بررسی بازی Anthem

بازی Anthem، بازی ای فریبنده است. از همان لحظه ی اول بررسی بازی Anthem که پا در دنیایش گذاشتم و با کاراکترهایش آشنا شدم، از اینکه چقدر همه چیز و همه افراد زیبا ساخته شده اند متعجب شدم. جنگل های Bastion مبهوت کننده اند، یک دنیای فرا زمینی پر از جنگل های زیبا و خرابه های جالب. همینطور کاراکترهای Anthem در نگاه اول دلفریبند. اولین بار که آنها را دیدم از شبیه واقعیت بودن حرکاتشان تعجب کردم، صداگذاری آنها هم عالی، گرم و دوستانه است. به نظرم آنها گروهی انسان بودند که برای شناختن بیشترشان هیجان زده بودم.

نقطه ضعف Anthem هم همینجاست، این بازی، با آن طراحی چهره ها و مناظرش، فقط نقطه ی شروع قوی ای دارد. وقتی آن حسِ بازی جدید از بین رفت، Anthem به نظرم بازی ای کپی برداری شده از روی رقبا، پر از اشکال، و بعضی مواقع با دنیایی به شدت بی روح آمد که در ترکیب سبک یکتای داستان گویی BioWare و سبک شخصیت پردازی تیمی شکست میخورد.

داستان دنیای پر خطر بازی Anthem

در دنیایی وحشی و فرا زمینی، بشر به کمک گروه کوچکی از مبارزان به نام “Freelancers” اندک شانسی برای زنده ماندن دارد. زمانی دور، موجوداتی فضایی با استفاده از انرژی جادویی ای به نام “Anthem of Creation” که در تمام موجودات وجود دارد، دنیای بازی Anthem را ساخته اند. بعد این موجودات که اسمشان در بازی “Shaper” است غیب شده اند و وسایل خودشان را که همه با همان انرژی کار میکنند را همانطور رها کرده اند، این وسایل هرکدام میتوانند باعث نابودی این جهان شوند، و مأموریت شما به عنوان یک Freelancer جلوگیری از این اتفاقات است…یا حداقل تلاش برای اینکار.

تا اینجای کار بررسی بازی Anthem همه اینها هیجان انگیز به نظر میرسند، ولی داستان این بازی آنقدر تکه تکه و نیمه تمام به نظر میرسد که حتی صداپیشه های عالی هم کاری از دستشان برنمی آید. Tarsis، قلعه ای که بعد از هر مأموریت به آن برمیگردم، بیشتر شبیه یک زندان است که در آن کاراکترهای داستان دور از دنیای بیرون، زندانی شده اند. مکالماتم با آنها هم شبیه مکالمات ملاقاتی های زندان است، انگار با گوشی ای از پشت شیشه ی زندان در حال صحبت هستم. اکثر آنها هیچوقت در کنار من به مأموریتی نمی آیند و همیشه در همان نقطه ایستاده اند. آنها بیشتر شبیه همان کاراکترهای همیشگی بازی های MMO هستند که ازشان مأموریت میگیرید، فقط آن علامت سوال طلایی بالای سر را کم دارند!

در طول بررسی بازی Anthem هیچوقت اینطور احساس نکردم که با کاراکترهای این بازی راحتم یا اینکه در سختی ها من را همراهی میکنند، بابت همین عکس العملم نسبت به آنها قابل پیش بینی بود. وقتی باید حسی از استرس برای در خطر بودنشان حس میکردم و به کمکشان میرفتم، هیچ حسی نداشتم ــ درباره ی نقش منفی های بازی این موضوع بدتر هم میشود، برای اینکه آنها آنقدر کم نمایش داده میشوند که به ندرت درک کاملی از مراحل دارم، چه رسد به انگیزه برای انجام مأموریت.

همینطور که مأموریت پشت مأموریت تکرار میشود، من کمتر و کمتر درکی از چرایی و چگونگی مراحل دارم، حتی نمیدانم چرا باید انجام آنها برایم مهم باشد. داستان بازی Anthem منبعی بی پایان از وسایل خرافی دارد، وسایل Shaper ها، زره های قدیمی، آئین های عجیب. Anthem آنقدر پر از ابزار خرافی است که انگار دنبال دلیلی برای نادیده گرفتن منطق روی دنیای خودش میگشته.

