بررسی بازی Quantum Break
بازی Quantum Break را میتوان یکی از بهترین بازیهای ساخته شده در چند سال اخیر دانست که روایت کننده جالب یک دنیای فیزیک و زمان است.
یک آزمایش به شکل وحشتناکی بد پیش میرود و به همین دلیل شخصی به اسم Jack Joyce قدرت های خارق العاده ی بازی با زمان را بدست میآورد. او میتواند گلوله ها را دفع کند، در فضاهای مختلف خودش را از یک نقطه به نقطه ی دیگر منتقل کند، زمان را نگه دارد یا به عقب برگرداند، یا امواج مرگبار انرژی از خودش بسازد – قابلیت هایی که وقتی میفهمد ماموریت نجات جهان را دارد خیلی به کارش میآیند. ولی شرکت شیطانی Monarch که توسط دوست سابق Jack به نام Paul Serene مدیریت میشود نقشه ی دیگری دارد و چیزی نمیکشد که Jack خودش را در حال فرار از ارتش شکارچیانی که او را در سرتاسر شهر خیالی Riverport دنبال میکنند، مییابد. این خلاصه ای از داستان ابتدایی بای Quantum Break است.
بازی Quantum Break یک بازی اکشن با داستانی سنگین است که توسط سازندگان بازی خوش نام Max Payne یعنی استودیو Remedy ساخته شده. این بازی دارای همان داستان 10 ساعته با همان مبارزات سینمایی خاصی که این استودیو برایشان مشهور شده است و در خود یک سریال تمام عیار را جا داده. قسمت های مختلف این سریال در بین فصل های مختلف بازی جا داده شده اند و بر اساس انتخاب ها و تعاملات شما میتوانند هربار با دفعه ی قبل تفاوت داشته باشند – این تفاوت ها میتواند بعضی مواقع بسیار زیاد و برخی مواقع دیگر خیلی کم باشند. ایده ی خوبی به نظر میرسد ولی در عمل بعد از مدتی متوجه میشوید که شما در نتیجه ی داستان تاثیر کمی دارید و بازی ای که به این داستان چسبیده هم یک بازی اکشن متوسط است.
دوباره رمدی و سم لیک با بازی Quantum Break
استودیو Remedy همیشه در قبول و انجام کارهایی در زمینه ی علاقه ی عمومی یا همان مد معروف بوده، چه حرف از دنیای ترسناک Alan Wake باشد و چه دنیای پر از بدبختی و فساد Max Payne. حالا آنها به سراغ دنیای sci-fi یا همان علمی تخیلی رفته اند و نتیجه اش هم یک داستان سرگرم کننده، با اعتماد به نفس و ملودراماتیک لذت بخش است که در پایان به نظرم نقطه ی قوت بازی هم بود. شخصیت های بازی Quantum Break توسط تعدادی بازیگران درجه دو ولی بسیار خوب صداگذاری شده اند، مثل Aidan Gillen – بازیگر سریال بازی تاج و تخت – که به عنوان نقش منفی بازی به نحو احسن عمل کرده و Shawn Ashmore – بازیگر فیلم X-Men – که نقش قهرمان داستان را دارد. این بازی واقعا جدی ترین اثر استودیو Remedy تا به امروز است و حتی نسبت به بازی های قبل مقداری از شوخی هایشان را هم کم دارد، ولی در عوض داستانی درگیر کننده و پر انرژی دارد که مرا تا آخر مجذوب خود نگه داشت.
رویارویی Joyce و Monarch در نهایت به تقابل آتش ختم میشود. برای همین بازی Quantum Break در اصل یک بازی سوم شخص اکشن است و مدت زیادی از بازی را صرف شلیک به افرادی خواهید کرد که به شما شلیک میکنند. ولی این بازی آنقدرها مثل عناوین امروزه یک بازی شلیک از پشت پناه یا Cover shooter نیست. Joyce به صورت اتوماتیک پشت برخی موانع که ارتفاع مشخصی داشته باشند پناه میگیرد ولی شلیک کردن باعث میشود که بایستد و نمیتوانید او را مجبور کنید به دیوار یا مانع دیگری بچسبد یا بدون ایستادن و هدف گیری شلیک کند. فکر میکنم این مکانیک به دلیل این است که استودیو Remedy میخواسته شما را تشویق به حرکت و استفاده از قدرت های Joyce کند و خودش را از بازی ای مثل Gears of War جدا کرده باشد.
