدفی بچرخد یاد اسب های شهربازی ای خواهید افتاد که دارند حول آن محور عمودی رد شده از داخلشان می‌پیچند. ولی این حقیقت که آن چرخه ی همیشگی بازی های AoE که در بازی Age of Empires 4 کمی بهبود یافته، هنوز هم جذب است و این تمدن های جدید باعث جذابیت بیشنرش هم شده اند را نمی‌شود کتمان کرد. با توجه به این جذابیتی که در هر تمدن می‌بینیم، تعجبی ندارد که در آینده ی نزدیک شاهد معرفی تمدن های جدید هم باشیم.

در پایان بررسی بازی Age of Empires 4 باید بگویم که این بازی زیرساخت مستحکمی دارد، ولی زمان ارائه اش همزمان شده با وقتی که بازی Age of Empires 2: Definitive Edition در حال ارائه ی حالت های داستانی تیمی و کتابخانه ی در حال گسترش مبارزات تاریخی است. در مقام مقایسه، بازی Age of Empires 4 از نظر محتوا انگار لاغر است، مخصوصا وقتی به قسمت 50 یوروی آن نگاهی بیاندازید.

در مصاحبه یا که با Relic داشتیم، آنها به ما گفتند که قصدشان از ارائه ی بازی Age of Empires 4 این نبوده که بازیکنان نسخه ی دوم را بدزدند یا مقام آن بازی را به عنوان پادشاه بی چون و چرای بازی های RTS به خطر بیاندازند، بلکه فقط می‌خواستند نگاهی جدید و سرگرم کننده برای بازیکنان فراهم کنند. از این نظر به نظرم موفق بوده اند، اما فکر می‌کنم با کمی توجه بیشتر به جزئیات – به جای تلاش برای ساخت ویدئوهای مستند – می‌توانستند عصر جدیدی در سری بازی های Age of Empires بسازند، اما بجایش سعی کرده اند فقط یکی از عناوین قدیمی را زنده کنند.

اما در سری بازی هایی که یک عنوان می‌تواند برای دهه ها به موفقیت خودش ادامه دهد، تنها چیزی که جلوی موفقیت Age of Empires 4 را گرفته، موفقیت نسخه های قبلی اش است. این بازی ایده های جدیدی را به فرمول قدیمی نسخه های پیشینش اضافه می‌کند، اما هنوز در حد و اندازه ی حکمرانی نیست.

اگر شما هم علاقمند به خرید بازی Age of Empires 4 هستید، می‌توانید آن را از فروشگاه سایت تهیه کنید.

منبع: آرسان گیم.