بررسی بازی Dead Space 3
در این مقاله در بخش بررسی ها به بازی بسیار جذاب Dead Space 3 سر خواهیم زد. عنوانی که کمتر دیده شده و سزاوار توجه است.
در ابتدای بازی Dead Space 3 در یکی از خیابان های شهر پوستر فیلم ترسناکی به اسم Tools Of Terror وجود دارد. در این پوستر مردی با کت و شلوار هست که ژست جیمزباند را گرفته ولی بجای تفنگ یک آچار در دستش دارد. همانطور که از پوستر هم واضح است این مرد احتمالا باید قهرمان داستان و یک آدم فنی باشد؛ با اینکه این فیلم وجود خارجی ندارد و به نوعی شوخی با فیلم های جیمز باند است، ولی سمبل خوب و مناسبی از قهرمان داستان بازی های Dead Space یا همان Isaac Clarke میباشد.
آچار فرانسه ای در لباس فضایی در بازی Dead Space 3
Isaac – یا همان اسحاق به فارسی خودمان – یک مهندس است. این موضوع دقیقا همان چیزی است که او را تبدیل به یکی از غیرمعمول ترین قهرمان های بازی های کامپیوتری کرده، مخصوصا در اولین نسخه ی بازی های Dead Space که حرف نمیزد، وسایل مختلف را درست میکرد و اسلحه هایی داشت که در حقیقت برای درست کردن وسایل باید از آنها استفاده میشد ولی در عوض باید با آنها مردگان متحرک را تکه تکه میکردید. بهترین توصیفی که برای او به ذهنم میرسد یک آچار فرانسه در لباس فضایی است. گرچه در Dead Space 2 اوضاع تغییر کرد و علاوه بر حرف زدن مبتلا به بیماری استرس هم شد.
چطور ممکن است یک اتفاق دوبار برای یک نفر رخ دهد؟ و اصلا چطور ممکن است او در مقابله با این نوع اتفاقات انقدر خوب عمل کند، آنهم با وجود نداشتن هرگونه تمرینی.
این اتفاقات سوالی را بوجود آورد: Isaac فقط در برابر اتفاقات ناگهانی خوب عمل میکند یا به عنوان یک همه فن حریف در فیلم های اکشن؟ بازی Dead Space 3 قصد دارد با زیرکی تمام او را در هر دو جهت پیش ببرد، آنهم به صورت همزمان. برای پیشروی باید یک سری وسایل را درست کنید – این شاتل، آن ترن، یا این دستگاه بیگانه ی کشتار جمعی.
ولی در عین حال، Isaac موج موج دشمنان را از بین میبرد، آنهم در حالی که چیزهایی مثل “من به دنیا پشت کردم چون نمیتوانستم با کاری که باید انجامش بدهم کنار میآمدم” را میگوید. به شما اطمینان میدهم، منظورش از این جملات تعویض روغن یا رگلاژ کاربراتور نیست.
این بحث ها درباره ی اینکه آیا Isaac یک مهندس و تعمیرکار است یا یک قهرمان بازی های اکشن باعث شده بازی Dead Space دچار بحران هویت باشد.آیا این عنوان را باید یک بازی صرفا ترسناک به حساب آورد یا یک اکشن پر هیجان؟ ولی بازیDead Space 3 قصد دارد هردوی اینها باشد. البته انجام این کار هم ممکن است چون این بازی شامل چند بخش بزرگ و جدا از هم است: یک قسمت ابتدایی نفس گیر (به سبک جیمز باند، که اتفاقا خوب هم با این بازی جور است)، چند ساعت پر هیجان در میان تکه های سفینه های فضایی که دور مدار سیاره ای میچرخند، یک مبارزه ی طولانی روی سطح یخ زده ی سیاره، و یک نقطه ی اوج در شهری تاریخی.
