بررسی Dying Light 2: Stay Human
باید اعتراف کنم که بعد از تاخیرهای پشت سر همی که برای این بازی، بعد از معرفی اش در E3 2019 پیش آمد خیلی نگران بودم. به عنوان یکی از طرفداران بازی Dying Light و بسته ی الحاقی عظیمش با نام The Following، انتظاراتم از نسخه ی بعدی اش به شدت بالا بود. این انتظارات و توقع ها بعد از دیدن گیم پلی آن پشت درهای بسته بالاتر هم رفت، انتظاراتی که بعد از تاخیرها پشت سر هم در طول زمان کم و کمتر شد. در این قسمت از وبلاگ آرسان گیم با بررسی Dying Light 2: Stay Human با ما همراه باشید.
برای اینکه بیشتر دلیل نگرانی و نا امید شدن تدریجی ام را بفهمید بگذارید مقایسه ای انجام دهیم. بازی دیگری که در نمایشگاه E3 سال 2019 پشت درب های بسته نمایش داده شد و باعث شد همه ی تماشاچیانش تحت تاثیر قرار گیرند، چیزی جز Cyberpunk 2077 نبود و همه میدانیم که در نهایت چه بلایی سر انتظارات طرفداران آن عنوان آمد. من هم نگران بودم که در نهایت همین بلا سر دوست داران Dying Light 2 بیاید.
اما در حالی که Cyberpunk 2077 با وجود تاخیرهای زیاد اما در نهایت به صورت نیمه آماده به بازار ارائه شد – به شکلی که مایه ی شرمساری استودیوی سازنده شده و برخی فروشندگان آن را از لیست بازی های فروشگاه خود حذف کردند – بازی Dying Light 2 به مانعی به اسم کرونا برخورد. مانعی که باعث شد این بازی با تاخیرهای زیادی روبرو شود. اما حالا این سوال پیش میاید که آیا این تاخیرها زمان لازم برای ارائه ی بازی ای تمام و کمال را به Techland داده یا نه؟
خب در جواب این سوال باید بگویم که هم بله و هم نه. قبل از اینکه توضیح بیشتری بدهم باید بگویم که من یک نسخه ی ابتدایی این بازی را بررسی کردم، یعنی خبری از Day 1 Patch و اینجور چیزها در بررسی من نیست. در طول بررسی بازی Dying Light 2: Stay Human، من هم مانند خیلی از بررسی کننده های دیگر با چالش های خودم روبرو شدم، اما میخواهم بدانید که من تمام سعیم را کردم که این چالش ها تاثیری در نظرم درباره ی این بازی نداشته باشند.
چیزی که در همان بازی اول هم شاهد بودیم این بود که بازی Dying Light پر از باگ ها و مشکلات مختلف است، اما حداقل برای من این مشکلات به راحتی قابل چشم پوشی بودند؛ آن هم به خاطر لذتی بود که از بقیه ی بازی میبردم و باعث میشد تمام مشکلات را فراموش کنم. اما چیز اصلی ای که من را همیشه یکی از طرفداران بازی Dying Light نگه داشت، عشق و علاقه ی بی حد و مرز توسعه دهندگان آن و طرفدارانش بود که تا به امروز هم ادامه داشته است.
تا جایی که من میدانم، بازی Dying Light 2: Stay Human هم تا به اینجای کار از همین امتیازات بهره میبرد. استودیو Techland قول داده که تا 5 سال آینده برای این بازی محتوای جدید ارائه کرده و مشکلاتش را برطرف کند، برای همین هم به نظرم طرفدار این سری بودن واقعا تصمیم عالی ای است. خب، مقدمه کافیست. بیایید درباره ی این نسخه ی دوم جاه طلبانه صحبت کنیم و ببینیم آیا ارزش پول شما را دارد یا نه.
Dying Light 2 : Stay Human دقیقا یعنی چه؟
مثل نسخه ی قبلی اش، بازی Dying Light 2: Stay Human هم یک دنیای باز عظیم دارد که در کنار یک سیستم مبارزاتی خوب قرار گرفته و این مجموعه را یک سیستم حرکات آکروباتیک (که نکته ی مورد علاقه ی من در این سری بازی هاست) تکمیل میکند. اما این تمام ماجرا نیست، در واقع جز اینها صدها چیز دیگر هم هست که به راحتی میتوانند صدها ساعت سرگرم کننده برایتان خلق کنند. بیایید برای آنهایی که تازه وارد این سری هستند کمی از این ویژگی ها بگوییم.
اگر بخواهیم بازی Dying Light را توصیف کرده باشیم و آن را دسته بندی کنیم، باید بگوییم که این بازی یک عنوان در ژانر اکشن ماجراجویی است که عناصر خودش را با الهام از بازی هایی از ژانر های دیگر اعمال کرده. به نظر من اینکه میتوانید دنیایش را با سرعت زیاد، با دید اول شخص و با بالا رفتن از ساختمان ها طی کنید، خیلی شبیه به محصول مشترک EA و DICE یعنی Mirror’s Edge است – که البته ممکن است برای برخی شباهت زیادی با Assassin’s Creed هم داشته باشد.
