بررسی بازی DIRT 5
در دنیای بازی های ماشین سواری، دو پادشاهی وجود دارد. یکی برای بازی های شبیه سازی مسابقات و رانندگی، که پادشاهانی مثل iRacing ، Assetto Corsa و Gran Turismo بر آن حکومت میکنند. یکی هم بازی هایی که به اسم ژانر Arcade میشناسیم – بازی هایی که هدف اصلی آنها سرگرم کردن مخاطب است – مانند Need For Speed، Burnout، و Ridge Racer. تنها چیزی که برای اولی مهم است، واقع گرایی و جزئیات فوق العاده بالای ماشین ها و مسیرهاست، در حالی که دسته ی مقابل فقط میخواهد ماشین ها را از روی مسیرهای شیب دار با جلوه های بیننده پسند به هوا بپراند و در هر پیچی مثل یک بچه ی هشت ساله که تازه فهمیده چیزی به اسم دریف وجود دارد، چرخ های عقب را به آتش بکشد. به عنوان کسی که از بازی های هر دو نوع لذت برده باید بگویم که راضی نگه داشتن طرفداران هر دو پادشاهی، آنهم در یک بازی، کار خیلی خیلی سختی است. در ادامه با بررسی بازی Dirt 5 با آرسان گیم باشید تا ببینیم آیا این عنوان در این امر موفق بوده یا نه.
خط شروع
سری بازی های DIRT در سال 1990 با بازی Colin McRae کار خودش را شروع کرد و توانست برای سال ها روی مرز باریک واقع گرایی و Arcade بازیکنان را سرگرم کند، چیزی شبیه سری بازی های Forza Motorsport. سازندگان DIRT در این سری حس سرگرمی و سادگی سری بازی های Arcade را با شبیه سازی هندلینگ و تعداد بسیار زیادی خودرو و مسیر مختلف در هم آمیختند تا هم مخاطبان معمولی را راضی کنند و هم علاقمندان به بازی های شبیه سازی را.
و بعد در سال 2015 بازی اسپین آف DIRT Rally را ارائه دادند که یک بازی شبیه سازی تمام عیار بود، و البته یک شبیه سازی فوق العاده عالی. ولی این بازی باعث شد سری بازی های DIRT دچار بحران هویت شوند، حتی باعث شد موفقیت DIRT 4 آن طور که انتظار میرفت نباشد. طرفداران بازی های شبیه سازی حالا DIRT Rally را داشتند، و بقیه هم Forza Motorsport را بازی میکردند.
حالا به DIRT 5 رسیده ایم. و اگر تا اینجای مقاله بررسی بازی Dirt 5 را خوانده اید تا بفهمید این عنوان یک بازی خوب است یا نه، راحت بگویم : بله، خوب است. در واقع بازی DIRT 5 در یک کلام خارق العاده است. خب حرفم را زدم، Codemasters هم اگر دلش خواست میتواند از حرفم برای تبلیغات بازی اش استفاده کند (البته خودم میدانم که دلش نمیخواهد). اگر علاقمند به خرید بازی DIRT 5 هستید میتوانید آن را از فروشگاه سایت آرسان گیم تهیه کنید، ولی اگر دوست دارید به خواندن ادامه دهید، نگران نباشید. حرف برای گفتن زیاد دارم.، پس با ما همراه باشید.
بگذارید همین الان بگویم، من معمولا بازی های سبک Arcade را ترجیح میدهم. از بازی های شبیه سازی مسابقات هم خوشم میآید، همیشه از کار های تکنیکی و کد نویسی جالب این نوع بازی ها شگفت زده میشوم، ولی اگر دنبال سرگرمی هستید باید سراغ بازی های Arcade بروید. این قضیه در مورد GRID صدق میکرد و حالا هم در مورد DIRT 5 صدق میکند. این بازی حس یک بازی نسل بعد را دارد…باز هم که تند رفتم و نتیجه ی کل بررسی را لو دادم، ولی عیب ندارد.
بگذارید در همین ابتدای بررسی بازی Dirt 5 از نکات منفی اش بگویم، چون یک لیست خیلی کوتاه را تشکیل میدهند. اولا چند اشکال تکنیکی وجود دارد. در ابتدا فکر میکردم این اشکالات به این دلیل بروز میکنند که من،هنگام بازی، در پس زمینه کلی نرم افزار باز کرده ام. یا شاید به خاطر اینکه بازی را در نهایت سطح جزئیات گذاشتم. ولی نه، هیچکدام از اینها نبود. هرکار میکردم بازهم بعضی جاها بود که اسم یکی از راننده ها، که بالای ماشینشان نمایش داده میشود، با سرعتی وحشتناک چشمک میزد.