هرکدام از این بخش ها مانند یک قسمت یک سریال هستند، هرکدام توسط تیمی متفاوت ساخته شده و بعد برای بوجود آوردن بازی ای بزرگ بهم پیچ شده اند. اولین بخش بزرگ بازی Dead Space 3 همان قسمت قبرستان سفینه هاست، Isaac باید در این قسمت با پیدا کردن راهش از بین این سفینه های مخروبه و متروکه، راهی برای رسیدن به سطح سیاره ی زیر پایش پیدا کند. این قسمت در واقع یک اشاره ی جالب و طولانی به قسمت اول این سری بازی است که نه تنها آن محیط کشتی ارواح را بازسازی میکند، که همان سکوت عمیق و حس پیشروی با نقشه ی قبلی را هم به بازی برمیگرداند. در این بین Isaac باید با شاتل از یکی از این محیط ها به دیگری برود.
محفظه های هوای پر خاک، صدای خفه شده ی Isaac در حالی که دارد بدون کنترل در فضا حرکت میکند، اینها همان عناصری هستند که پس زمینه ی علمی تخیلی این سری را ساختند و بازی Dead Space 3 با موفقیت این عناصر قدیمی را بازسازی کرده، آنها را به صورت یک مجموعه ی خوب از کارهایی که باید در اوج حساسیت و هیجان بازی انجام دهید به نمایش میگذارد. اولین لحظات تجربه ی من از وحشت در بازی Dead Space 3 گوهی بر این قضیه است که این قسمت برای افرادی ساخته شده که از حرف زدن Isaac و یا اینکه او نشانه هایی از انسانیت را در نسخه های بعدی دارد ناراحت شده اند و منتظر شکلی از عذرخواهی بودند.
وقتی به سطح سیاره میرسیم، شاهد یک تغییر در سرعت بازی هستیم که بازی Dead Space 3 را مستقیما به ژانر اکشن میبرد. طوفان و برف و پایگاه های مخروبه تاییدی بر تاثیر داشتن فیلم The Thing روی Dead Space دارد، ولی مبارزات اینجا عناصری از ژانر اکشن دارد – مانند پناه گرفتن و شلیک از پشت موانع. هنوز هم با موجودات مرده ی همیشگی در همان محیط های آشنای پر از لوله کشی روبرو میشویم، ولی اینبار محیط های باز هم وجود دارنر و تعدادشان هم بیشتر است. مبارزات هم به صورت اکشن های هیجان انگیز سینمایی درآمده اند – که البته بعضی وقت ها، مخصوصا در مبارزه با غول های بازی خسته کننده هم میشوند، از آن مته ی چاه کنی که به یک چرخ گوشت تبدیل شده که اصلا نپرسید.
انگار که بازی Dead Space 3 هم روی ارزش و هم روی حجم تمرکز کده تا به نوعی بتواند همه را راضی نگه دارد. بازی در بیشتر مواقع تاثیرگذار است، گرچه بعضی مواق این تاثیرگذار بودن بدون ضرر نبوده و از سرعت بازی کاسته. اینکه بعضی وقت ها برای تمام کردن یک مرحله باید دوباره محیطی را که آمده اید برگردید – محیطی که حالا دوباره پر از دشمنان مختلف شده – نشان دهنده ی علاقه ی این بازی به این کار است، مخصوصا که این اتفاقات به دفعات رخ میدهند. و با اینکه وجود ماموریت های جانبی چیز خوبی است، چون نه تنها باعث زیاد شدن محتوا میشود که به شما اجازه ی جمع کردن منابع بیشتری را هم میدهد، ولی در بازی Dead Space 3 باعث میشود آن حس عجله و هدف بزرگ بازی را فراموش کنید. نزدیک پایان بازی به من این انتخاب داده شد که یک مرحله ی جانبی را تمام کنم و من هم با کمال میل آن را رد کردم تا بتوانم سریعتر به داستان Isaac خاتمه بدهم و مانع از بین رفتن نسل بشر شوم…آخر چه چیزی مهمتر از این ماموریت میتواند باشد که به خاطر آن نوع بشر را فراموش کنم؟
مبارزه با تندروهای دینی در Dead Space 3…همان منفورهای همیشگی در تمام بازی های کامپیوتری که اینجا مشغول عبادت کردن ستون های Marker هستند. این ایده از اعماق تاریک بازی Dead Space بیرون آمده و حالا در Dead Space 3 به ما این اجازه را میدهند تا بتوانیم برای اولین بار با انسان ها هم مبارزه کنیم، چیزی که این نسخه را از تمام نسخه های قبلی جدا کرده.