قابلیت Dash به Joyce اجازه میدهد که در یک اتاق یا هر مکانی که هستید برای مسافت محدودی خودش را منتقل کند و اگر در پایان انتقال دکمه ی هدف گیری را نگه دارید زمان برای مدت محدودی آهسته میشود و میتوانید یک شلیک دقیق داشته باشید. یا میتوانید حبابی از انرژی را پرت کنید که سرعت دشمن را کم میکند و بعد به آن حباب شلیک کنید که در نهایت باعث ساخته شدن یک گلوله ی آتشین شده و پس از انفجار تمام گلوله های شما را به اطراف شلیک خواهد کرد. یکی از حملات شارژی شما به شما این امکان را میدهد که یک توپ انرژی بزرگ پرت کنید که میتواند تعداد زیادی از دشمنان را از بین ببرد، همچنین میتوانید زمان را ثابت کنید و جهت حمله به دشمنان را به کل تغییر دهید. اگر زخمی شده اید هم میتوانید یک سپر احضار کنید و برای چند ثانیه گلوله ها را دفع کنید. قابلیت های زیادی در بازی Quantum Break وجود دارند ولی اینها قدرتهایی بودند که من بیشتر از همه استفاده میکردم.
ظاهر این قدرتها عالی است، مخصوصا اثری که روی سطوح دارند و من واقعا از اینکه میتوانستم ترکیب آنها را آزمایش کنم خوشم آمد. ولی وقتی کمی به آنها عادت کردید و آن حالت تازه بودن را از دست دادند کمی تکراری میشوند و نمیتوانند هسته ی اصلی بازی Quantum Break که همانطور که گفتم یک بازی اکشن متوسط است را پنهان کنند. دشمنان بازی هم اصلا خلاقانه نیستند: سرباز شاتگان به دست که همان هیکل گنده ی بازی است که به سمتتان حمله میکند و نقطه ضعفش پشتش است، تک تیر انداز با آن لیزر همیشگی اش و غیره. ولی از مبارزه با افرادی که میتوانستند مثل من در طول محیط خودشان را منتقل کنند لذت بردم، در قسمت های پایانی بازی هم یک دشمن هست که اگر به آنها نزدیک شوید قدرتهایتان را از کار میاندازند. هردوی اینها به سیستم مبارزات بازی کمک میکنند و بقیه انگار از کارخانه ی سرباز سازی ای که برای تمام بازی های معمولی دشمن تولید میکند استخدام شده اند.
خوشبختانه در بازی Quantum Break لحظات آرامش هم وجود دارند که در آنها میتوانید گشت و گذار کرده و درباره ی داستان اطلاعات بیشتری کسب کنید.اماکن دنیای واقعی آنقدرها جذاب نیستند – خطوط راه آهن، سوله ها، دفاتر – ولی سبک طراحی جهان استودیو Remedy و توجهشان به جزئیات شایسته ی قدردانی است. تقریبا تمام محیط ها واقعی، قابل زندگی و پخته به نظر میرسند. در طول بازی با نقاط تعامل مختلفی برخورد میکنید که در نتیجه ای که در آن سریال نصیبتان میشود موثر هستند و قسمتی از پس زمینه ی داستان را برایتان بازگو میکنند. اگر مثل من کسی هستید که دوست دارد قبل از تمام کردن مرحله به تمام راه ها و درهایش سرک بکشد، بدانید که این بازی به کنجکاوی شما جایزه خواهد داد. یا میتوانید تمام اینها را نادیده گرفته و روی داستان اصلی تمرکز کنید. در کل مبارزات بازی فاصله ی خوبی از هم دارند که باعث جلوگیری از خسته شدن بازیکن، اتفاقی که در بازی های این چنینی بسیار شایع است، میشود.
سرعت و فکر
تلاش دیگری که در جهت تنوع دادن به بازی شده چندان جالب نیست. در طول بازی Quantum Break قسمت هایی برای Platforming هم وجود دارد. یکی از آنها روی پلی در حال سقوط رخ میدهد و شما باید Joyce را از بین آهن های تاب برداشته و خودروهای در حال انفجار رد کنید. اوضاع با تیک زدن زمان سخت تر هم میشود، یعنی این آهن ها و ماشین ها بر اثر دستکاری زمان هر لحظه در حال تغییر حالت هستند. گرچه افکت تصویری این تیک زدن ها واقعا زیباست، ولی وقتی ورای آن را ببینید، درک خواهید کرد که تمام این قسمت چیزی بیش از پریدن از یک پلتفرم به پلتفرم بعدی و فرار از موانع نیست. البته اگر کنترل های شخصیت بازی برای چنین کاری طراحی شده بودند شاید این قسمت اقبال بیشتری داشت، ولی این کنترل ها اصلا برای چنین کارهایی مناسب نیستند و به شما حس راه رفتن در عسل را میدهند. اگر یک اشتباه کوچک بکنید مجبورید مدت زیادی را در صفحه ی Loading بگذرانید چون بازی شما را به آخرین Checkpoint منتقل خواهد کرد.
