بررسی بازی Amnesia: Rebirth

بازی Amnesia: The Dark Descent یکی از بهترین بازی های ژانر ترسناک پلتفرم PC به حساب می‌آمد، پس این عنوان جدید که نام Amnesia: Rebirth را یدک می‌کشد، برای ظاهر شدن در حد توقع ما از این سری، کار سختی پیش رو دارد. اگر مبنای قضاوتمان در بررسی بازی Amnesia: Rebirth را بر اساس تعداد دفعاتی که همسایه ها صدای من را در حال فریاد زدن سر آن شنیده اند بگذاریم، باید بگویم این عنوان به خوبی از پس تمام این توقعات برآمده. پیدا کردن راهتان در دالان های تاریک، بدون داشتن وسیله ای برای مبارزه با هیولاهایی که دنبالتان می‌کنند، شاید به اندازه ی ده سال پیش جذاب نباشد، ولی هیچوقت از حس ترس این سناریو چیزی کم نمی‌شود، و Amnesia: Rebirth ماجرا را به جاهایی حتی ترسناکتر هم می‌کشاند. اگر این بازی را در کنار نسخه ی قبلی یا همان Amnesia: The Dark Descent قرار بدهید، نسخه ی قبلی در مقایسه با آن حتی آرامش بخش بنظر می‌رسد.
غیرممکن است که بدون لو دادن داستان فوق العاده عالی بازی چیزی در مورد کاراکترها، وقایع، یا مکان اتفاق داستان بگوییم. پس مجبوریم فقط به چند نکته ی خیلی کوتاه بسنده کنیم: قهرمان در خطر افتاده ی داستان ما نامش Tasi Trianon است و توسط Alix Wilton Regan به شکلی حرفه ای و ماهرانه دوبله شده، او در بیابانی در الجزایر در سال 1937 گم شده و ضمنا فراموشی هم دارد. حالا باید با پای پیاده راه خودش را از بین ساکنین تاریک و ترسناک منطقه پیدا کند (که حتی جرات نمی‌کنم در حالت عادی توضیحی درباره ی آنها بدهم)، در این مسیر هم باید یادداشت ها و عکس هایی را پیدا کند که به او کمک می‌کنند گذشته اش را به خاطر بیاورد، راستی یادمان نرود که در این بین باید با استفاده از سرعت و مخفی کاری از دست موجودات ترسناک و بیشتر شبیه کابوس بازی هم فرار کند. تمام این ها المان های خیلی آشنایی هستند، ولی اینبار کار خیلی دشوارتر است و ماجرا خیلی خیلی عجیب تر. اگر بازی The Dark Descent پوسته ی قضیه را نمایش داد و بازی A Machine for Pigs در سال 2013 کمی زیر پوسته هم رفت، این عنوان تا خود قلب ماجرا پیش می‌رود. در ادامه با بررسی بازی Amnesia: Rebirth با آرسان گیم باشید.

البته بازی Amnesia: Rebirth برای بردن شما به این عمق کمی عجله دارد. در دو ساعت اول بازی آنقدر در جزئیات داستان و چیزهای غیر طبیعی غرق شده اید که آن حس فرو رفتن تدریجی در جهنم بازی Dark Descent – که یکی از عوامل موفقیتش هم بود – اینجا گم شده. راحت بگویم، Amnesia Rebirth کارت های برنده اش را خیلی زودتر از آنچه که باید رو می‌کند. فکر می‌کنم اگر از بعضی قسمت های اصلی داستان، از همان اول اطلاع نداشتیم، داستان حتی تاثیر و شوک بیشتری هم می‌توانست داشته باشد. برداشتن یا جا به جا کردن یکی از قسمت های اولیه ی داستان بازی می‌تواند کل آن را به شکل قابل توجهی جذاب تر کند.
البته اگر به بازی های Amnesia به شکل یک داستان سه گانه نگاه کنید، آن وقت دلیل این عجله برای فرو رفتن در عمق ماجرا مشخص می‌شود، ولی اگر به آن به عنوان یک عنوان جدید و تک نگاه کنید – کاری که ما در هنگام بررسی بازی Amnesia: Rebirth  انجام دادیم – نه. با تمام این احوال، آن حس تشدید احساسات کماکان اینجا هم حس می‌شود. تنها ایرداش این است که شما ماجرا را از کف اقیانوس شروع می‌کنید و بعد تا مرکز زمین پیش می‌روید، آنهم قبل از اینکه اول کمی پایتان را در آب زده و برای شنا کردن آماده شده باشید!
مهمتر از آن، شما به معنای واقعی وارد معبد های قدیمی، دهکده های متروکه، و مکان های خیلی عجیب تری می‌شوید که هرکدام با مهارت کامل و با جزئیات دقیق ساخته شده، و با زیبایی و به شکلی حرفه ای نورپردازی شده اند. حداقل این قضیه درباره ی داخل اماکن درست است. بازی Amnesia: Rebirth با ایده ی محوطه ی باز مشکل دارد، برای همین کوه ها، دره ها، و اشکال سنگی جزئیات کمی دارند، وقتی با این سطوح روبرو می‌شوید، حس می‌کنید ناپخته و غیر طبیعی هستند. وقتی این مناظر را با مناظر وحشتناک بازی مقایسه کنید، در برابر آنها غیرقابل باور و بی جان اند، مناظر ترسناکی که باعث شدند من در وحشت تمام از شدت دقت به جزئیات آنها و طبیعی بودنشان، به لرزه بی‌افتم.