شاید بتوانید این اشکال را در ویدئوهای گیم پلی مختلف بازی DIRT 5 هم ببینید. من بازی را در سطح جزئیات پایین تر هم آزمایش کردم ولی این مشکل بازهم تکرار شد. چیز بزرگی نیست، ولی نمیتوان آن را نادیده گرفت. چند مشکل دیگر هم وجود دارد، مثلا اسمم در بین اسم راننده های مسابقه به شکل درست نمایش داده نمیشد – مثلا اگر قرار بود به عنوان سومین خودرو مسابقه را شروع کنم ممکن بود چهارم یا پنجم نمایش داده شوم. درباره ی مشکلات تکنیکی میگفتیم، این را هم اضافه کنم که چند بار، گرچه فقط چند بار، بدون اینکه مقصر باشم بازی به طور ناگهانی بسته میشد، باز هم میگویم این مشکل خیلی خیلی محدود بود. بعضی جاها جزئیات اجسام بهم میریخت … و قابلیت VSYNS هم در بخش جزئیات گرافیکی نیست!؟
پس از بررسی بازی Dirt 5، به عنوان فردی که عناوین زیادی را در این سبک تجربه کرده – باور کنید تعدادشان خیلی زیاد است – میتوانم بگویم که هوش مصنوعی بازی DIRT 5 کمی تنبل است. یا من خیلی ناگهانی مهارت رانندگی ام بهتر شده، که اصلا اینطور نیست، یا هوش مصنوعی بازی احتیاج به کمی دستکاری دارد. من بازی DIRT 5 را در حالت Normal و Hard آزمایش کردم، و در بیشتر مواقع مسابقات را با اختلاف زیادی میبردم. سطح سختی Hard کمی چالش برانگیزتر است، ولی این چالش ها خیلی لذت بخش و منطقی هستند.
تنها ایراد دیگری که به نظرم رسید، چیزی که هرچه بیشتر بازی کردم بیشتر به چشمم آمد، این است که فیزیک بازی بعضی مواقع بهم میریزد. بعضی وقت ها که با ماشینم از جایی پرش میزنم، حرکات خودرو خیلی عالی و طبیعی هستند. و بعضی مواقع جوری به هوا میپرم که انگار کسی زیر ماشینم بمب کار گذاشته بوده!
مشکل این است که من وقتی دارم این بررسی را مینویسم که بازی و بسته ی الحاقی Day-one که معمولا شامل رفع نواقص و اشکالات اینچنینی است، هنوز بیرون نیامده اند. این یعنی احتمالا تمام این ایرادات و اشکالات در هنگام ارائه ی بازی رفع خواهند شد. Codemasters هم گفته که از تنبلی AI – یا همان هوش مصنوعی – بازی DIRT 5 با خبر است، همینطور از مشکلات دیگر هم خبر دارد، و در حال دست کاری تنظیمات گرافیک بازی هم هست. ولی باید این ایرادات را میگفتم، خدا را چه دیدید، شاید برطرف نشدند و به آنها برخوردید.
ولی بگذارید صادقانه بگویم، وقتی درباره ی ایرادهایی که گفتم فکر میکنم، و بعد به زمانی که برای بررسی بازی DIRT 5 گذرانده ام – و هنوز هم دارم میگذرانم – نگاه میکنم، فقط یک جمله در مغزم مثل تابلوهای نئون مغازه ها چشمک میزند: اهمیتی ندارد. برای اینکه واقعابرایم اهمیتی ندارند. این مشکلات، در مجموع انقدر کوچک هستند که اصلا به چشم نمیآیند. چرا؟ چون بازی DIRT 5 آنقدر همه چیزهای دیگر را به صورت کامل و بی نقص انجام میدهد، و آنقدر سرگرم کننده است که تمام مشکلات را از خاطرتان میبرد.
هر ماشینی که برای مسابقه انتخاب کنید، حس و صدایی متفاوت دارد. اینجا به معنای واقعی تفاوت خودروهای محور جلو را با محور عقب میفهمید، حتی ماشین های چهار چرخ محرک با آنهایی که سیستم All-Wheel دارند کاملا متفاوتند. میتوانید تفاوت قدرت ماشین های مختلف را حس کنید. حتی تفاوت سیستم تعلیق ماشین ها به وضوح حس میشود. ولی چیزی که بیش از همه متوجهش میشوید، و بیشترین تاثیر را هم در شکل بازی کردن شما دارد، جنس سطوح مسیرهای مختلف و وضعیت آب و هوایی مسابقه است.