اما مهمترین نکته این است که بازی Dying Light یک بازی مبارزه با زامبی خالص است و برخی المان های این قسمتش را میتوان شبیه به عناوین خوش نامی مانند Dead Rising و Dead Island دانست.
ترس از تاریکی به معنای واقعی
با بیرون آمدن این نسخه، چیزهای زیادی هست که دوست دارم در بررسی Dying Light 2: Stay Human ذکر کنم اما بخاطر اینکه این قسمت ها جزئی از داستان هستند اسمی از آنها نخواهم برد تا چیزی را برایتان لو نداده باشم. اما مهم است که بدانید خیلی از این عناصر داستانی نقش بزرگی در مکانیک های بازی هم ایفا میکنند. همانطور که از اسم بازی، یعنی Stay Human هم پیداست.
یکی از بزرگ ترین عناصری که با ارائه ی این نسخه برگشته، چرخه ی روز و شب بازی است. چیز جالبی که این بار با خود دارد این است که چرخه ی روز و شب حالا به شکلی کاملا جدید روی تجربه ی شما تاثیر دارد و یکی از بهترین قسمت های این نسخه را ساخته. در نسخه ی اصلی، اصلا دلتان نمیخواست که موقع تاریکی بیرون باشید، چون در این ساعت ها زامبی ها به هیولاهایی وحشتناک تبدیال میشدند.
تاریک شدن هوا در نسخه ی قبلی باعث میشد از شدت هیجان و ترس از جایم بالا بپرم، در این نسخه هم همان ترس و هیجان وجود دارد اما دلیلش چیز دیگریست. گرچه که هنوز هم همان ترس و استرس را به شما وارد میکند و شاید بشود گفت فشار عصبی اش بیشتر هم شده.
یکی از احساساتی که بعد از بازی کردن نسخه ی اول بازی Dying Light به من دست داد، حس ترس از ارتفاع در بازی های اول شخص بود. من هیچوقت حس وحشتی را که در لحظات بالا رفتن از پلی عظیم تجربه کردم فراموش نمیکنم؛ بالا رفتن هایی که در نهایت به مرگم روی همان پل ختم میشد. حتی بازی های VR هم نتوانستند به این اندازه من را بترسانند و بعد از بررسی Dying Light 2: Stay Human متوجه شدم که این حس برگشته و قرار نیست جایی برود.
پیچیدگی داستان Dying Light 2: Stay Human
شهر جدید Villedor خیلی بزرگتر از آن چیزی که در نسخه ی قبلی بود، حس میشود و تازه این تنها قسمتی از شهر است که شما به آن سر میزنید. در طول بازی تعداد زیادی کاراکتر مختلف را ملاقات خواهید کرد که هرکدام به جناح متفاوتی تعلق دارند و در مجموع به خوبی داستان را پیش میبرند. جاهایی از بازی شما باید بین این جناح ها یکی را انتخاب کنید و در این قسمت هاست که برخی کاراکترها سعی میکنند شما را قانع کنند که از جناح آنها پیروی کنید – و در همین قسمت هاست که دوبله های بازی خوش میدرخشند.
در طول بررسی Dying Light 2: Stay Human خیلی اتفاق میافتاد که وسط یک مرحله که کاملا تصمیم گرفته بودم که میخواهم از چه کسی پیروی کنم، ناگهان کاراکتر دیگری وارد قضیه میشد و با تعریف کردن یک ماجرا نظرم را به کل تغییر میداد. خیلی از این کاراکترها داستان ها و گذشته ای عمیق و احساسی دارند که اتفاقا برعکس خیلی از بازی های این چنینی حس تکراری بودن هم به شما نمیدهند.
با پیشروی در داستان بازی Dying Light 2: Stay Human، شما باید تصمیم بگیرید که چه جناحی چه منابعی از شهر را در اختیار بگیرد و این میتواند قضیه را پیچیده کند؛ چون تنوعی که در مردم شهر Vallidor هست باعث شده تجربه ی شما از بازی واقعا تجربه ی یکتایی باشد. در حال حاضر من حدود 40 ساعت برای این بازی گذاشته ام و با این حال حس میکنم که تجربه ام خیلی سطحی تر از آن بوده که دلم میخواهد و هنوز محتوای زیادی برای تجربه در این بازی برایم هست.
موسیقی بازی
اما چیزی که باعث میشود در داستان غرق شوید، موسیقی متن بازی است که توسط نامزد جایزه ی BAFTA یعنی Olivier Deriviere ساخته شده. او قبل از Dying Light 2 روی بازی هایی مانند Assassin’s Creed IV: Black Flag و اخیرا روی بازی خوش نام Streets of Rage 4 هم کار کرده بود. چه در حال بالا رفتن از بلندترین ساختمان شهر باشید یا در حال دویدن در خیابان و فرار از دست زامبی ها یا Volatile ها در دل شب، این موسیقی کاملا با موقعیت جفت و جور میشود.