بازی Quantum Break ظاهری به شدت پرداخت شده و پخته دارد، ولی تمام اینها در نهایت نمیتواند ذات بازی را که یک اکشن متوسط است پنهان کند. البته قسمت های سریالی بازی کمی به آن کمک کرده اند چون این قسمت ها واقعا عالی هستند، گرچه اگر این سریال از تلوزیون پخش میشد احتمالا نگاهش نمیکردید، ولی با مهارت ساخته شده، در اکثر مواقع به خوبی بازی شده و برای معرفی کاراکترها – به خصوص نقش منفی – بسیار عالی عمل میکند. این قسمت ها روی Monarch تمرکز دارند و در آنها میتوانید Lance Reddick را ببینید که در نقش مدیرعامل شیطانی شرکت به اسم Martin Hatch بازی میکند. ولی در نهایت حس میکنم لازم به چنین کاری نبوده. برخی صحنات بر اساس تصمیمات شما در نقاطی به اسم Junction ها تغییر میکنند، ولی داستان اصلی تا مقدار بسیار زیادی بدون تغییر میماند. با این حال از این سریال لذت بردم و همیشه منتظر قسمت بعدی بودم تا کاراکتر جدیدی را برایم معرفی کند. ولی ربط این سریال با بازی آنقدرها معنادار نیست و همین نکته باعث شده وجودش کمی بدون معنی باشد.
استودیو Remedy سابقه ی درخشانی در ارائه ی نسخه های PC بازیهایش دارد، ولی نسخه ی PC بازی Quantum Break که یکی از بزرگترین ارائه های اولیه برای پلتفرم Microsoft Windows بود اصلا اینطور نیست و حتی روی سیستم های بالا رده هم نمایش مطلوبی ندارد. این بازی نیاز به سخت افزار به شدت بالایی دارد – یا بسیار بد تنظیم شده، بستگی دارد چطور به آن نگاه کنید. حتی روی سطح پایینی از جزئیات هم برای نگه داشتن نرخ فریم ثابت مشکل دارد.
این نکته در کنار چیزهایی مثل گوشه های تار تصویر، بهم ریختن گرافیک، و سایه های غیر دقیق باعث شده جنبه های مثبت گرافیک بازی لطمه بخورند. ضمن اینکه این ثابت نبودن نرخ فریم وقتی تصویر شلوغ میشود مبارزات و حرکات را تبدیل به کاری خسته کننده کرده. نسخه ای ناامید کننده برای PC است و من اصلا نمیفهمم چرا نسخه ی کامپیوترش باید در زمان ارائه ارزشی بیش از نسخه ی Xbox One میداشته. اگر Microsoft بخواهد محبوبیت این بازی را افزایش دهد کار سختی در پیش دارد.
سخن آخر
بازی Quantum Break قسمت ها و داستانی به مراتب بهتر از بقیه ی بازی های اکشن موجود در بازار دارد. ولی در نهایت یک بازی اکشن متوسط است که سعی میکند حواستان را از این نکات منفی و نداشتن ارزش های یک بازی تمام عیار پرت کند. یک بازی زیبا که با مهارت ساخته شده، ولی این مهارت بیشتر برای داستان خرج شده تا خود بازی که در اصل باید قسمت اصلی میبوده و با اینکه سریال بازی هیجان انگیز است و ایده های جالبی دارد، ولی در حقیقت چیزی بیشتر از قسمت هایی از فیلم ضبط شده برای استراحت دادن به بازیکن نیست. با این حال و با تمام این نکات منفی، باید اعتراف کرد که استودیو Remedy میداند چطور یک بازی اکشن هیجان انگیز بسازد و بازی Quantum Break هم لحظات مثبت خودش را دارد. کاش این لحظات با قسمت های Platforming احمقانه، دشمنان تکراری، و مشکلات نسخه ی PC لطمه نمیدیدند.
علاقهمندان میتوانند برای خرید بازی Quantum Break از سایت آرسان گیم آن را تهیه کنند، همچنین ریجن ها و انواع مختلف اورجینال بازی Quantum Break وجود دارد که با بهترین قیمت ممکن میتوانید خرید کنید.
منبع: آرسان گیم