برفی، بارانی یا آفتابی. حتی یک روز با هوای یکنواخت و بدون دردسر. هر مسیر، هر سطح، بر اساس وضعیت هوا میتواند به شکلی کاملا متفاوت دربیاید. نه تنها هندلینگ خودروی شما تحت تاثیر قرار میگیرد، که متوجه خواهید شد در شرایط خیلی بد اشتباهاتتان هم بیشتر میشود، چون منابع نوری مسیر کمتر میشوند. من هیچ وقت چیزی به سختی کنترل خودرو روی مسیر یخ زده ی East River، آنهم وسط یک طوفان برف را تجربه نکرده بودم … تازه باید دعا میکردم که بقیه ی ماشین ها هم بتوانند خودشان را کنترل کرده و به من نزنند.
پس بخاطر تاثیر وضعیت آب و هوا، نه تنها هر مسیری متفاوت از دیگری است، که موقع مسابقه متوجه میشوید مسیر یکنواخت هم نیست. مثلا مسیری که در ابتدا در یک روز خشک شروع شده بود میتواند به مسیرهای پوشیده از چاله های آب ختم شود، چیزی که مجبورتان میکند برای جلوگیری از کند شدن سرعتتان بخاطر فرو رفتن در آب، مسیر دیگری را انتخاب کنید. صادقانه بگویم، این مکانیک بازی DIRT 5 به اندازه ی DIRT Rally یا Project Cars 2 دقیق و با جزئیات نیست، ولی آنقدر جزئیات دارد که حس کنید روی بازی شما موثر است و باید به آن توجه کنید.
این یک تعادل عالی است که استودیو Codemasters Cheshire – که قبلا به نام Evolution Studios شناخته میشد و بازی هایی مثل WRC 1 تا WRC 4، سری بازی های Motorstorm و بازی Driveclub را ارائه داده بود – به خوبی به آن رسیده. بازی DIRT 5 ساخته شده تا نزدیک ترین بازی سری DIRT به ژانر Arcade باشد، بدون اینکه از توجه به جزئیاتی که باعث شهرت این سری شد کاسته شود. روزهایی که بازی DIRT 4 را بررسی میکردم هنوز هم یادم هستند، آن موقع حالت Gamer Mode به نظرم خیلی ساده میآمد. به نظر میرسد که بازی DIRT 5 عناصر سبک Arcade حالت Gamer Mode را با خود به همراه دارد ولی چند وجه مختلف بازی های DIRT Rally را هم به آن تزریق کرده، مثل عناصر کنترل. همین باعث شده بازی DIRT 5 واقعا در این سری خاص باشد، انگار که به کل شیوه ای جدید را در این سری بنیان گذاشته.
چیزی که به ایجاد این حس نسبت به بازی DIRT 5 در من کمک کرد هم، وجود تعداد زیادی مسیر و حالت بازی مختلف است. بگذارید راحت بگویم، Gymkhana را اصلا نمیپسندم. هرچه کمتر مجبور به دیدن یا تجربه ی Gymkhana باشم بهتر است. احتمالا خیلی ها این مد را دوست دارند، چون میتوانند بپرند و دریفت بزنند و کلی حرکات نمایشی انجام بدهند، ولی من از این حالت اصلا خوشم نمیآید. خوشبختانه حالت داستانی بازی، شما را مجبور به بازی در این حالت نمیکند – حداقل تا جایی که من مراحل را رد کرده ام که مرا مجبور نکرده.
در طول مراحل، و حالت آنلاین بازی DIRT 5، میتوانید در چهل مسیر مختلف رانندگی کنید (که بیشترشان را از دو جهت رفت و برگشت میتوانید تجربه کنید) و تمام این مسیرها هم از روی پیست های مسابقات واقعی ساخته شده اند. حالت داستانی به خاطر جا به جا شدن مداوم مسابقات از یک مکان به مکان دیگر، هیچوقت تکراری و خسته کننده نمیشود، جوری که به ندرت اتفاق میافتد که دو مسابقه ی پشت سر هم به یک سبک باشند. با احتساب Gymkhana، هشت حالت مختلف در بازی وجود دارد. یک لحظه روی خیابان های Roosevelt Island هستید و هوا عالیست، دقیقه ی بعد روی کوهپایه های قله ی اورست میرانید، و بعد در مراکش مشغول بالا رفتن از صخره هایید.
این تنوع خارق العاده است، و شاید در ابتدای کار مسابقات بازی DIRT 5 به نظرتان یک سری مسابقه ی عادی برسند، ولی این دید غلط است. مسابقات مختلفی را اینجا داریم شامل سبکی مثل Pathfinder که باید راه خود را در مسیرهایی به شدت صعب العبور پیدا کنید، یا سبکی مثل مسابقه روی مسیرهای گرد و آسفالته در بهار. به اینها این قضیه را هم اضافه کنید که بازی شما را به یک نوع وسیله ی نقلیه محدود میکند. این ترکیب و تمام جزئیاتش همان چیزیست که جلوی یکنواخت شدن حالت داستانی بازی DIRT 5 را میگیرد – برای همین مجبور نیستم حالت Gymkhana را تحمل کنم.