بررسی بازی Amnesia: Rebirth ، غیر قابل فراموش شدن

بازی Amnesia: Rebirth مستقیما ادامه ای برای بازی Amnesia: The Dark Descent است، هم از نظر داستانی و هم از نظر مکانیک بازی. اگر درباره ی قهرمان نسخه ی قبلی، Daniel، یا Alexander von Brennenburg، یا آن سایه ی اسرار آمیز سوالی دارید، احتمالا اینجا با کمی جستجو جواب سوالتان را پیدا می‌کنید.
البته بازی Amnesia: Rebirth سوال های مخصوص به خودش را هم خلق می‌کند. چیزی که در اصل این بازی را خاص می‌کند، این است که تا چه حد از تم نسخه های قبلی این سری استفاده می‌کند. در دنیایی که عذاب دادن دیگران باعث می‌شود قدرت های جادویی بدست بیاورید، چه اتفاقی می‌افتد اگر این کار را به اندازه ای غیرقابل باور انجام داده باشید؟ اشاره های موجود در داستان به سالهای قرن بیستم زیاد هستند، ولی نحوه ی گفته شدن آنها عالی است، آنقدر که اصلا زیاده از حد یا زننده نمی‌شوند.
وقتی به جاه طلبی و بزرگی داستان بازی Amnesia: Rebirth نگاه می‌کنم، این حقیقت که گیم پلی بازی نسبت به نسخه ی Amnesia: The Dark Descent اصلا تغییر نکرده کمی برایم مایوس کننده است. ایده ی “Sanity” با چیزی به اسم “Fear” یا ترس جایگزین شده، که نگاهی جدیدتر و متفکرانه به درک این بیماری روانی است. ولی این فقط یک تعویض نام برای این ایده است که اگر مدت زیادی را در محیط تاریک بگذرانید یا خیلی به صحنات وحشتناک خیره شوید، احتمالا قابلیت های عقلانی خودتان را از دست خواهید داد. بیشتر زمان بازی را به گشتن دنبال کبریت برای روشن کردن مشعل خواهید گذراند، و بعد هم صرف گشتن دنبال روغن چراغ برای روشن کردن فانوستان. اینکه تعداد خیلی کمی از هرکدام از این وسایل را می‌توانید با خود حمل کنید، یکی از چیزهایی است که باعث بوجود آمدن هیجان در بازی می‌شود، ولی این وسایل را می‌توانید با کمی دل و جرات به خرج دادن پیدا کنید، پس اگر کمی در مصرف آنها دقت کنید و از گشتن دنبالشان در دالان های تاریک نترسید، هیچوقت جیبتان خالی از کبریت و روغن چراغ نخواهد شد.
در بررسی بازی Amnesia: Rebirth به این نتیجه رسیدم که از این روش جدید نشان دادن تسلیم شدن به افکار تاریک خوشم نیامد. وقتی Fear بالا باشد، کاراکترتان هر چند ثانیه دچار حمله ی ترس می‌شود که به صورت دیده شدن صحنات ترسناک به همراه صداهای خیلی زننده ی خراشیده شدن است. که البته این صحنات، با موفقیت، باعث شدند سرعت گشتنم دنبال منبع نور را چندین برابر کنم. ولی در سری بازی هایی که بخاطر ترساندنتان با استفاده از عوامل روانی معروف است، چنین مکانیکی کمی ناپخته و نامانوس به نظر می‌رسد و بیش از اینکه ترسناک باشد، زننده و استرس زا است. بعد از مدت کمی گشتن در بازی Amnesia: Rebirth آرزو می‌کردم کاش راهی برای خاموش کردن این قابلیت بازی وجود داشت.

