بررسی بازی Halo Infinite

در این قسمت از وبلاگ آرسان گیم میخواهیم به بررسی بازی Halo Infinite بپردازیم. بازی ای که مانند زره ای تازه بر تن Master Chief، جانی تازه به کالبد بیست و چند ساله ی یکی از محبوب ترین سری های بازی های کامپیوتری می‌دمد، آنهم ‌با برگشتن به ریشه ها و در عین حال خلق راه هایی جدید برای بال و پر دادن بیشتر در آینده. با رفتن به سمت یک نقشه ی جهان باز و در عین حال نگه داشتن آن سبک کلاسیک گیم پلی اش – چه وقتی پیاده باشید و چه سوار بر خودروهای خاطره انگیزش – Halo Infinite توانسته آزادی ای به بازیکن ببخشد که تا قبل از این در هیچکدام از عناوین این سری سراغ نداشته ایم. کارهای زیادی هستند که در ان محوطه ی بازی وسیع می‌توانید انجامشان دهید و انجام دادن لیست همیشه سرگرم کننده و در عین حال ساده ی کارهایش هم سرگرم کننده است. البته این بازی آنطور که باید و شاید تنوع محیطی یا داستان خاطره انگیزی را نسبت به سه گانه ی اصلی اش در خود جای نداده، اما به هر حال باید آن را یک بازگشت هیجان انگیز برای یکی از قدیمی ترین و محبوب ترین سری بازی های تاریخ کامپیوتر و خود شخصیت Master Chief دانست.

حس خوبی دارد

اولین چیزی که در بررسی بازی Halo Infinite متوجهش شدم، تغییری بود که بخاطر جهان باز شدنش در آن رخ داده بود. رفتن از فضاهای بسته ی مبارزات و حرکات خطی به آزادی کامل برای گشت و گذار در Zeta Halo Ring که این بازی در آن رخ می‌دهد اولین گامی است که 343 Industries در جهت شکستن سنتی که Bungie حدود 20 سال پیش وضع کرد، برداشته. ابلته تمام این فضای باز همخوانی مناسبی با بازی دارد – از این هم نگذریم که بازی Halo از همان ابتدا برای این طراحی شد که جهان باز باشد و در آن شاهد اتفاقات غیر منتظره باشیم. در Infinite هم قضیه همین است، فقط گستره ی اتفاقات بزرگتر شده.

البته وقتی می‌گویم جهان باز، فکر نکنید که بازی با انداختن شما به داخل نقشه شروع می‌شود. در واقع یکی دو ساعت اولی که در طول 25 ساعت زمان مورد نیازم برای تمام کردنش در سطح سختی Heroic در طول بررسی بازی Halo Infinite صرف کردم، برای قسمت آموزشی اش بود و درون فضای بسته اتفاق می‌افتاد. این مدت زمان برای آموزش اتفاقا خیلی هم سرگرم کننده بود، چرا که مکانیک جدید بازی یا همان چنگک Grappleshot را آموزش داده و اولین باس بازی را هم در خود داشت – این باس ها متعدد و چالش برانگیز هستند، چیزی که به نظر من یک نکته ی مثبت محسوب می‌شود.

بله، اگر تجربه ی بازی هایی مانند Just Cause یا Titanfall را داشته باشید، این Grappleshot حس آشنایی را برایتان خواهد داشت، اما باید اعتراف کنم که در بازی Halo انگار که واقعا در خانه ی خودش است. این ابزار فوق العاده را می‌توانید برای گرفتن اسلحه ها از راه دور، فرار از موقعیت های خطرناک وقتی سپرتان تمام شده و در حال التماس کردن شما برای زمان تنفس است یا جهش مستقیم به داخل بدن دشمن برای انجام یک حرکت Melee کشنده که تمام وزن شما را هم به عنوان نیرو با خود دارد، استفاده کنید. به نظر من، این ابزار یک نقطه ی تکامل برای سیستم آیتم هایی است که در Halo 3 معرفی شد – و برای همین است که گیم پلی لحظه به لحظه ی Halo Infinite مانند پلی بین Halo 1 و Halo 3 است، که البته این اتفاق تا حدود خیلی زیادی خوب هم هست.