دشمنانی بهتر از Aliens: Colonial Marines
مبارزه با موجودات Necromorph بازی Dead Space 3 عالی و خطرناک است. این موجودات دقیقا همان چیزی هستند که بازی Aliens: Colonial Marines ندارد، موجوداتی به ظاهر ساده که حتی وقتی تنها هستند هم خطرناکند. خدا را شکر که Isaac مجهز به مهارت هایی است که میتواند مثلا حرکت دشمنان را آهسته کند، یا اشیا را پرتاب کند و اینکه برای خلاص شدن کلی از دست دشمنان باید آنها را قطعه قطعه کنید. یک سیستم مبارزه ی چند لایه، راضی کننده و عالی.
با این حال میتوان به وضوح دید که این سیستم برای گیم پد طراحی شده – حتی با وجود قابلیت شخصی سازی کنترل ها، اینکه باید چهار انگشتتان در تمام مدت روی کلیدهای مختلف آماده ی فشار دادن باشد موس و کیبورد را تبدیل به کنترل هایی نا مناسب برای بازی Dead Space 3 میکند. در عوض مبارزه با این موجودات و بقیه ی دشمنان بازی چیزی جز تنوع و سرگرمی نیست. این موجودات باعث نمیشوند که آن اصالت بازی از دست برود و این نسخه با بقیه ی نسخه ها خیلی فاله داشته باشد، در واقع این دشمنان تازه وارد چیزی که محتوای قبلی اضافه میکنند که اتفاقا جای خالی اش حس میشد.
ذات مبارزات با اسلحه هایی که Isaac در اختیار دارد تعیین میشود، که در Dead Space 3 آنها را باید روی یک میز بسازید. سیستم ساخت اسلحه های Isaac هم پر جزئیات است و هم راضی کننده، این سیستم به شما انتخابی بین چند نوع اسلحه ی پایه را میدهد (مانند پلاسما، لیزر، اسلحه های نظامی و انفجاری) و بعد از آن است که امکان شخصی سازی آنها را بدستتان میسپارد – مثل ترکیب چندتای آنها در یک شاسی، دستکاری آنها و بهینه کردنشان.
این سیستم به صبر و آزمایشات شما جایزه میدهد و سرعت بازی به نوعی است که هیچوقت به فکر خرید منابع با پول جیبتان نمیافتید – من که همیشه به اندازه ی کافی مواد اولیه به همراه داشتم، و بعد از یکبار تمام کردن بازی آنقدر مواد اولیه داشتم که میتوانستم هرچه دلم خواست بسازم.
پس ساخت اسلحه هایی که بتوانند ببرند، بدرند، و به آتش بکشند در بازی Dead Space 3 ممکن است – اسلحه هایی که از همان ابتدا در این سری موجود بودند. ولی حالا امکان ساخت اسلحه های تک تیر که به هدف صدمه ی زیادی میزنند هم وجود دارد، اسلحه هایی مثل مسلسل های اتوماتیک. البته با وجود این اسلحه ها انگار که ریشه های بازی Dead Space کمی متزلزل شده اند، حداقل به نظر من که از بین بردن زامبی های فضایی کاری دقیق است که فقط و فقط از دست یک مهندس برمیآید. این اسلحه ها با قوانین خود بازی هم چندان جور نیستند – مثلا حالا میتوانید هر Necromorph را با شلیک یک تیر به سینه اش بکشید.