باید طرز کار حالت داستانی را هم برایتان بگویم. شما در مسابقات Experience، اسپانسر و پول بدست میآورید. Experience سطح Level شما را بالاتر میبرد، بخش اسپانسر باعث میشود شما با یک اسپانسر Level Up شوید، و پول هم به شما اجازه ی خرید ماشین میدهد. Level و اسپانسر چیزهایی مثل قطعات داخل کابین، رنگ آمیزی بدنه، و امثال اینها را باز میکنند. هر اسپانسر هم نهایتا پانزده Level دارد. پول هم که گفتم…حقیقتش اینها برایم مهم نیست، من به خود مسابقات علاقه ی بیشتری دارم، گرچه طراحی یک ماشین به شکلی که خودتان بپسندید هم کار جالبی است، ولی هیچوقت اولویت اول من نبوده.
مهم نیست مسابقه کجا برگزار شده و ماشین شما چیست، بازی DIRT 5 در همه حالت ها به شدت سرگرم کننده است. واقعا درگیرتان میکند، جوری که بعضی وقتها متوجه میشوید به صورت ناخودآگاه دارید لبخند میزنید. برای من که حتی لذتی چند برابر داشت، چون از معدود بازی های Arcade بود که توانستم قابلیت کمک یا Assist را در کمترین حالت ممکن تنظیم کنم و باز هم از آن لذت ببرم. هنوز هم با مسیرهای یخی مشکل دارم، ولی اصلا برایم مهم نیست. نکته ی ارزشمند این بازی که در طول بررسی بازی DIRT 5 متوجهش شدم این است که این بازی، یک بازی مسابقه ای است که توانسته مرا به خود جذب کند و باعث شود از مسابقه دادن لذت ببرم، چیزی که از دوران سالهای ابتدایی بازی های Gran Turismo تکرار نشده بود.
بررسی بازی Dirt 5 از نظر عملکرد
در بحث عملکرد بازی هم باید بگویم که من هم سطح گرافیک پایین بازی DIRT 5 را تجربه کردم و هم بالاترین سطحش را، و در هر دو حالت این بازی از نظر گرافیکی خیره کننده بود، باور کنید. کامپیوترم مجهز به پردازنده ی i9 9900k و RX 5700 XT در کنار 32 گیگابایت RAM است، با این سیستم در بالاترین سطح جزئیات توانستم نرخ 37 فریم را تجربه کنم. بد نیست، ولی برای بعضی ها کمتر از 60 فریم غیرقابل تحمل است. برایم مهم نیست چون این بازی از نظر ظاهری عالیست.
استفاده از سایه ها، غلظت مه ها، و حس عمق و واقع گرایی ای که در مسیرها شاهدش هستیم، آب و برف و در کل نمایش بی نقصی که در هر مسابقه برایمان نمایش داده میشود، واقعا عالیست. مخصوصا وقتی وضع هوا تغییر میکند و بعد از یک باران شدید میتوانید رگه های نور خورشید را از میان ابرها یا شکافی در زیر پل ببینید. استفاده از نور در بازی DIRT 5 واقعا ماهرانه است. حتی نور شفق قطبی یا نور آتش بازی های مسابقه هم جذاب و عالی و طبیعی هستند. همچنین بخاطر استفاده از یک سری رنگ های به شدت زنده و شاد، صحنات بازی از هر زاویه ای که به آنها نگاه کنید عالی هستند. اینها را به جزئیات فوق العاده بالای تمام چیزهای بازی اضافه کنید تا بفهمید چرا در ابتدای مقاله گفتم این بازی حس یک بازی نسل بعدی را دارد.
من از تمام بازی های شبیه سازی و واقع گرایی موجود هم لذت میبرم، و به شکلی بی طرفانه به آنها امتیاز میدهم. حتی اگر قسمتی از این واقع گرایی جلوی سرگرم شدن من با آن بازی را بگیرد. ولی اگر بحث سرگرم شدن باشد، بازی DIRT 5 تنها بازی ای است که سراغش میروم. حتی به GRID هم ترجیحش میدهم، که بازی مورد علاقه ی من بود. بازهم میگویم، بازی هایی مثل DIRT Rally 2 از نظر تکنیکی بر این بازی برتری دارند، ولی اگر دنبال سرگرمی و لذت بی پایان هستید، DIRT 5 بازی ای است که میتوانید تهیه اش کنید.
شما می توانید در صورت تمایل از فروشگاه آرسان گیم، سی دی کی بازی Dirt 5 را خریداری کنید. یادآور میشود که این بازی در ریجن های مختلف برای پلتفرم استیم در فروشگاه آرسان گیم موجود است.
منبع : آرسان گیم