بررسی بازی Monster Hunter: Rise

یکی یکی از بزرگترین افتخاراتم به عنوان یک گیمر این است که موفق به تماشای تبدیل شدن بازی Monster Hunter از یک بازی پیش پا افتاده به یک اثر پر طرفدار در ژاپن شدم و بعد توانستم رسیدن تدریجی اش به موفقیت را در غرب هم ببینم – آنهم با ارائه ی نسخه ی Monster Hunter: World – که توانست تمام رکوردها را بکشند و تبدیل به یک عنوان بین المللی شود. حالا، در این قسمت از وبلاگ آرسان گیم، قصد دارم بازی Monster Hunter: Rise را بررسی کنم که این خودش یکی دیگر از افتخاراتم است.

بررسی بازی Monster Hunter: Rise یک بازی به تمام معنی

البته اینجور صحبت کردن درباره ی موفقیت های این بازی شاید کمی زیادی زحمتی که تولید کنندگان آن در Capcom برای ساخت یک بازی شکار هیولا کشیده اند را کم جلوه دهد، اما این بازی دیگر نیاز به تعریف ندارد، چرا که طرفدارانش آنقدر زیاد هستند که تقریبا همه آن را می‌شناسند و در طول این سالها آنقدر بهینه سازی شده که حالا تقریبا یک بازی بی عیب و نقص است و سبک خاص خودش را تعریف کرده.

از یک طرف Monster Hunter: World را داریم که یک پروژه ی عظیم و گران قیمت با دنیایی زیبا، انیمیشن هایی میخکوب کننده و هیولاهایی عظیم الجثه است. از طرف دیگر Monster Hunter: Rise را داریم که که قصد ادامه دادن مسیر بازی هایی مانند Generations را داشته و بیشتر به سمت نقشه هایی کوچکتر و قابل استفاده تر رفته تا نقشه های بزرگ با قابلیت گشت و گذار.

یکی از نکاتی که در همان ابتدای بررسی بازی Monster Hunter: Rise نظرم را جلب کرد این است که این بازی در ابتدا به صورت اختصاصی برای Nintendo Switch ساخته شده بود و این را به وضوح می‌توان در ظاهرش دید. بله، این نسخه ی کامپیوتر اش هم واقعا عالی است و هرچیزی که انتظارش را داشته باشید، دارد. اما اصلا آن تاثیر اولیه ای که World روی من داشت را ندارد، چون خبری از آن جلوه های بصری یا انیمشین های مبارزه ی هیولاها نیست.

اما جالب است که بدانید: بازی Monster Hunter: Rise در مقایسه با Monster Hunter: World بازی بهتری است.

قضیه این است که بزرگترین مشکل بازی های Monster Hunter، دقیقا همان نقطه ی قوتشان است. این نقطه ی قوت چیزی نیست بجز سیستم مبارزاتی دقیقی که هیچ جای دیگر چیزی به پیچیدگی آن پیدا نمی‌کنید و در خود چیزی بیش از دوازده سبک بازی مختلف را جای داده. چنین عمقی می‌تواند برای بازیکنان تازه وارد گیج کننده باشد، مخصوصا که خبری از آموزش های زیادی هم در بازی نیست.

اما چیزی که در بررسی بازی Monster Hunter: Rise متوجهش شدم این است که این بازی به راحتی بهترین تجربه ی ورود به سری بازی های Monster Hunter را در میان تمام بازی های این سری دارد و در طول این پروسه هم چندین مکانیک جدید را معرفی می‌کند که باعث بهبود تجربه ی شکار تا حدی فراتر از Generations می‌شود.

یکی از بهترین های این مکانیک های جدید چیزی نیست بجز Palamute، یک سگ بزرگ که می‌توانید سوارش شوید. صد البته که هنوز هم Palico را در اختیار دارید، اما این سگ یکی از نقاط ضعف همیشگی بازی که عنصر حرکت در نقشه اش بود را به کل تغییر می‌دهد. بازیکنان قدیمی این سری حتما نقشه ی بازی را مانند کف دستشان می‌شناسند و این قضیه هم دلیلی جز راه پیمایی های طولانی و چند ساعته ندارد.