باس های بازی هم بخش بزرگی از بهترین مبارزاتش را تشکیل می‌دهند، البته بجز انهایی که در خودتان برای خودتان در جهان باز Zeta Halo خلق می‌کنید. اولین مبارزه با این باس ها برعلیه Banished Brute Lieutenant Tremonius است که با یک هوش مصنوعی فوق چالش برانگیز باعث می‌شود از همان ابتدای کار بدانید با چه چیزی روبرو هستید. این باس نه تنها واکنش سریع شما را می‌طلبد که باید حواستان به گلوله هایی که خرجش می‌کنید هم باشد. او از یک Jetpack استفاده می‌کند و توانایی یک حمله ی خیلی سریع را دارد که اگر حواستان نباشد به راحتی شما را له خواهد کرد. همانطور که گفتم این باس باعث می‌شود بدانید در بقیه ی بازی قرار است چه بلایی سرتان بیاید و در کل بازی Halo Infinite برخی از بهترین باس های تاریخ این سری را در خود جای داده.

این مبارزه ی دست گرم کنی شما را برای ورود به دنیای بازی آماده می‌کند و وقتی پایتان را به این دنیا گذاشتید، آن وقت است که آن حس برگشتن به Halo 1 به شما دست می‌دهد. اوایل انجام بررسی بازی Halo Infinite که مجبور بودم فقط پای پیاده به اطراف بروم، موقعیت خوبی برای یادگیری Grappleshot بازی بود و فرصت داشتم یاد بگیرم که چطور از آن برای بالا رفتن از درخت ها یا پرت کردن خودم به جلو و جلو رفتن در این دنیا استفاده کنم. در دنیای Zeta Halo به انواع و اقسام دردسرها برمی‌خورید، از نجات دادن یک عده سرباز UNSC گرفته تا از بین بردن برج های مخابراتی و نفوذ به پایگاه های Banished برای بازپسگیری پایگاه های UNSC که به نام Forward Operating Base یا FOB شناخته می‌شوند. با اینکه در مکانیک جدید Grappleshot هیچ چیز تازه ای وجود ندارد که فقط و فقط مختص خود Halo باشد، اما این مکانیک به خوبی با بازی جور است و ماموریت ها هم به اندازه ی کافی متنوع هستند که سرگرم کننده باشند، ضمن اینکه آنقدر هم پشت سرهم تکرار نمی‌شوند که بخواهند آزار دهنده باشند.

اما طبق سنت GTA III، نمی‌توانید از همان ابتدای بازی هرجا که خواستید بروید و برای باز کردن قسمت های دیگر نقشه باید اول ماموریت های داستان بازی را انجام دهید – گرچه دلم می‌خواست این مناطق جدید ظاهر متنوع تری می‌داشتند. یا حداقل هر تنوعی. بر خلاف Combat Evolved، اینجا خبری از هوای برفی نیست، یا چیزی به شکل مناطق شهری که در Halo 2 بود را اینجا نداریم. حتی خبری از نقشه های حالت آنلاین خود Halo Infinite، مانند Streets، Bazaar هم نیست. در واقع اینجا هیچ چیز جز ترکیب جنگل و سازه های سنگی پیدا نمی‌کنید. انگار که 343 تمام انگیزه ی هنری اش را از روی Halo 1 و تنها از روی مرحله ی Silent Cartographer اش برداشته و بس. این کمی مایوس کننده است، مخصوصا بعد از ده دوازده ساعت بازی.

ضمنا این را هم باید اضافه کنم که آرزو می‌کردم کاش Zeta Halo کمی زیباتر بود. بازی های Halo مانند هر بازی پر خرج دیگری، بیشتر برای نمایش قابلیت های کنسول نسل خود ساخته شده اند که این موضوع شامل بازی Halo 4 ساخته ی خود 343 هم هست – بازی ای کهبه خاطر گرافیک زیباش در هنگام ارائه، باعث شد خیلی ها جمله ی “چطور توانسته اند در 360 چنین کاری انجام دهند” را به زبان بیاورند. فضاهای بسته ی بازی Halo infinite برخی اوقات باعث تعجب من شدند و دنیایش هم جهان آزادش هم دشت های زیبایی را در خود جای داده، اما ظاهر این بازی در نهایت بسیار خوب است و نمی‌توان آن را مانند Halo 1، Halo 2 یا Halo 4 انقلابی دانست.