قلعه Tarsis همچنین پر از کاراکترهایی با داستان های جداگانه است که میتوانم ذره ذره در آنها پیشروی کنم. این افراد عجیب هستند و برخوردمان معمولاً ناخوشایند است، مثل آن دفعه که برای آرام کردن یک مادر روانی، نقش پسر مرده اش را بازی کردم. بله من هم گیج شده بودم. حرف زدن با این افراد مسیر جدیدی در داستان اصلی برایتان باز نمیکند، یا طرز برخورد بقیه افراد را با من تغییر نمیدهد. بعد از دیدنشان دلم برای بازی های قدیمی BioWare که هر انتخابم میتوانست عواقب داشته باشد تنگ میشود.

دلم میخواست همه اینها را نادیده بگیرم و تمام بررسی بازی Anthem را روی سیستم مبارزات متمرکز کنم، ولی بعد از هر مرحله بازی به داخل این قلعه انداخته میشوم و بلافاصله باید دنبال مأموریت بعدی بگردم. افرادی که مأموریت ها را میدهند هم به شکلی سنگدلانه در گوشه کنار نقشه ی قلعه پخش شده اند، که من را مجبور به پیاده روی ای طولانی و کند برای رسیدن به آنها و بعد برگشت از همان مسیر به همان روش برای رسیدن به نقطه ی شروع مأموریت میکنند. تمام این تشکیلات بیشتر برای وقت تلف کردن است، که صفحه های لودینگ طولانی بازی Anthem به این ایراد اضافه هم میکنند.

حتی اگر بازی Anthem را با یک حافظه ی SSD اجرا کنید، باز هم صفحه های لودینگ میتوانند تا 50 ثانیه وقتتان را بگیرند، و معمولاً مجبورم چند تا از آنها را پشت سرهم تحمل کنم تا تازه به جایی که باید شروع به انجام بقیه ی کارها بکنم برسم!

این مخصوصاً در مأموریت ها خیلی اتفاق می افتد، از صفحات لودینگ بعد از کشته شدنم که اصلاً نپرسید!…حتی صفحه لودینگی برای استفاده از Forge که در آن تجهیزاتم را عوض میکنم هم وجود دارد.

مرکزِ خشم

وقتی بجای تمرکز روی داستان برای نوشتن بررسی بازی Anthem، داخل لباسم میپرم و به دنیای باز بازی میروم، اوضاع فقط کمی بهتر میشود. جنگل های این دنیا، به نام Bastion به شکل عجیبی زیبا هستند و پرواز از درون شاخ و برگهایش به همراه تیمم قبل از انجام مراحل لذت بخش است، ولی خود مراحل تکراری و خسته کننده اند.

فرقی ندارد که بخواهم مأموریت داستانی انجام بدهم یا یک مأموریت جانبی، یا حتی یکی از مراحل Stronghold در بازی Anthem ــ که مأموریت هایی 20 دقیقه ای شبیه به مأموریت های Strike در بازی Destiny 2 هستند ــ شاید 6 یا 7 مرحله ی مختلف در بازی Anthem وجود دارند که مدام تکرار میشوند. فرقی ندارد که بخواهم یکی از وسایل بجا مانده ی Shaper ها را خاموش کنم یا یک دانشمند گم شده را پیدا کنم، میدانم که بلاخره در قسمتی از مرحله باید از نقطه ای به مدت 30 ثانیه محافظت کنم یا از رادارم برای پیدا کردن جسمی مخفی استفاده کنم و بعد آن را به جایی ببرم. تقریباً تمام مراحل از ساختاری مشخص پیروی میکند: چند دقیقه پرواز برای رسید به نقطه ای مشخص، انجام دستورالعمل ها، و بعد هم تکرار این پروسه برای 2 دفعه دیگر تا مأموریت تمام شود. با اینکه دنیای بازی Anthem به نظر بزرگ میاید، ولی تا اتمام قسمت داستانی بازی در کل فقط در مناطقی به تعداد انگشتان دست جنگیده بودم…آنهم به دفعات.

تازه آنهم فقط وقتی قابل انجام است که مراحل بازی Anthem  خراب و یا با مشکلاتشان تبدیل به مرحله ای غیر قابل انجام نشوند. با اینکه بسته ی الحاقی Day one بازی از BioWare وعده ی تعمیر بعضی از مشکلات را میدهد، فقط وقتی که وعده ها عملی شد باورشان میکنم، و تا به حال این اتفاق نیوفتاده. چندین بار به مراحلی برخوردم که غیر قابل انجام بودند، و باعث شدند تیمم بهم بریزد و یا مجبور به انجام مرحله از اول شویم، آنهم بخاطر اینکه یک دشمن ظاهر نشد و یا قسمت بعدی مأموریت داده نمیشد!