اما در بازی Rise انتخاب هایتان چه با سگ یا بی سگ شامل دویدن روی دیوارها و یک چنگک است که می‌توانید از آن برای انجام حرکاتی مانند Spider-Man استفاده کنید یا از آن در مبارزات بهره ببرید – که اتفاقی یکی از ابزارهای مهم در مبارزات بازی هم هست. برای همین هم نه تنها می‌توانید سریعتر به همه جا برسید که سفر از یک نقطه به نقطه ی دیگر لذت بخش هم هست.

مبارزات

این سرعت بیشتر در جابجایی تاثیر مستقیمی روی مبارزات بازی هم داشته. در نسخه های قبلی بازی های Monster Hunter همیشه زمانی بود که شکار شما، درست در وسط مبارزه، متوجه خطر می‌شد و پا به فرار می‌گذاشتبه ندرت می‌شد جلوی این فرار کردن را گرفت یا آنها را متوقف کرد، ما حالا فقط کافیست سوار سگتان شده و تعقیبشان کنید. گفتنش ممکن است باعث شود فکر کنید مشکل روانی دارم، اما حقیقتا تعقیب یک هیولای زخمی در حال فرار واقعا لذت بخش است، مخصوصا وقتی با دوستانتان انجامش دهید.

یکی دیگر از چیزهایی که باید در بررسی بازی Monster Hunter: Rise ذکر کنم این است که این بازی کیفیتی در خود دارد که شاید در نگاه اول متوجهش نشوید. نه منظورم کیفیت گرافیکی خیلی بالا نیست، منظورم زحمتی است که تولید کنندگان به خود داده اند تا زحمت بازیکنان را کم کنند. بگذارید توضیح بدهم.

ماموریت ها

در بازی های قبلی Monster Hunter اگر می‌خواستید ماموریت های لازم برای رسیدن به رده ی بعدی را انجام دهید، باید در اینترنت دنبالشان می‌گشتید، اما حالا خود بازی این ماموریت ها را برایتان نشان می‌دهد. درخت های ارتقای اسلحه های بازی هم خیلی واضح تر شده اند. برای هر عنصر مهم بازی هم یک آموزش کوچک یا یک مرحله ی آموزشی گنجانده شده. با وجود اینها باید اعتراف کرد که بازی Monster Hunter: Rise واقعا از شر تمام چیزهای سردرد آور خلاص شده.

این یعنی حالا شما زمان بیشتری برای بازی کردن و شکار هیولاهای Monster Hunter: Rise را دارید تا اینکه لازم باشد وقت خودتان را در منوهای آن و برای پیدا کردن چیزی صرف کنید یا اینکه ندانید باید در قدم بعدی چه کاری انجام دهید و شکار کردن واقعا دلیل علاقه ی زیاد من به این بازی است.

می‌توانید بدون هیچ مکثی شکارتان را پیدا کنید و سرعت حرکت بهبود یافته ی بازی Monster Hunter: Rise باعث شده این بازی حس سرعت و زنده بودن خیلی بیشتری نسبت به بازی های قبلی اش داشته باشد. آن حس ریز بودن در برابر همه ی چیزهای این دنیای جذاب و توانایی شما برای استفاده از این حالت عمودی خیلی سریع تبدیل به یکی از مکانیک های دلخواهتان خواهد شد، برای من که از همان تعقیب اول این اتفاق رخ داد.

سخت اما جذاب

بازی های Monster Hunter همیشه به سخت گیری معروف بوده اند، کافی بود یکی از هیولاهایشان را دست کم می‌گرفتید، ان وقت حتی کوچکترین موجود این دنیا هم به راحتی شما را می‌بلعید. بازی Monster Hunter: Rise هم از همان الگوی قرار دادن شما در برابر هیولاهای دایناسور مانند کوچکتر، استفاده می‌کند و شما را در ابتدا با چیزهایی مانند Great Baggi یا Great Wroggi می‌سنجد. سپس به تدریج شما را با موجودات وحشی تر مانند Tigerex یا هیولاهای کلاسیک این سری مانند Rathalos و اژدهاهای عظیمش معرفی خواهد کرد – اژدهایی که معمولا مبارزاتش بازیکنان را شوکه می‌کند.