این موسیقی آنقدر با حالت های شما همخوانی دارد که بعضی وقت ها باید برای کنترل هیجانتان هم شده کمی توقف کنید، اما حتی در این حالت هم موسیقی متن بازی شما را تنها نمیگذارد. من خودم دانش متوسطی از موسیقی دارم و به عنوان یک موزیسین و کسی که موسیقی تدریس میکند، میتوانم رابطه ی احساسی موجود بین موسیقی متن و داستان را در این بازی درک کنم.
محتوای بازی Dying Light 2: Stay Human
به شخصه کسی نیستم که دنبال تمام کردن 100% بازی های این ژانر باشم و وقتی داستان تمام شد معمولا بازی را کنار میگذارم. اما این مورد درباره ی نسخه ی اول Dying Light صدق نمیکرد و فکر هم نمیکنم که درباره ی این نسخه هم صدق کند.
همانطور که گفتم بازی Dying Light 2: Stay Human یک بازی عظیم است و داشتن قابلیت Fast Travel یا جا به جایی سریع میتواند به شما در جا به جایی در این شهر عظیم کمک کند. خب، خبر خوب اینکه این قابلیت در بازی وجود دارد…خبر بد اینکه برای استفاده از آن، ابتدا باید آن را بدست بیاورید. در این شهر بزرگ ایستگاه های قطاری هستند که باید دوباره راه اندازی شان کنید و ناگفته پیداست که این پروسه با چالش های خودش روبرو است.
اما در نهایت این چالش ها ارزشش را دارند، من در ابتدای بازی فرصت راه اندازی چند تا از این ایستگاه ها را داشتم اما به سادگی از کنارشان رد شدم؛ کاری که حالا از انجامش پشیمانم. همینطور که در بازی پیش میروید و نقشه را بزرگ و بزرگتر میکنید، برای جا به جایی سریع بین نقاط مختلف شهر به این ایستگاه ها نیاز خواهید داشت، پس اشتباه من را مرتکب نشوید.
این را هم اضافه کنم که در طول بازی آیتم هایی را بدست میآورید که راه های تازه ای را برای جا به جایی در شهر برایتان به همراه دارند.
یکی دیگر از قسمت های جالب بازی وقتی است که بتوانید یک دوربین چشمی داشته باشید. با استفاده از این دوربین ها میتوانید مکان های دوردست را دیده و آنها را به نقشه ی خودتان اضافه کنید. پس دیگر نیازی به بالا رفتن از برج ها برای دسترسی به نقاط بیشتری از نقشه نیست. البته همه چیز این قابلیت هم خوب نیست، مثلا با نگاه کردن به یک نقطه خارج از دید، به راحتی آن قطعه را به نقشه اضافه خواهید کرد، اما با این کار تمام چیزهای موجود در آن قطعه را هم به نقشه اضافه میکنید – مانند ماموریت های جانبی – و این میتواند برخی اوقات کمی گیج کننده باشد.
حرف نهایی
تا به اینجای کار واقعا نمیتوانم به اندازه ی کافی از خوبی های بازی Dying Light 2: Stay Human بگویم. به عنوان کسی که صدها ساعت عمرش را در نسخه ی اول صرف کرده و به نظرش بسته ی الحاقی آن بازی یکی از بهترین محتواهای تاریخ بازی سازی بوده، این نسخه ی شماره 2 کار سختی در پیش داشته و دارد. در طول اولین تجربه ام از این بازی در بررسی Dying Light 2: Stay Human برخی مشکلات وجود داشت که باعث شد من نتوانم تجربه ی کاملی از آن داشته و بازی را تمام کنم.
در عین حال، بعد از Day 1 Patch این مشکلات برطرف شد و خوشحالم که بگویم بعد از این بسته تجربه ی کلی من از بازی به شکلی بسیار روان تر رخ داد. این خبر خوبی برای بازیکنانی است که میخواهند این بازی را تجربه کنند.
بعد از بررسی Dying Light 2: Stay Human به صورت کامل باید بگویم که نظر کلی من درباره ی این بازی مثبت است. قبل از انجام بررسی میدانستم که ممکن است بخاطر هویت pre-release بودن بازی ای که برای بررسی در دست داشتم با مشکلات زیادی برخورد کنم اما در هر حال برخورد با این مشکلات کمی برایم مایوس کننده بود.
اما یکی از چیزهایی که درباره ی بازی های Dying Light دوست داشته و دارم این است که کل تیم توسعه دهنده مخصوصا سرپرست تیم Tymon Smektala به شدت خودشان را غرق در نظرات کاربران کرده و همیشه سعی میکنند به حرف های آنها گوش دهند و شکملات را برطرف کنند. این مهم در نسخه ی نهایی کاملا مشخص است و من به عنوان یکی از طرفداران این بازی نمیتوانم برای صرف کردن وقت بیشتری در آن، صبر کنم.
اگر شما هم علاقمند به تجربه ی این بازی پر هیجان هستید، جهت خرید بازی Dying Light 2: Stay Human میتوانید از فروشگاه سایت آرسان گیم اقدام کنید.
منبع: آرسان گیم.