مأموریت هایی که به من وظیفه ی متوقف کردن یک وسیله ی فوق العاده خطرناک را میدهند بدتر از همه هستند. کاراکترهای داخل قلعه برایم از وسایلی تعریف کرده بودند که باعث معکوس شدن جاذبه یا کشیده شدن مردم به دنیاهای دیگر میشدند ــ که همگی برایم جذاب هستند و دوست دارم تجربه کنم. ولی هیچوقت اتفاق نمیافتند. اولین وسیله ای که خاموش کردم، سگ های یخی ظاهر میکرد…سگ های یخی!

چندین وسیله ی دیگر را هم خاموش کردم که همگی فقط راهی در بازی Anthem برای ظاهر کردن دشمنان بیشتر بودند ــ انگار قبل از رسیدن به آنها به اندازه ی کافی دشمن ندیده بودم.

البته همانطور که در ابتدای بررسی بازی Anthem گفتم – و از گفته هایم هم مشخص است – سیستم مبارزه بازی خوب است، حداقل در سطوح سختی پایین که اینطور است. هرکدام از Javelin ها مثل یک کلاس از بازی های شخصیت پردازیست. هرکدام 3 دسته قابلیت دارند که با بدست آوردن آیتم میتوانید تقویت کنید. من که از Storm خیلی خوشم آمد، او میتواند عناصر طبیعی را تبدیل به انفجار هایی از انرژی کند که میتوانند تعداد زیادی از دشمنان را نابود کنند. هرکدام از Javelin ها سرگرم کننده است و قابلیت هایشان با انرژی یک بمب اتم اثر میگذارد.

اما شکل درست سیستم مبارزه ی بازی Anthem همان سیستم ترکیبی اش است که مخصوصاً برای از پا درآوردن دشمنان در مراحل بالا به آن نیاز دارید. به این صورت که اول یکی از اعضای تیم با قابلیتی که دشمنان را در جا میخکوب کند به آنها حمله میکند که در بازی به این کار Primer گفته میشود. سپس عضوی دیگر با استفاده از قابلیتی تهاجمی که آن را Detonator مینامند به آنها حمله میکند و باعث صدمه ی شدید به همه آنها میشود.

این سیستم با وجود نیاز به هماهنگی اش و تمرین قبلی، در بازی هیچ راهنمایی یا توضیحی ــ بجز در قسمتی از توضیحات تمرینی بازی ــ ندارد، آنقدر که اگر چیزی درباره ی آن نمیدانستم، ممکن بود اصلاً ندانم که وجود دارد.

این فقدان توضیحات در سیستم آیتم های بازی هم مشاهده میشود، آیتم ها خسته کننده و با توانایی هایی بی هدف هستند. بسته ی الحاقی ای که شرکت BioWare برای رفع بعضی مشکلات بازی Anthem ارائه داد باعث شد بعضی خطوط نوشته ی اطلاعات توانایی های یک اسلحه خواناتر باشند، ولی بازهم چون توضیح قبلی ای وجود ندارد، من فقط باید معنی آنها را حدس بزنم. هیچکدام قابل دستکاری نیستند و اگر تفنگی پیدا کردید که دوستش دارید ولی چیزهایی که میخواهید را ندارد، مجبورید دنبال همان تفنگ با قابلیت های متفاوت بگردید. حتی صفحه ای برای دیدن میزان توانایی های کاراکترتان وجود ندارد. برای همین ساختن یک کاراکتر خوب خیلی وقت گیر و خسته کننده است، حتی مرا به این فکر میبرد که با فقدان چنین سیستم هایی اصلا چرا باید دنبال آیتم بگردم.

حقیقتش را بخواهید واقعاً کار بیخودی ای هم هست. من حدود 34 ساعت از زمان بررسی بازی Anthem را صرف بدست آوردن آیتمی که از آن خوشم بیاید کردم. تا آن موقع حتی آیتم های سطح Epic بازی Anthem هم که پیدا کردم فقط یک افزایش قدرت خطی برای کاراکترم بودند، نه چیزی بیشتر.