بررسی بازی Halo Infinite: سلام Cortana

صحبت از بازی های قبلی شد، بگذارید این را اضافه کنم که در طول برسی بازی Halo Infinite چیزی که بیشتر از همه نگرانش بودم، داستانش بود. بازی Halo 4 مشکلات خودش را داشت اما رابطه ی Master Chief با کوردانایی که مرتبا رو به زوال می‌رفت یک داستان احساسی را ساخته بود. متاسفانه Halo 5 تمام چیزهایی که Halo 4 ساخته بود را از بین برد و حتی به ندرت به شما اجازه ی کنترل Master Chief را می‌داد. این بازی یک سوراخ خیلی عمیق را حفر کرد که حالا Halo Infinite باید سعی کند از آن بیرون بیاید – مخصوصا که Infinite سعی دارد نقاط کور داستان شماره 5 را درست کرده و در عین حال داستان حال حاضر را هم ادامه دهد و ضمنا سعی کند برای تازه واردان این دنیا هم مانند یک بازی تازه به نظر برسد. در نهایت باید گفت که انجام تمام اینها کمی زیاد از حد بوده.

البته اوضاع اصلا به اندازه ی Halo 5 بد نیست – مثلا Infinite به شما اجازه می‌دهد که به عنوان Master Chief بازی کنید و وقتتان را با کاراکترهای جانبی تلف نمی‌کند – ولی احتمالا این بازی بازیکنان زیادی را راضی نخواهد کرد. تمرکز داستان این بازی روی فرقه ی Splinter Covenant از راسته ی Banished است که آخرین بار در Halo Wars 2 آنها را دیده بودیم و برای من که یکی از طرفداران قدیمی این سری هستم راضی کننده نبود. ضمنا بازیکنان جدیدی که امید بود Infinite به خود جلب کند هم احتمالا حس گیج شدگی خواهند داشت. اگر جزو این دسته هستید احتمالا سوالاتی مانند Covenant ها چه کسانی هستند؟ چرا Cortana شیطانی شده؟ Guardian ها کی هستند؟ و امثال اینها را خواهید پرسید – سوالاتی که Infinite هیچکدامشان را جواب نمی‌دهد.

حتی اگر مثل من باشید و قسمت داستانی نسخه های مختلف هر بازی Halo را چند بار بازی کرده باشید هم، حقیقتش این است که آخرین نسخه 6 سال پیش بیرون آمد و داستانش هم گیج کننده ترین داستان این سری بود و برای همین هم فکر نکنم کسی بتواند درک درستی از اتفاقات داشته باشد. به نظرم این نسخه ی ششم بازی های Halo باید با یک انیمیشن “آنچه گذشت” می‌آمد که تمام داستان را در همان ابتدای بازی مرور می‌کرد (چیزی مانند بازی اخیر Psychonauts 2 خود مایکروسافت). شاید زمان 343 تمام شده یا شاید از همان اول برنامه ای برای چنین چیزی نداشته اند، اما به هر صورت این شکستی است که به سادگی می‌شد جلویش را گرفت.

با این حال داستان هنوز هم عناصر داستانی جذابی را در خود دارد مخصوصا رابطه ی Master Chief با هوش مصنوعی جدیدش که تنها به نام The Weapon می‌شناسیمش. صداپیشه ی این کاراکتر را Jen Taylor برعهده دارد که صداپیشه ی Cortana هم هست و نقش خالق برنامه ی Spartan یعنی Dr. Catherine Halsey را هم بر عهده دارد. لازم نیست یک طرفدار قدیمی بازی های Halo باشید که متوجه مهارت Jen Taylor در بازی کردن سه نقش متفاوت در یک بازی شوید. او به راحتی سه شخصیت را از هم جدا می‌کند، مخصوصا این حقیت را که The Weapon اصلا Master Chief را نمی‌شناسد را هم به خوبی نشان می‌دهد (البته همین هم این قضیه را که اگر او Master Chief را نمی‌شناسد پس چرا استودیوی سازنده ی بازی از این فرصت برای توضیح دادن درباره ی عناصر بازی Halo استفاده نکرده را بیشتر و بزرگتر به چشم میاورد). در این میان ما شانس تماشای تولد رابطه ی این دو را داریم، سپس مشکلاتشان را می‌بینیم و بعد شاهد تقویتش هستیم. آنها همدیگر را دست می‌اندازند، بحث می‌کنند و در این بین یک اتحاد ناپایدار می‌سازند. Steve Downes در این میان یکی از بهترین حضورهایش را به عنوان Master Chief دارد، سربازی که در تمام مدت بررسی بازی Halo Infinite مانند فردی افسرده خودش را به عنوان وضعیت بد بشریت مقصر می‌دانست و ضمنا جزئیات عمق فاجعه در طول داستان بازی کاملا مشخص می‌شوند. واقعا امیدوارم که 343 هیچوقت کسی را جانشین این دو صداپیشه نکند.