یکی دیگر از نکاتی که باید در بررسی بازی Monster Hunter: Rise بگویم این است که سخت است که بتوان یک شکار معمولی در این بازی پیدا کرد، چون این بازی چنان تعداد زیادی موجودات مختلف در خود جای داده که می‌تواند آنها را به انواع و اقسام اشکال باهم ترکیب کند و برای همین هم هیچوقت خسته کننده نمی‌شود. ضمنا این بازی هیچ ترسی از درگیر کردن دو هیولا باهم ندارد – این اتفاقی بود که در بازی های قبلی به ندرت رخ می‌داد، اما حالا به وفور با آن برخورد می‌کنید. حتی در این لحظات می‌توانید سوار این هیولاها هم بشوید و احساس خدا بودن کنید.

ظاهر هیولاها واقعا عالی است و هیولاهای سنتی بازی رفتاری بسیار شوکه کننده و عصبی تر دارند. در کل این بازی یک هرجو مرج تمام عیار است.

من اسلحه ی Gunlance را انتخاب کردم – دوباره – چون واقعا عاشقش هستم و بعد از انجام بررسی بازی Monster Hunter: Rise باید بگویم که درست است که اسلحه ها حرکات همیشگی خودشان را دارند، اما آنقدر چیز جدید به آنها اضافه شده که حس می‌کنید چیزهایی کاملا جدید هستند.

بررسی بازی Monster Hunter: Rise : محتواهای متنوع و زیاد

هرچقدر بیشتر Rise بازی کنید، متوجه می‌شوید که این بازی چیزهای بیشتری برای ارائه دارد. مثلا می‌توانید یک سری حرکات خاص با اسلحه را باز کنید که زاویه ی کاملا جدیدی برای حمله یه شما می‌دهند. ضمن اینکه ترکیب مکانیک های جدید بازی Rise با اسلحه های قدیمی هم جذاب است، مثلا Gunlance در نسخه های قبلی بخاطر کند کردن سرعت حرکتش همیشه مورد انتقاد قرار می‌گرفت، اما حالا یا ترکیب کردنش با سگتان، چنگک و حرکات Spider-Man می‌توانید با سرعت تمام همه ی دنیا را به آتش بکشید.

بعضی وقت ها اتفاقات آنقدر سریع رخ می‌دهد که بعد از انجامشان باید مدتی را به پردازش آنها اختصاص دهید. اینجاست که بعد از دقایقی فکر از خلاقیت Capcom برای ساخت این انیمیشن ها تشکر خواهید کرد.

تعداد زیاد اسلحه ها و هیولاهای بازی Rise، با وجود سرعت زیاد بازی، باعث می‌شود که در طول بازی با چیزهای تکراری مواجه نشوید. اینجا کارهی زیادی برای انجام دادن دارید و حالا دیگر این کارها بهتر از همیشه چیده شده و توضیح داده شده اند و دیگر خبری از چیزهایی که بازیکنان را اذیت می‌کرد نیست.

بله، این بازی ممکن است در اصل یک بازی اختصاصی برای Nintendo Switch باشد و ظاهر گرافیکی اش هم این قضیه را نشان می‌دهد. ولی چه کسی اهمیت می‌دهد؟ چون به سختی بتوان گفت که بازی Monster Hunter: Rise بهترین بازی این سری نیست. که یعنی این بهترین بازی Monster Hunter ای است که بتوانید پیدا کنید.

اگر شما هم علاقمند به خرید بازی Monster Hunter: Rise هستید، می‌توانید آن را از فروشگاه سایت تهیه کنید.

منبع: آرسان گیم.