حالا که نزدیک پایان بازی ام، آیتم ها جذابتر شده اند، گرچه به قیمت از دست رفتن جذابیت مبارزات. البته پایان بازی خواندنِ جایی که هستم بیشتر مبالغه گویی برای Anthem به حساب میاید، به این معنی که من فقط مأموریت های سختتری دارم ــ که هنوز هم تکراری هستند ــ و 2 تا Stronghold جدید ــ که یکی از آنها همان مرحله ی داستانی قبلی است. بزرگترین تفاوت، اضافه شدن سطح سختی Grandmaster است. این باعث اضافه شدن 3 سطح سختی بالاتر برای دشمنان میشود و آنها را به شدت قوی میکند، در عوض آیتم های بدست آمده را هم به شدت قدرتمند میکند.

بازی کردن روی این سطوح سختی مشکلات اساسی سیستم مبارزات بازی Anthem را واضح میکند. مبارزه در سطوح پایین سختی لذت بخش است برای اینکه میتوانم با خیال راحت هرکار میخواهم بکنم. ولی روی سطوح بالا، دشمنان آنقدر کشنده هستند که حتی یک ضربه هم میتواند مرا نقش زمین کند و تیمم مجبور به کمک به من شود.

چنین سطح سختی ای احتیاج به سیستم مبارزه ای دقیق دارد که در بررسی بازی Anthem متوجه شدم که این بازی از آن به کل بی بهره است. و همین امر باعث شده متوجه شوم چقدر سیستم مبارزه بازی کم دقت است. دشمنان ناگهان بوجود میایند و از بین میروند و یا بعد از اینکه نابود شده اند مدتها سرجای خودشان می ایستند ــ حتی دیده ام که یکی از غول های بازی وسط مبارزه غیب شد و دیگر پیدایش نشد. بعضی وقت ها نوار قدرتم پر و آماده برای استفاده نمایش داده میشود در حالی که وقتی قصد فعال کردنش را دارم عمل نمیکند! به همین خاطر چندین بار پیش آمده که با سر بین دشمنان شیرجه زده ام تا با فعال کردنش صحنه ای غرور آفرین خلق کنم، ولی فقط به کشته شدن خنده دار خودم ختم شده. و با اینکه شلیک ها انفجاری هستند، از لحظه ی برخورد گلوله به دشمنان تا وقتی صدمه میبینند آنقدر طول میکشد که زننده است.

دشمنان به ندرت حرکات کشنده شان را نشان میدهند، که باعث میشود با حرکاتی که اصلا فکرش را نمیکردید هم کشته شوید، یا بدتر، با حرکتی که فکرش را میکردید و جاخالی داده بودید ولی بدلیل باگ بازی باز هم کشته میشوید!

تمام اینها فانتزیِ یک شکارچی بودن با لباسی جذاب و کشنده را از بین میبرد. بجای اینکه مثل مرد آهنین به سمت دشمن پرواز کنم و او را زیر پا له کنم، باید پشت سنگ و درخت پناه بگیرم تا اشاره ی انگشت او مرا له نکند!

این سطح سختی اصلا با بقیه ی بازی Anthem جور نیست و باعث نیمه کاره و بی ریخت شدن بازی شده.

بعضی وقت ها احساس میکنم بازی Anthem با خودش میجنگد. آنقدر نکات نیمه تمام هستند که تمام مدت از خودم میپرسم آخر چرا؟

چرا باید در توضیحات مأموریت نقاط کسب تجربه را برای من وقتی نشان دهد که به آخرین سطح بازی رسیده ام؟

چرا باید صدها مواد اولیه که فقط بدرد ساخت آیتم های ضعیفتر میخورد داشته باشم؟

چرا بخش های اصلی بازی هیچوقت توضیح داده نشده؟!

در هر حال کمپانی BioWare قول داده در ماه های آینده برخی از این مشکلات را رفع کند. و مسلماً بازی Anthem هم مثل برخی دیگر بازی ها ــ مانند Destiny 2، The Division، یا Warframe ــ شاهد تغییراتی خواهد بود. همچنین BioWare قول داده به انتقادات گوش کند. ولی من که امیدی ندارم.

در صورت تمایل به خرید این بازی میتوانید بازی Anthem را از فروشگاه سی دی کی آرسان گیم خریداری کنید. یادآور می‌شود که این بازی در ریجن های مختلف برای پلتفرم استیم در فروشگاه آرسان گیم موجود است.

منبع: آرسان گیم