Combat Evolved

برگردیم به گیم پلی بازی، FOB ها عنصر اصلی همه چیز در دنیای باز Infinite هستند. یکی از آنها را پس بگیرید تا نقشه ی شما مملو از آن ماموریت هایی شود که درباره اش برایتان گفتم و در کنارشان آیکون های مهمی مانند Spartan Core را هم خواهید داشت – جایزه ی انجام این ماموریت ها به شما اجازه ی ارتقای آیتم هایتان را می‌دهد تا بتوانید سک بازی را به دلخواه تغییر دهید. من در ابتدای بررسی بازی Halo Infinite همه ی امتیازاتم را در Shield Core گذاشتم که با تقویت شدنش مقدار زیادی از صدمه ی اضافه ای که دشمنان در حالت Heroic وارد می‌کنند را مهار کرد. اگر قصد دارید سطح سختی Legendary را امتحان کنید، این استراتژی را به شما هم پیشنهاد می‌کنم. می‌توانید Grappleshot را هم تقویت کنید تا توانایی ایجاد شوک الکتریکی داشته باشد، تقویت Thruster باعث می‌شود بعد از دویدن به مدت کوتاهی نامرئی شوید و ارتقای Drop Wall تا حد نهایی، به شما قدرت ایجاد یک دیوار الکتریکی دفاعی می‌دهد. من اولویت هایم را اینطور چیدم و در انتها همه چیز بجز دو ارتقای Drop Wall را گرفته بودم و آیتم های مختلف نه تنها تنوع زیادی به سبک مبارزات می‌داد که برخی از باس ها را فقط با یک نوع خاص اسلحه می‌توانید بکشید. البته خوشبختانه Infinite هیچوفت شما را مجبور به استفاده از یک اسلحه نمی‌کند.

انجام فعالیت های مختلف در این جهان باز، برایتان Valor Point به همراه دارد که برایتان اسلحه ها و خودروهای جدید باز می‌کند – این آیتم ها را می‌توانید فورا از FOB هایی که آزاد کرده اید درخواست کنید. همچنین می‌توانید به هر FOB ای که در کنرل دارید هم با سرعت سفر کنید. درطول بررسی بازی Halo Infinite این توانایی تبدیل به یکی از قابل استفاده ترین چیزهای بازی شد. مخصوصا وقتی برای چالش بیشتر دنبال اهداف ارزشمند یا HVT ها رفتم. در کل 15 HVT در بازی هست که در نقشه پراکنده اند. یکی از اینها – که در حقیقت دو تا است – یک جفت Hunter قوی هستند که توسط ارتشی از Banished ها حمایت می‌شوند و در صورت درگیری کمی سوپرایز هم برایتان خواهند داشت. من اوضاع را بررسی کرده، چالشی که قرار بود با آن روبرو شوم را دیدم، سپس با استفاده از همین سفر سریع به یکی از FOB هایم برگشته و یک تانک Scorpion که به تازگی قفلش برایم باز شده بود را سفارش دادم؛ سپس به آرامی به سمت محل این غول ها برگشته و به نوبت یکی یکی خدمت هرکدامشان رسیدم. البته خودروهای موجود در بازی Halo Infinite الزاما باعث برنده شدن شما نمی‌شوند، چون برخی از دشمنانتان می‌توانند با استفاده از یک حمله ی الکتریکی خودروی شما را از کار بیاندازند تا مجبور شوید از استراتژی دیگری استفاده کنید.