چیز دیگری که روی سیستم مبارزات بازی تاثیر گذاشته، وجود حالت تیمی است. این دقیقا همان چیزی است که بحران هویت Isaac را بیشتر هم میکند – مخصوصا که این هم تیمی یک سرباز اکشن است به اسم Carver، دقیقا نقطه ی مقابل Isaac. حالت تیمی بازی Dead Space 3 شکلی منفعل دارد و وقتی از آن خارج میشوید تکه انیمیشنی مبنی بر تنها شدن دوباره ی Isaac را میبینید، ولی از نظر من بیشترین تغییری که ایجاد میکند این است که بعد از رفتن Carver تنهایی را بیشتر حس میکنید.
حالا اینکه این حالت چقدر با یک بازی ترسناک جور درمیآید را نمیدانم ولی با توجه به اینکه بازی Dead Space 3 سعی میکند هم ترس و هم هیجان را داشته باشد باید گفت که حالت تیمی تاثیر چندانی روی بازی ندارد. ولی باعث تغییر در مبارزات میشود، که البته تمام این تغییرات مثبت هستند. همکاری کردن سرگرم کننده است: مثلا وقتی یک سری دشمن را در زمان متوقف میکنید تا هم تیمی تان خدمتشان برسد، یا وقتی دوستتان را از مرگ حتمی نجات میدهید و نقشه میکشید که از چه ترکیب اسلحه هایی برای بیشترین صدمه ی ممکن استفاده کنید. این بازی برخلاف نسخه های قبلی به شدت شما را تشویق به دوباره و دوباره تجربه کردنش با قوانین و سطوح سختی بالاتر و سختتر میکند.
اگر از بازده و قدرت گرافیکی بازی Dead Space 3 میپرسید باید بگویم که این بازی بدون هیچ مشکلی روی یک پردازنده ی i5 با 8 گیگ رم و کارت گرافیک Nvidia 560 Ti اجرا شد، Visceral Games گفته بود که قصد دارد تجربه ای یکسان را در تمام نسخه های بازی Dead Space 3 ایجاد کند و این حرف باعث شده بود خیلی ها نگران این شوند که احتمالا نسخه ی PC آن افتضاح خواهد بود. ولی اصلا به این بدی که فکرش را میکردیم نیست؛ کلی قابلیت دستکاری گرافیکی در این بازی گنجانده شده و در نهایت باید اعتراف کنم خیلی بهتر از نسخه ی کنسولش است. من این بازی را با رزلوشن 1920×1080 بازی کردم و با این حال هیچ افتی در نرخ فریم بازی ندیدم – که تمام مدت روی 30 قفل شده بود.
سخن آخر
گرچه این هم سطح سازی نسخه های مختلف ممکن است برای بعضی ها ناامید کننده باشد ولی دقیقا در راستای همان سیاست راضی نگه داشتن همه انجام شده. بازی Dead Space 3 خیلی سعی میکند که بتواند همه چیز باشد، همین باعث شده بازی ای پیچیده، با ظاهری عالی، و با ترسی بی مانند و بی نقص باشد. فقط آنقدرها بزرگ نیست که بتواند یک عنوان اشکن هم محسوب شود.
شاید بشود گفت که اتفاقاتی که برای بازی Dead Space در طول زمان عمرش افتاد حقیقتی است که هر کمپانی بازی سازی ای در مورد عناوین جدیدش با آنها مواجه خواهد شد. بعد از دو نسخه، انتظارات باعث شد تمام چیزهای خوب نسخه های قبل تبدیل به قلب Dead Space 3 شود و چیزهایی مثل جزئیات بیشتر، یک قهرمان قابل درک، لحظات هیجانی، و غیره به آنها اضافه شد. این بازی هنوز هم یکی از بازی های Dead Space است، فقط خیلی چیزهای دیگر هم به آن اضافه شده.
منبع: آرسان گیم