هیولاهای گوشتی و در حال فاسد شدن بازی Amnesia: Rebirth که معمولا در لبه ی محوطه ی دید شما – که با کبریت یا مشعل یا فانوس روشن می‌شود – خودشان را نشان می‌دهند، هم ظاهری وحشتناک دارند، و هم با انیمیشن های زیرکانه، و صداگذاری های ترسناک باعث می‌شوند موهای تن تان از ترس سیخ شوند. ولی رفتار و واکنششان چیز جدیدی ارائه نمی‌دهد و مخفی کاری برای فرار از آنها هم مانند Amnesia: the Dark Descent کمی کند و غیرقابل پیش بینی به نظر می‌رسد. خیلی از مراحل تعقیب و گریز که در ویرانه های قدیمی و غارهای تاریک اتفاق می‌افتند، احتیاج به آزمون و خطای زیادی دارند. از طرفی، اگر نمی‌دانید که این موجودات چطور کار می‌کنند و چطور می‌توان از دستشان فرار کرد، باید بگویم که چیزی جز یک جهنم ترسناک در انتظارتان نیست. از طرف دیگر، هیچوقت حس نمی‌کنید که برای رد شدن از آنها راه حل کلی ای وجود دارد، پس در کل خودتان را برای این جهنم تاریک و ترسناک آماده کنید. استراتژی ای که من همیشه استفاده می‌کنم شامل سه مرحله است: فرار، پنهان شدن، و دعا کردن. با این حال در برابر هوش مصنوعی دقیق و مکانیک هیجان آور بازی ای مثل Alien: Isolation، این هیولاها کمی خنگ هستند.
در بازی Amnesia: Rebirth اگر گیر بی‌افتید، اتفاقی بدتر از نسخه های قبل انتظارتان را می‌کشد. بدون اینکه چیزی را لو بدهم می‌گویم: در این بازی هم شخصیت تان نمی‌تواند به معنای واقعی بمیرد، ولی اگر در یک بار بازی به تعدادی مشخص گیر بی‌افتید یا تسلیم ترس خود شوید، بازی به شکلی دیگر برایتان تمام می‌شود و برخی از پایان ها را به کل از دست خواهید داد. بازی The Dark Descent از این مکانیک بی بهره بود، و اگر شکست می‌خوردید جز از دست دادن پیشروی تان، جریمه ی دیگری وجود نداشت. ولی وقتی فهمیدم که در Amnesia: Rebirth اینطور نیست… آن موقع بود که بازی واقعا برایم ترسناک شد.

سخن آخر

در انتهای بررسی بازی Amnesia: Rebirth بگذارید بگویم که استودیو Frictional در استفاده از تصاویر، موسیقی، طراحی مراحل و اصوات برای خلق ترس استاد است. بعضی قسمت های داستان آنقدر خوب روایت می‌شوند که انگار با شما همزاد پنداری می‌کنند، احساسات آنقدر به واقعیت نزدیکند که بعضی وقت‌ها حس می‌کنید بازی دارد مستقیما با شما صحبت می‌کند و نه با کاراکترتان، و آنجاست که این حس ترس از مانیتور بیرون آمده و تا اعماق وجودتان می‌رود. البته نتیجه ی به جان خریدن این خطرات داستان بازی، به تجربه ی این ترس هم می‌ارزد. واقعا باید گفت که مهارت استودیو Frictional در استفاده از احساسات ترسناک و عمیق انسانی قابل درک و ترکیب آنها با حسی بالاتر که اسمی جز وحشت نمی‌توان رویش گذاشت، بی مانند است. با اینکه Amnesia: Rebirth از لحاظ مکانیک گیم پلی کمی ناپخته به نظر می‌رسد، ولی آنقدر خوب روایت می‌شود که باید آن را جزو یکی از تاثیرگذارترین بازی های ترسناک دانست، درست مثل نسخه ی قبلش – فقط اینبار آنقدر ترسناک است که ممکن است علاوه بر دنیای بازی های کامپیوتری، افکارتان را هم تحت تاثیر قرار دهد. شما هم اگر علاقمند به بازی های ترسناک هستید، و حاضر نیستید چنین جواهری را از دست بدهید، می‌توایند برای خرید بازی Amnesia: Rebirth از فروشگاه آرسان گیم اقدام کنید. امیدوارم که بعد از تجربه ی آن، باز هم شما را ببینم…امیدوارم.
شما می توانید در صورت تمایل از فروشگاه آرسان گیم، سی دی کی بازی Amnesia: Rebirth را خریداری کنید. یادآور می‌شود که این بازی در ریجن های مختلف برای پلتفرم استیم در فروشگاه آرسان گیم موجود است.
منبع : آرسان گیم