این آزادی عمل برای انتخاب اینکه با هرکس چطور مبارزه کنید، همیشه یکی تز عناصر اصلی بازی های Halo بوده، اما به نظر من می‌توان گفت که بعد از Halo 3 شاهد افول این عنصر و ترجیح داده شدن انتخاب های کمتر و مبارزات ساخت یافته تر هستیم. خوشبختانه Halo Infinite دوباره این عنصر را به بازی برمی‌گرداند و به شما اجازه می‌دهد در مناطق متنوع از هر زاویه ای که دوست داشتید و با هر آیتمی که خواستید وارد مبارزه شوید. مبارزات هر جایی رخ می‌دهند، در رودخانه ها، فضاهای بسته، میان هوا، حتی مجبورید در یک قسمت وارد نبردی به سمت بالای کوه شوید که من را به یاد فیلم های جنگ جهانی دوم می‌اندازد – البته در سطوح سختی Heroic و Legendary شاید حتی خشن تر از آن جنگ هم باشد. این تنوع باعث شد من وادار به استفاده از اسلحه های مختلف موجود در بازی شوم و دیگر خبری از آن عاشق یک اسلحه شدن نبود – اگر قرار بود عاشق یکی از این اسلحه ها شوم، مسلما Battle Rifle را انتخاب می‌کردم). بعضی وقت ها باید برای متوقف کردن Brute ها از یک نارنجک انداز پلاسمایی استفاده کنید، جای دیگر باید برای خالی کردن سپر یک دشمن قوی از اسلحه های دوربین دار استفاده کرد و Grunt ها…خب آنها هنوز هم مسخره هستند، اما خوشبختانه بازی Halo Infinite راه های جدیدی برای منفجر کردنشان آورده – کافیست کمی به چیزهایی که به پشتشان وصل است دقت کنید.

خودروها با توجه یه نقشه ی بزرگ بازی، یکی از مهمترین نقش ها را ایفا می‌کنند. اولین خودرویی که در اختیار خواهد داشت Mongoose است که البته بدون داشتن یک هم تیمی فقط راهی برای سریعتر رسیدن از یک نقطه به نقطه ی دیگر است. اما وقتی به قسمت اصلی حالت داستانی برسید خواهید توانست یک Warthog در FOB درخواست دهید و بعد هم سربازان تا دندان مسلح را سوارش کرده و به سمت پایگاه Banished بتازید. با این کار می‌توانید قبل از نزدیک شدن به پایگاه تا جایی که می‌توانید از تعداد دشمنان کم کنید و بعد وارد پایگاه شوید. شاید هم دلتان بخواهد با Wasp از بالا وارد شوید و تعداد زیادی از دشمنانتان را از آسمان از بین ببرید. با تشکر از سایز نقشه ی بازی، خودروها اهمیتی دوچندان دارند – البته همین هم یکی از نکاتی است که به آن معترض هستم، چون احساس می‌کنم این سری همیشه تکیه ی زیادی روی خودروهایش داشته.

بررسی بازی Halo Infinite: سخن آخر

بازی های Halo همیشه برای من اهمیت خاصی داشته اند. از همان لحظه ی اول فرود در Halo 1 تا آن داستان شوک آور بازی Halo 2 و شکستن قلبم با آن داستان افتضاح Halo 5، این سری همیشه یکی از آنهایی بوده که تمام کردن قسمت اصلی و داستانی اش برایم ارزشمند است. خوشحالم که پس از 6 سال حالا می‌توانم با خیال راحت بگویم که Halo Infinite هم جزو دسته ی بهترین بازی های اول شخصی است که برایم مهم هستند. آزادی برای پرسه زدن این حلقه ی عظیم و در اختیار داشتن تعداد خیره کننده ای اسلحه و تجهیزان تا با آنها هرکار که دلمان خواست بکنیم باعث شده قسمت داستانی این بازی دوباره یه مرکز توجه تبدیل شود و حالت چند نفره ی آنلاینش هم که مثل همیشه عالی است. با وجود برخی نواقص مانند فقدان تنوع محیطی یا داستان نه چندان عالی، بازی Halo Infinite یک بازی کاملا موفق در جلب رضایت بازیکنان است.

شما هم در صورت تمایل به خرید بازی Halo Infinite می‌توانید آن را از فروشگاه سایت آرسان گیم تهیه کنید.

منبع: آرسان گیم.